"Amica": η "μοναδική" γαλλόφωνη όπερα του Pietro Marsagni...

Στα 26 του χρόνια ο Πιέτρο Μασκάνι ήταν ήδη διάσημος, καθώς είχε απογειωθεί ως συνθέτης με το βεριστικό αριστούργημα "Καβαλερία Ρουστικάνα". Η τύχη των κατοπινών έργων του ήταν καταδικασμένη μετά την επιτυχία της "Αγροτικής Ιπποσύνης" του, που επισκίασε την μεταγενέστερη παραγωγή του. Αυτο ήταν πάντα το παράπονό του . Γι' αυτο συνήθιζε να λέει: "Στέφθηκα πριν γίνω βασιλιάς!"

Ο Mασκάνι εξερεύνησε πολλά διαφορετικά μουσικά στυλ μετά την Καvalleria, ιστορικά δράματα, ιταλικές κωμωδίες, γοτθικές ιστορίες...Αλλά συχνά επέστρεφε στον παθιασμένο και αιματηρό κόσμο του βερισμού...
Μία από τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες να επαναλάβει τον μεθυστικό ενθουσιασμό της πρώιμης επιτυχίας του ήταν η όπερα: "Amica". 

Ενα λυρικό δράμα που συνέθεσε το 1905 μέσα στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα του ενός μηνός και είναι η "μοναδική" γαλλόφωνη όπερά του. 

Έκανε πρεμιέρα στην Όπερα του Μόντε Κάρλο υπό τη διεύθυνση του συνθέτη, με το κοινό να παραληρεί και του κριτικούς να γράφουν διθυραμβικές κριτικές, καθώς αποτελεί έναν απερίγραπτης ομορφιάς συνδυασμό παθιασμένου ρεαλισμού και εκλεπτυσμένης συνθετικής γραφής. Χαρακτηρίζεται ως "λυρικό δράμα σε δύο πράξεις, με ιντερμέτζο", αν και στην αρχική γαλλική εκδοχή περιγράφηκε ως "Δραματικό ποίημα", καθώς -όπως συνηθιζόταν εκείνη την περίοδο στους Γάλλους συνθέτες- απέφευγαν στα έργα τους τη λέξη όπερα.

Οι μουσικοαναλυτές υποστηρίζουν πως αν δεν είχε προηγηθεί η Καβαλερία, η όπερα "Amica" θα κατείχε υψηλότερη θέση στο οπερατικό ρεπερτόριο, καθώς είναι έργο ωριμότερο, πιο εκλεπτυσμένων υφών, ανώτερο για πολλούς από την ακατέργαστη καινοτομία της Cavalleria Rusticana.

Πρόκειται για λυρικό δράμα άκρως απαιτητικό, φωνητικά, ερμηνευτικά και σκηνοθετικά. 

Η πλοκή του μάς μεταφέρει στα βουνά της Σαβοΐας του 1900. Βασική ηρωίδα που δίνει και τον τίτλο στην όπερα είναι η επαρχιωτοπούλα, Αμίκα. Με το όμορφο κορίτσι είναι ερωτευμένοι δυο νέοι, ο Τζόρτζιο και ο Ρινάλντο. Όμως εκείνης η καρδιά χτυπά για τον έναν από τους δυο. Στην υπόθεση εμπλέκεται κι ένας θείος που ανυπομονεί να την παντρέψει...Τελικά, η μοίρα και οι συγκυρίες αναγκάζουν την κοπέλα να κλεφτεί με τον αγαπημένο της και ο αδερφός του να τούς καταδιώκει μη γνωρίζοντας την ταυτότητά του. Ο έρωτας των δυο ανδρών για την ίδια γυναίκα κορυφώνεται σε τραγωδία...Η Amica συνειδητοποιώντας τη φρικτή κατάσταση που ο έρωτάς της έφερε τα δύο αδέρφια αποφασίζει να δώσει λύση και ρίχνεται στο μανιασμένο καταρράκτη...Πριν το γεμάτο ένταση και δραματικότητα φινάλε με Βαγκνερικά στοιχεία, τη στιγμή της αποκάλυψης πως ο αντεραστής είναι ο αδερφός, ακούγεται το περίφημο "Intermezzo της θλίψης".

H Geraldine Farrar στο ρόλο της Amica

Η πλοκή της μοναδικής γαλλόφωνης όπερας του Mascagni που ακολουθεί πιστά την αισθητική του κινήματος του βερισμού προβάλλοντας θέματα της καθημερινής κοινωνικής ζωής, με έμφαση στον ρεαλισμό και τα βίαια πάθη των απλών ανθρώπων ανοίγει με μια εντυπωσιακή βουκολική έναρξη με την ευφάνταστη σκέψη του συνθέτη να ηχήσουν κουδούνια αγελάδων ώστε ο ακροατής να μεταφερθεί στα βουνά της Σαβοΐας για να παρακολουθήσει τη ζωή των χωρικών. 

Ο ρόλος της Αμίκα ειναι υψηλής δυσκολίας ερμηνευτικά και υποκριτικά και απαιτεί φωνητική και δραματική δύναμη.
Στην πρώτη παράσταση της όπερας στο Μόντε Κάρλο ο ρόλος τραγουδήθηκε από τη σπουδαία Αμερικανίδα σοπράνο Geraldine Farrar, που παρόλο το νεαρό της ηλικίας της -ήταν μόλις είκοσι τριών ετών- κατάφερε να αποδώσει πιστά το ρόλο και να ανταποκριθεί επάξια στις απαιτήσεις της παρτιτούρας.

Για την ιταλική πρεμιέρα, το λιμπρέτο μεταφράστηκε στα ιταλικά και είναι αυτή η εκδοχή που συνήθως προτιμάται ως σήμερα.

Pietro Mascagni: "Amica, Preludio", ιταλικό λιμπρέτο

Pietro Mascagni: "Amica, Ιntermezzo":

Pietro Mascagni: "Amica, finale", γαλλικό λιμπρέτο