"Cat's fugue", Carl Reichert - χαρακτικό, 1870
Είναι πανέμορφα και κομψά. Άλλοτε μοναχικά, πεισματάρικα ή ζωηρά κι άλλοτε αναζητούν την προσοχή και τα χάδια μας…
Κουνάνε την ουρά, φουσκώνουν το τρίχωμα της ράχης και γρυλίζουν βαθιά.
Παίζουν, τρέχουν, σκαρφαλώνουν παντού!
Άλλοτε χαριτωμένα, κυλιούνται στο πάτωμα, γλείφονται, τρίβονται πάνω μας κι άλλες φορές δύστροπα, γκρινιάρικα, δείχνουν τα νύχια τους, έτοιμα να μας επιτεθούν.
Πάντα όμως υπέροχα τα αιλουροειδή, μικρά ή μεγάλα, άγρια ή κατοικίδια.
8 Αυγούστου σήμερα και το ημερολόγιο μάς θυμίζει την "Παγκόσμια Ημέρα Γάτας".
Έτσι, αφού οι ψιψίνες έχουν την τιμητική τους, δικαιωματικά ένα "νιάου", επιβάλλεται για χάρη τους!
Προτείνω να ακούσουμε τη Σονάτα για τσέμπαλο σε σολ ελάσσονα του Ντομένικο Σκαρλάτι, γνωστή και ως "Φούγκα της Γάτας".
Το παρατσούκλι δεν δόθηκε από τον Σκαρλάτι, αλλά από μεταγενέστερους αναλυτές.
 |
| Domenico Scarlatti |
Περίεργο και απροσδόκητο θέμα αυτή η ανιούσα σειρά φθόγγων, που φαίνεται να αψηφούν τη διατονική αρμονία. Παντελώς ασυνήθιστο να γράφτηκε από τον λογικό αρμονικά, Σκαρλάτι...
Μήπως όμως δόθηκε από τη γάτα του;...
Οι αναλυτές, βασιζόμενοι σε μαρτυρία του συνθέτη πως ο γάτος του συχνά ανέβαινε πάνω στο πληκτρολόγιο του τσέμπαλου και περπατούσε την ώρα που εκείνος έπαιζε, θρυλείται πως αυτή η σειρά διαστημάτων πιθανώς προέκυψε από το περπάτημά του.
Ο σκανταλιάρης Πουλτσινέλα, όνομα που ο Σκαρλάτι είχε δώσει στο γάτο του από τον γνωστό χαρακτήρα της Κομμέντια ντελ' Αρτε, φαίνεται να είχε ταλέντο και στο μουσικό αυτοσχεδιασμό, πλην του μελωδικού νιαουρίσματος...
Domenico Scarlatti: "Sonata K. 30 in G min- Cat's fugue":
Το κωμικής πλοκής μπαλέτο μουσικά πλαισιώνεται από σονάτες για τσέμπαλο του Σκαρλάτι ενορχηστρωμένες από τον συμπατριώτη του, Τομμασίνι.
Η "Cat's Fugue" κλείνει με κέφι και σκέρτσο τη σύνθεση ακολουθώντας έναν παιχνιδιάρικο, ταχύτατο (presto) ρυθμό:
