Ο "Μέγας Άστορ" και οι επιρροές από τον Μπαχ...

"Είχα θυμώσει πολύ!Εγώ είχα ζητήσει για δώρο ένα ζευγάρι πατίνια...κι ο πατέρας μου έφερε ένα μουσικό όργανο. Μπαντονεόν μού το είπε και είναι το όργανο του τάνγκο, συνέχισε. 
Το Tango ήταν η μουσική που αγαπούσε ο μπαμπάς, όμως εγώ ήμουν οκτώ χρονών.
Δεν μου άρεσε..Αντίθετα με κείνον, που άκουγε σχεδόν κάθε βράδυ 

όταν επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά του..."

(Άστορ Πιατσόλα)

Ο 12χρονος Άστορ με το μπαντονεόν του
(interlude.hk)

Ενενήντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη γέννηση του Άστορ Πιατσόλα(11 Μαρτίου 1921), που με τις συνθέσεις του έφερε επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο, ενσωματώνοντας σ' αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής, δημιουργώντας το nuevo tango.
Εκτός από συνθέτης υπήρξε και εξαίρετος μπαντονεονίστας. 

"Μέγας Άστορ" αποκαλείται από το λαό της Αργεντινής, μαρτυρώντας πόσο κοντινό τους νοιώθουν τον Πιατσόλα οι συμπατριώτες του και τη βαθειά αγάπη τους γι' αυτόν!

Το τάνγκο του Πιατσόλα ξεσηκώνει, φλογίζει, προκαλεί αναστάτωση!Οπως έλεγε ο ίδιος, είναι ο πιο αποκαλυπτικός χορός απ' όσους δημιούργησαν οι άνθρωποι για να εκφράσουν την ουσία του ερωτικού πάθους!

Όμως, ας δούμε μια άγνωστη στου πολλούς πτυχή του αργεντίνου συνθέτη που σήμερα τιμάμε.

Δωδεκάχρονος στη Νέα Υόρκη και πριν ακόμη τον ανακαλύψει ο Κάρλος Γκαρντέλ (άλλος "μάγος", που με τη γοητεία του το τάνγκο, αγαπήθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη) μαθήτευσε με τον Ούγγρο πιανίστα Bela Wilda, μαθητή του Ραχμάνινοφ, ο οποίος τον δίδαξε να παίζει Μπαχ στο μπαντονεόν.
Από τότε δημιουργήθηκε στον Άστορ το ενδιαφέρον για τον κάντορα της Λειψίας. Μάλιστα  σύνθεση του Μπαχ εκτέλεσε και στην οντισιόν του από τον Γκαρντέλ.

Έτσι, σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας εκπληκτικής συνάντησης: της κλασικής μουσικής της Λειψίας με το φλογερό Tango Nuevo του Μπουένος Άιρες!

Πιατσόλα και Μπαχ...

Παράλληλοι οι δρόμοι των δυο συνθετών με τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην τέχνη τους,  όμως με κοινή τη βαθιά ριζωμένη αίσθηση οικουμενικότητας στη μουσική τους.

(Stretta music)

Σημαντικός ο ρόλος του Μπαχ στη διαμόρφωση της μουσικής προσωπικότητας του Πιατσόλα. Παραδείγματος χάριν, στις συνθέσεις του χρησιμοποίησε εκτενώς τη σύνθετη μορφή της φούγκας. Βλέπουμε δηλαδή πως ενδιαφέρεται να επιστρέψει σε παλιότερες φόρμες, σεβόμενος τις μουσικές ρίζες, με τη χρήση αρμονιών και ρυθμών της μπαρόκ περιόδου, όπως ο χαρακτηριστικός ρυθμός των 6/8 της πασακάλια.

Από τα έργα του Πιατσόλα με  εμφανείς τις επιρροές από τον Μπαχ, είναι τα:
"Muere del Angel", Primavera και Invierno από τις "Τέσσερις Εποχές" του, αλλά κυρίως η "Fugata", πρώτο μέρος από το κουιντέτο "Tangata-Silfo y Ondina" για πιάνο, μπαντονεόν, βιολί, κιθάρα και κοντραμπάσο
Ο Άστορ Πιατσόλα συνέθεσε το τριμερές έργο το 1969, και λέγεται πως ο τίτλος αναφέρεται στα μυθολογικά πλάσματα-ξωτικά Συλφίδα και Ούντινε.

Πρώτο μέρος του κουιντέτου είναι η "Fugata", που όπως μαρτυρά ο τίτλος της στηρίζεται στη φόρμα της φούγκας,  αντιστικτικής σύνθεσης βασισμένης στη μίμηση, που ανέπτυξε ο μέγας Μπαχ.

Astor Piazzolla - "Fugata":

Το 1960 ο Άστορ Πιατσόλα έγραψε το "La muerte del ángel", ένα εκρηκτικό τάνγκο για κουιντέτο (μπαντονεόν, βιολί, πιάνο, κιθάρα και κοντραμπάσο), πλούσιο αρμονικά, με πληθώρα χρωματικών αλυσίδων, μα κυρίως σε φόρμα μπαρόκ(Μπαχ) υφασμένη με στοιχεία jazz swing. 
Συγκεκριμένα, πρόκειται για τρίφωνη φούγκα με ρυθμική πολυπλοκότητα και τέμπο, που επιτυχύνει κατά την ανάπτυξη της σύνθεσης.
Το "La muerte del ángel" αποτελεί μέρος της "Angel Suite", σύνθεσης του 1962 τεσσάρων μερών που συντέθηκε για το Quinteto Nuevo Tango για μια θεατρική παραγωγή τη σκηνοθεσία της οποίας έκανε ο συνθέτης. Η μουσική συνοδεύει την ιστορία ενός αγγέλου που προσπαθεί να θεραπεύσει τα πνεύματα των κατοίκων μια άθλιας γειτονιάς στο Μπουένος Άιρες. Το συγκεκριμένο μέρος της σύνθεσης, που διακρίνεται για τον αφηγηματικό χαρακτήρα του, σκιαγραφεί τον άγγελο που δέχεται επίθεση και τελικά σκοτώνεται σε μάχη με μαχαίρια. Η σύνθεση του Πιατσόλα συγκλόνισε και προκάλεσε αντιδράσεις στον συντηρητικό κόσμο του τάνγκο.