Yπήρξε παιδί-θαύμα, γόνος μουσικής οικογένειας, καθώς και οι δυο γονείς του ήταν πιανίστες. Έπαιζε πιάνο, βιολί και όργανο. Αργότερα ασχολήθηκε και με τη σύνθεση...
Μπορεί να μην ακούγεται ιδιαίτερα στην χώρα μας, όπως και στη δική του χώρα άργησε να καθιερωθεί, όμως σήμερα ο Rued Langgaard θεωρείται μαζί με τον Carl Nielsen ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της Δανίας.
Η μουσική του παρουσιάζει επιρροές της μουσικής των Ρίχαρντ Βάγκνερ και Ρίχαρντ Στράους.
Την πρώτη δημόσια εμφάνισή του παίζοντας εκκλησιαστικό όργανο έκανε στα 10 του χρόνια στην Marble Church της Κοπεγχάγης, με τον Εντβαρντ Γκριγκ να βρίσκεται στο ακροατήριο, που την επόμενη μέρα έγραψε μια επιστολή στη μητέρα του μικρού, προκειμένου να εκφράσει τον ενθουσιασμό του!
Αυτή η επιστολή ήταν η αφορμή να ξεκινήσει ο Langgaard μαθήματα σύνθεσης.
Παρόλη τη διαφορά ηλικίας, μεταξύ των δυο μουσικών αναπτύχθηκε μια βαθιά φιλική σχέση, εκτίμηση και αγάπη, που κράτησε 3 χρόνια, ως το θάνατο του Γκριγκ, μια μέρα σαν τη σημερινή 4 Σεπτέμβρη του 1907.O Γκριγκ στο νεκροκρεβατό του
Είχε αφήσει την τελευταία πνοή του στο Μπέργκεν από καρδιακή ανεπάρκεια, μετά από μια μακρά περίοδο ταλαιπωριών από λογής ασθένειες.
Λίγο πριν ο Γκριγκ ξεψυχήσει λέγεται πως ήρεμα ψέλλισε τα λόγια: "Λοιπόν, αν πρέπει, ας γίνει έτσι..."
Το νεκρικό φέρετρο ακολούθησε πλήθος κόσμου. Χιλιάδες είχαν κατακλύσει τους δρόμους της πόλης για να τιμήσουν και να αποδώσουν το ύστατο χαίρε στο μεγάλο συνθέτη, ο οποίος είχε ζητήσει κατά τη διάρκεια της επικήδειας τελετής να εκτελεστούν το "Funeral March" του Σοπέν και το δικό του "Επικήδειο Εμβατήριο στη μνήμη του Rikard Nordraak".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου