"Gerald Finzi, η ζωή του όλη σε δυο γραμμές…"

Gerald Finzi(classical.net)

Στην αρχή τον συγκίνησε η εκκλησιαστική μουσική, στη συνέχεια τον προσέλκυσε η ομορφιά της Βρετανικής φύσης σε συνδυασμό με την αλήθεια της ποίησης.
Είχε μεγάλη αγάπη για τη λογοτεχνία και η βιβλιοθήκη του ξεχείλιζε από πολύτιμα βιβλία και συλλογές του 17ου αιώνα.
Το πρώτο του έργο είναι μελοποιημένα ποιήματα του Τόμας Χάρντι, που ήταν ο αγαπημένος του ποιητής. Ο Finzi γοητευόταν από τη γραφή του Βρετανού δημιουργού, εκπροσώπου του κινήματος του νατουραλισμού κι ελκυόταν από τον τρόπο που αποτύπωνε  χαρακτήρες που μάχονται ενάντια σε περιστάσεις και πάθη. Μελοποίησε πάνω από πενήντα ποιήματα του Χάρντι, τα οποία οργάνωσε σε έξι κύκλους τραγουδιών, πρώτος εκ των οποίων είναι το "By Footpath and Stile".

 

G. Finzi: "By Footpath and Stile, Op. 2: I":

"I went by footpath and by stile

Beyond where bustle ends,

Strayed here a mile and there a mile

And called upon some friends.

[…]

It was the time of midsummer

When they had used to roam;

But now, though tempting was the air,

I found them all at home"

Οι εμπνεύσεις του αιωρούνταν καβάλα στα δαχτυλίδια καπνού της πίπας, που κάπνιζε…

(πηγή φωτό: amazon.com)

Ξέρει να δίνεται στους ανθρώπους ολοκληρωτικά.
Συνδέεται με τον Βον Ουίλιαμς και τον Φέργκιουσον σε μια φιλία, που έχει θεμέλια την κοινή αγάπη για τη μουσική και την αμοιβαία εκτίμηση. Εκτίμηση και συμπαράσταση ως το θάνατο…


Oι ζωές τους, οι σχέσεις, αγάπες, ενθουσιασμοί, προβληματισμοί και προκαταλήψεις, δίνονται με απόλυτη ειλικρίνεια μέσα από την επιστολογραφία τους, που αποτελεί μάρτυρα μιας άνευ προηγουμένου δημιουργικής έκρηξης στην τέχνη τους!

Επιτυχία, αναγνώριση, φήμη έρχονται κάπως καθυστερημένα με τη χαρακτηριστική η σύνθεσή του "Dies natalis".

Μια  καντάτα για σόλο φωνή και ορχήστρα εγχόρδων σε πέντε κινήσεις, πάνω σε κείμενα του Thomas Traherne αγγλικανού κληρικού και ποιητή του17ου αιώνα, η γραφή του οποίου χαρακτηρίζεται για την ισχυρή μεταφυσική της αίσθηση.
Η αρμονική γλώσσα του Φίνζι, εμφανώς επηρεασμένη από κείνη του Βον Ουίλλιαμς, ενισχύει το στοχαστικό τόνο του έργου…
Ο συνθέτης μετά την όλο πνευματικότητα ορχηστρική εισαγωγή ξετυλίγει τα εντυπωσιακής φιλοσοφικής γλώσσας, φωνητικά μέρη, που αναθέτει σε υψηλή γυναικεία ή ανδρική φωνή. Επιλέγει τέσσερα ποιήματα του Traherne και η ακρόαση αφήνει αίσθηση μυστικισμού με τη ρέουσα, κατευναστική μελωδία να κινείται σε ύφος Μπαχικών χορικών.

Gerald Finzi : "Dies natalis".

Διευθύνει ο γιος του συνθέτη, Christopher Finzi

O Finzi,  ένα υπέροχος, δοτικός άνθρωπος, προσφέρει βοήθεια και υποστήριξη σε νέους καλλιτέχνες.

