Βιρτζίνια Γουλφ, στη μνήμη της...

 

"Πορτρέτο της Β.Γουλφ", Roger Fry

"Dearest, I feel certain that I am going mad again..."

Αγαπημένοι...Είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι ξανά...κι αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να περάσω πάλι αυτό τον τρόμο...
Έχω αρχίσει ν'ακούω φωνές,που δε μ'αφήνουν να συγκεντρωθώ...
Έφτασα πολύ μακριά...
Δε νομίζω πως μπορώ να γυρίσω πίσω...", 

γράφει στην αδερφή της σε μια επιστολή που άφησε στις όχθες του ποταμού στο Σάσεξ λίγο πριν χαθεί για πάντα στο βυθό του μια μέρα σαν τη σημερινή...


Βιρτζίνια Γουλφ...Έφυγε σαν σήμερα, 28 Μαρτίου 1941


Ένας από τους ογκόλιθους της βρετανικής λογοτεχνίας ακούει στο όνομα Βιρτζίνια Γουλφ.
Μιας γυναίκας, που υπήρξε αληθινά, μέσα στις ιδέες και τα πάθη της, τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις της, μέσα στην εποχή της και πολύ πέρα απ’ αυτήν!
Μάς αφησε θησαυρούς με το πνεύμα και την πένα της!
Πόσο φρικτό και οδυνηρο όμως το τέλος της...Μάς παρηγορεί πως ήταν επιλογή της...


Στα "Κύματά" της αναφέρει κάτι που συσχετίζοντας με καταστάσεις, συγκλονίζει:

"Περιμένουμε ένα κύμα να μας σηκώσει, αλλά είμαστε ασήκωτοι...
Κάτι από φόβο παραλείψαμε, κάτι από ματαιοδοξία αλλάξαμε...
Κάτω απ’ το Π θα γράψω "Πεταλουδόσκονη".
Αν, στο μυθιστόρημά μου, περιγράφω τον ήλιο στο περβάζι, θα κοιτάξω στο Π και θα βρω "Πεταλουδόσκονη". Αυτό θα 'ναι χρήσιμο...
Περιμένουμε ένα κύμα να μας σηκώσει, αλλά είμαστε ασήκωτοι..."


Τα "Κύματα", είναι το πιο σύνθετο και το πιο φιλόδοξο απ' τα γραπτά της. Γράφτηκε την άνοιξη του 1929, όσο η Βιρτζίνια Γουλφ -αν κρίνουμε απ' όσα σημείωνε στο ημερολόγιό της- πάλευε με καταστάσεις....Εκείνο που ένιωθε, πάνω απ' όλα, ήταν η "ένταση των δυσκολιών"...

Από τη συλλογή της αυτή, εμπνεύστηκε ο Ludovico Einaudi το ομότιτλο: "Le Οnde - Τα Κύματα"...


Αν κάπου-κάπου σάς πιάνει απελπισία και μελαγχολείτε, κοιτάξτε στο Π...βρείτε που γράφει "πεταλουδόσκονη", κι αυτόματα θα φτερώσει η ψυχή σας!

Την αγάπη μου!

Ludovico Einaudi: "Le Οnde - Τα Κύματα":