Ένα δάκρυ για το Σοπέν...

Τάφος Σοπέν, Κοιμητήριο Pere Lachais Παρίσι

Aν ο Βιβάλντι είναι ο αγαπημένος μου, ο Σοπέν είναι ο χαϊδεμένος μου, ούσα ερωμένη του πιάνου!
Το πιανιστικό του στυλ, οι συνθετικές του ιδέες με συνεπαίρνουν!
Αυτόν τον συνδυασμό συναισθηματικής εκφραστικότητας, ρομαντικής ευαισθησίας με πνευματικότητα, νομίζω δεν τον βρίσκω σε κανέναν άλλο από τους ρομαντικούς!

«Μετρίου αναστήματος, και λιγνός», θα τον χαρακτηρίσει η Γεωργία Σάνδη πριν ακόμη γίνουν ζευγάρι. «Είχε χέρια μακριά με λεπτεπίλεπτα δάχτυλα. Τα μαλλιά του σταχτόξανθα, προς το καστανό, και τα μάτια του, σκουρόχρωμα, περισσότερο ζωηρά παρά μελαγχολικά. Η μύτη του γαμψή και το χαμόγελό του πολύ γλυκό, με φωνή κάπως βαριά. Ένας άνθρωπος με κάτι το ευγενές, τόσο αόριστα αριστοκρατικό που αιχμαλωτίζει τους πάντες».

Σίγουρα θα καταλάβατε σε ποιον αναφέρομαι...
Φρειδερίκος Σοπέν κι η καλημέρα μου έρχεται με «αγέρα, που φυσά ανάμεσα σε ταφόπλακες…».

Και μην τρομάζετε, φίλοι μου αγαπημένοι!
Έτσι ονόμασε o Ρουμπινστάιν το τέταρτο και τελευταίο μέρος της 2ης σονάτας για πιάνο του Σοπέν, γνωστής και ως «Πένθιμο Εμβατήριο».

Ένα μέρος σπαρακτικού ρυθμού, αντίστοιχου των χτύπων της καρδιάς κάθε μουσικόφιλου, όταν αναλογίζεται τη νεότητα του πολωνού συνθέτη, που μαράζωσε στα μόλις τριανταεννιά του χρόνια…

Chopin: «Funeral March»:

Ο ποιητής του πιάνου Φρειδερίκος Σοπέν, έφυγε σαν σήμερα, 17 Οκτώβρη 1849.

Μια μούσα κρατά τη σπασμένη λύρα και θρηνεί στο κοιμητήριο του Pere Lachaise στο Παρίσι, πάνω από τον τάφο του εύθραυστου συνθέτη.

Eδώ βρίσκεται θαμμένη η καρδιά του Σοπέν
Εκκλησία Τιμίου Σταυρού, Βαρσοβία

Μπορεί να τάφηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου διέμενε, αλλά κατόπιν επιθυμίας του η καρδιά του μεταφέρθηκε στην αγαπημένη του Πολωνία.

Θυμάμαι το απέραντο δέος και τη συγκίνηση, όταν βρέθηκα με μια αγκαλιά κατακόκκινα, φλογερά γαρίφαλα να προσκυνώ στο μέρος, που φυλάσσεται, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη Βαρσοβία.

Στην κηδεία του, όπως επιθυμούσε, ακούστηκε το ρέκβιεμ του Μότσαρτ, καθώς και το τρίτο μέρος από τη 2η σονάτα του, που γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε: “Επικήδειο εμβατήριο”.

Πάντα δημιουργεί ρίγη συγκίνησης το άκουσμά του!
Ελεγειακό, συνταρακτικά ποτισμένο με πόνο και θρήνο ψυχής.
Σ ‘ένα τόνο γλυκά θρηνητικό, μια περιπλάνηση οδύνης και αβάσταχτου άλγους…ή έστω ένα δάκρυ για το Σοπέν, που έφυγε σαν σήμερα.

Chopin: «Funeral March»

στην ορχηστρική του εκδοχή από τον Edward Elgar / Διευθύνει ο Sir Adrian Boult:

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr