 |
| "Η δολοφονία του Καποδίστρια", Διονύσιου Τσόκου |
"Βαριέστισα! Θεριά με ζώνουν λιμασμένα, πλαντώ!
Γυρίζω ολούθε τη ματιά, φωνάζω:
Αχ, δεν υπάρχει μια ψυχή μες στην Ελλάδα
περήφανη κι αγνή,
που το άτιμο συφέρο να το νικάει
και δίχως κέρδος να δουλεύει;"
Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Καποδίστριας πλησιάζει τα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο.
Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης τον μαχαιρώνει και ο θείος του Κωνσταντίνος τον πυροβολεί.
Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας θα πέσει νεκρός μπροστά στα σκαλιά της εκκλησίας.
Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε την ποιητική τραγωδία: "Καποδίστριας" την περίοδο του εμφυλίου και παρουσιάστηκε το 1946 από το Εθνικό Θέατρο. Ο μεγάλος μας διανοητής τοποθετεί τον Καποδίστρια πάνω από πάθη, υψωμένο στο ένα και μοναδικό όνειρο να οικοδομήσει ένα κράτος ισότητας για όλους...
"Το παραμύθι εσύ που μου στοράς δεν είμαι.
Είμαι ένας άνθρωπος απλός.
Μοχτώ να βάλω λίγα γερά, χοντρά θεμέλια στην Ελλάδα:
Σχολειά, Δικαιοσύνη και Αρετή και Τάξη!
Αυτά είναι τα θεμέλια!
Στον άγιο τούτο τόπο ήρθα εγώ παιδί μου,
δώρο κρατώντας το ακριβό, το Αλφαβητάρι!"
Το θεατρικό παρουσιάστηκε και αργότερα, το 1976(με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Καποδίστρια) από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού, σκηνικά Παύλου Μαντούδη με τον Νίκο Τζόγια στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τη σκηνική μουσική για την παράσταση για χορωδία, τρία βιολιά, φλάουτο, κιθάρα και βιολοντσέλο είχε γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Κάποια από τα δημοσιεύματα της εποχής εκθείασαν τη δημιουργία αυτή του συνθέτη κάνοντας λόγο για ξεχωριστής έμπνευσης, θρησκευτικού και υμνολογικού χαρακτήρα μουσική, καθώς και υποβλητικά χορωδιακά που θέλγουν τον ακροατή.
Η τελευταία σκηνή:
"-Κάτω ο τύραννος! Ζήτω η Ελλάδα!
(ο Καποδίστριας πέφτει λαβωμένος)[...]
-Σωπάτε, κούνησε το χέρι του!Το στόμα σιγά σαλεύει, αδέρφια!
Θέλει να μιλήσει...Στερνές, που πάει να πει, παραγγελιές του.
-Ποια είν΄η στερνή, αδέρφια μου, εντολή; Τι λέει;[...]
-Παιδιά μου, ΟΜΟΝΟΙΑ...
(Ο Καποδίστριας ξεψυχά...)
Σκύβω και προσκυνώ το λείψανό σου, Ελλάδα!
Ο ήλιος εβασίλεψε Έλληνά μου,
και το φεγγάρι εχάθη..."
Μ. Θεοδωράκη: "Ο Ήλιος εβασίλεψε", χορωδιακό
Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου:
Εξαιρετικό το άρθρο σου, Ελπίδα μου σαν αφιέρωμα στις τελευταίες στιγμές του πρώτη κυβερνήτη της Ελλάδας που ήταν οραματιστής, ανιδιοτελής και πραγματικός πατριώτης. Δυστυχώς η ζήλεια, η κακία, το προσωπικό συμφέρον των αντιπάλων του έναντι της Ελλάδας που ονειρευόταν να φτιάξει ο Καποδίστριας επικράτησαν και χάθηκε τόσο άδικα ένας μεγάλος Άνθρωπος. Μοιρολόι εμπνευσμένο και το τραγούδι του Μ. Θεοδωράκη που μας προτείνεις και τόσο ταιριαστό. Ας είναι αναπαυμένοι κι οι δύο κι ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο σου. Καλό βράδυ, γλυκιά μου Ελπίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρξε ενας σπουδαίος φιλόπατρις ο Καποδιστριας και η Ιστορια εχει ταχθει υπερ του ιδιαιτερα για το σημαντικό έργο του στο νεοσυστατο κρατος. Οπως παντα παίχτηκαν όμως συμφεροντα..Η αυταρχικότητα με την οποία ασκουσε την εξουσία, κακοκαρδισε ορισμένους...
ΔιαγραφήΕνας σπουδαιος Ελληνας, ενας μεγαλος Άνθρωπος, οπως το λες. Το μοιρολατρικου χαρακτηρα χορωδιακο του Μικη συγκλονιζει στην τελευταια σκηνη του θεατρικου.
Ευχαριστω για τον έπαινο, γλυκιά μου Αζη!Ευχομαι μια ομορφη, φωτεινη μέρα!