Joachim Raff : "Ο χορός των Δρυάδων"...

"Dryad", Evelyn De Morgan

Οι "Δρυάδες" είναι πλάσματα που επινόησε η φαντασία του αρχαίου ανθρώπου, καθώς διψούσε να δώσει μια θεϊκή υπόσταση στα πανέμορφα φυσικά τοπία του κόσμου του...

Το θρόισμα των φύλλων των δένδρων, που διακόπτουν την ηρεμία και την ησυχία της φύσης, είχαν προσωποποιηθεί από τους προγόνους μας με τις Νύμφες αυτές, τις Δρυάδες.
Ήταν οι αθάνατες Νύμφες των δασών και θεωρούνταν οι ψυχές των δέντρων.
Παίρνουν το όνομά τους από τη βελανιδιά (δρυ).

Αέρινα πλάσματα, αγαπούσαν εκτός των δασών, τη μουσική και το χορό γι' αυτό και συχνά λικνίζονταν -λένε τα παραμύθια- στο ρυθμό της μουσικής που έπαιζε τ' αγέρι περνώντας μέσα από τις φυλλωσιές...

Το 1869, ο Joachim Raff γράφει την Τρίτη Συμφωνία του με τον προγραμματικό υπότιτλο: "Im Walde-Στο δάσος".

Λάτρης της φύσης, ο ρομαντικός συνθέτης δεν είναι η πρώτη φορά που αντλεί έμπνευση από τις ομορφιές της. Αρκεί να υπογραμμίσουμε πως έξι από τις εννιά συμφωνίες του έχουν ποιμενική θεματική.

Ο γερμανο-ελβετός Raff μπορεί να μην είναι γνωστός σε πολλούς, όμως στην εποχή του συναγωνίστηκε -και πολλές φορές υπερίσχυσε- του Μπραμς!
Η Συμφωνία αυτή λοιπόν, που αποτελεί την μουσική περιγραφή των εμπειριών και συναισθημάτων ενός "περιπλανώμενου" στο δάσος, είναι τετραμερής, με κάθε κίνηση να συνοδεύεται από σύντομους προγραμματικούς τίτλους:

"Xορος των Δρυάδων", Αγνώστου(16ος αι.)
(collections.mfa.org)

Ι: "Κατά τη διάρκεια της μέρας. Εντυπώσεις και συναισθήματα"
ΙΙ: "Στο λυκόφως. Όνειρο"
ΙΙΙ: "Χορός των Δρυάδων"
IV: "Κατά τη διάρκεια της Νύχτας. Η νυχτερινή ηρεμία στο δάσος. Άφιξη και αναχώρηση των κυνηγών"

• Στο 3ο μέρος, ένα Allegro Assai, περιγράφει τις Νύμφες του Δάσους και το χορό τους.
  Στο εναρκτήριο μέρος κυριαρχούν τα στακάτι των εγχόρδων σε ένα ρυθμικό σκέρτσο, στυλιστικά παρόμοιο με κείνα του Μέντελσον, που οδηγεί στο διάχυτο λυρισμού μεσαίο τμήμα, όπου δεσπόζουν τα φλάουτα και τα όμποε. Μέρος άκρως δεξιοτεχνικό, απαιτεί βιρτουζική προσέγγιση από τα ξύλινα πνευστά και έντονη εκφραστικότητα.
  
• Η μικρής διάρκειας γαλήνια κατάληξη του μεσαίου μέρους ακολουθείται από κοφτές ηχηρές φανφάρες που υπογραμμιζουν την "ανάλαφρη-παραμυθική" φύση της έμπνευσης. 
  
• Το αρχικό χορευτικό θεματικό υλικό επανέρχεται στολισμένο από περίτεχνες φιγούρες στο φλάουτο πλάθοντας την ονειρική εικόνα των αέρινων Δρυάδων, που χορεύουν στην καρδιά της φύσης. Των σαγηνευτικών πλασμάτων, που στροβιλίζονται στο θρόισμα του ανέμου...
  
  

  

  "Δρυάδες και Ναϊάδες", Walter Crane

  Αξίζει να σημειωθεί ότι η 3η Συμφωνία του Raff ενθουσίασε το κοινό και γρήγορα πέρασε τα σύνορα κι έγινε από τα πιο παιγμένα ορχηστρικά κομμάτια στον κόσμο στα τέλη του 19ου αι. σε Αγγλία και Αμερική. Ο Χανς φον Μπύλοβ περιέγραψε ως "τεράστια" την επιτυχία της πρεμιέρας, όπου παίχτηκε η 3η Συμφωνία ενώ κάποιος αμερικανός μουσικοκριτικός την χαρακτήρισε ως την "καλύτερη συμφωνία της σύγχρονης εποχής και μια από τις λίγες που αξίζει να μείνουν στους επόμενους δίπλα στα έργα του Μπετόβεν και του Σούμαν".
  Μπορεί αργότερα να έπεσε στη λήθη μαζί με τον ίδιο το δημιουργό της, όμως επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους ρομαντικούς συνθέτες συμπεριλαμβανομένου του Τσαϊκόφσκυ στην περίφημη "Παθητική" του, ενώ ήταν μια από τις αγαπημένες συμφωνίες του Αρτούρο Τοσκανίνι, ο οποίος την είχε συμπεριλάβει στο ρεπερτόριό του.

Joachim Raff : "Symphony no. 3, ΙΙΙ: Dance of the Dryads":

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τον πιανίστα, συνθέτη (σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτο) και δάσκαλο, Joseph Joachim Raff, που γεννήθηκε στο Λάχεν της Ελβετίας στις 27 Μαΐου 1822.