Οι συνθέσεις του συχνά αφήνουν γεύση γλυκόπικρη. Η ακοή παρακολουθεί και διαπιστώνει μια συνειδητοποίηση της αστάθειας και της παροδικότητας της ζωής.

Μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων, χάνει πατέρα, τρία αδέρφια και τον αγαπημένο του δάσκαλο μουσικής. Απώλειες, που επιδρούν έντονα στη δημιουργική προσωπικότητά του.

Πάντα είχε το φόβο πως η ζωή του δεν θα είναι αρκετή ώστε να "ψιθυρίσει", όσα είχε κατά νου.
Επιβεβαιώθηκε στις προφητικές του σκέψεις.
Το 1951, μαθαίνει ότι πάσχει από τη νόσο του Hodgkin, μια μορφή λευχαιμίας.
Τού δίνουν το πολύ πέντε χρόνια ζωής. Είναι όμως δυνατός…Δεν εγκαταλείπει. Η διάγνωση ουδόλως μετριάζει τις δραστηριότητες του.
Η αγωνία, η ανησυχία, μια βουβή αναστάτωση της σκέψης και ένα τυχόν παράπονο εκφράζονται μόνο μέσα απ’τη μουσική του.

Το ’55 ο Μπαρμπιρόλι τού ζητά μια σύνθεσή του. Ο Τζέραλντ Φίνζι ετοιμάζει το "κονσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα".
Άκρως δεξιοτεχνικό μα και "εύγλωττο". Θα’ναι η τελευταία δημιουργία του.

Το δεύτερο μέρος του κονσέρτου αποτυπώνει όλη εκείνη την προθανάτια αγωνία του Φίνζι…
Αργό ρυθμικά, ήρεμο, ελεγειακό...κι ας είναι μουσικές εικόνες πόνου, σπαραγμού, θανάτου.
H προθανάτια αγωνία σ’ ένα δοξάρι και μια ακίδα ακουμπισμένη στο πάτωμα…


Πέθανε λίγους μήνες αργότερα, σαν σήμερα 27 Σεπτέμβρη το 1956, στα 55 του.
Μια νύχτα πριν χάσει τη μάχη με τη ζωή, πραγματοποιείται η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση του κονσέρτου του.

Οι στάχτες του διασκορπίστηκαν στο May Hill, στο Gloucestershire, ρίζωμα στη λατρεμένη του Βρετανική ύπαιθρο...

"Cello Concerto Op. 40 - Το δεύτερο μέρος στο 16:50
Σολίστ: Yo Yo Ma:

Ath Samaras27 September 2015 at 09:42


Excellent, all of 3 parts of the concert..! Thank You.
ReplyDelete
Replies



ELPIDA NOUSA27 September 2015 at 12:18


To έμπειρο αυτί σου κατέγραψε το μεγαλείο της κεκαλυμμένης ταραχής του Φίνζι!!Εγώ ευχαριστώ, Αθανάσιε!Delete
Reply



Unknown27 September 2015 at 10:59
Εξαιρετικό το περιεχόμενο και η μουσική που το συνοδεύει! Σε δυο γραμμές μια ζωή που έχει διαχρονικό αποτύπωμα! Ευχαριστούμε, Ελπίδα!
ReplyDelete
Replies

ELPIDA NOUSA27 September 2015 at 12:18

Μια ζωή , που αν και σύντομη και άδικη, γέννησε πλήθος μελωδιών, που μεταφέρουν άπειρες δονήσεις στην καρδιά κάθε ευαίσθητου...
Τελικά, η μουσική είναι το αντίβαρο σε κάθε μορφή συγκίνησης...
Εγω ευχαριστω, καλή μου φίλη, για τα πάντα επαινετικά σου σχόλια!Καλό ξημερωμα!