Ο Frantisek Celakovsky υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες στα τσεχικά Γράμματα. Ποιητής, μεταφραστής, γλωσσολόγος και κριτικός λογοτεχνίας, επηρέασε και επηρεάστηκε από άλλους ηγέτες της τσέχικης "εθνικής αναγέννησης". Τα πιο σημαντικά έργα του ήταν ποιήματα βασισμένα στη σλαβική λαογραφία, όπως το "Ohlas písní českých - Αντίλαλοι της Βοημικής γης", μια συλλογή βασισμένη σε θέματα από τη ζωή και τους θρύλους της πατρίδας.
Πρώτη στη σειρά της συλλογής είναι η μπαλάντα: "Toman a lesní panna- Ο Τόμαν και η νύμφη του δάσους".
Γράφτηκε στο ίδιο ύφος με τον "Erlkönig - Βασιλιά των Ξωτικών" του Γκαίτε, το οποίο σε περιεχόμενο, θυμίζει επίσης.
Μια παρθένα εμφανίζεται πάνω στο ελάφι της, Προσπαθεί να τον δελεάσει με τα ελκυστικά φιλιά της. Ο Τόμαν αφήνεται στο μεθυστικό της ξόρκι. Απελπισμένος δεν επιθυμεί να αντισταθεί στη μαγική δύναμη του δάσους και λιποθυμά. Η Νύμφη του Δάσους φέρνει τον όλεθρο, μαραίνει όμως κάθε οδυνηρή του ανάμνηση. Πέφτει από το άλογό του σχεδόν αμέσως, νεκρός.
Το επόμενο πρωί, το άτι επιστρέφει μόνο του στο σπίτι του νεαρού φέρνοντας τα άσχημα μαντάτα, θυμίζοντάς μας πως τα παραμύθια και ό,τι απομένει από τις αρχέγονες αφηγήσεις, τις χαμένες στα βάθη του χρόνου, είναι κυριολεκτικά διδαχές, καθώς στην προκειμένη περίπτωση ο απερίσκεπτος νέος που από απελπισία και θλίψη αδιαφορεί για τις συμβουλές της αδερφής του, το πληρώνει με τον θάνατό του.
Από την μπαλάντα του Τσελακόφσκι και τον τσέχικο θρύλο έχουμε καλλιτεχνικές εμπνεύσεις δυο Τσέχων συνθετών.
Ι. O πρώτος συνθέτης, Βίτεσλαβ Νόβακ, υπήρξε μαθητής του Αντονίν Ντβόρζακ, και ηγετική φυσιογνωμία του νεορομαντικού κινήματος. Το όνομά του είναι ταυτισμένο με τη μουσική τοπιογραφία, καθώς στα έργα του αποτύπωσε μοναδικά τις φυσικές καλλονές της πατρίδας του, αλλά και στοιχεία από την ιστορία, τους θρύλους και τις λαϊκές παραδόσεις της.
Πιο φιλόδοξο από τα έργα του θεωρείται το ομώνυμο συμφωνικό ποίημα: "Toman and the Wood Nymph, op. 40", που ολοκλήρωσε το 1907. Κατά δήλωση του ίδιου του συνθέτη: "προσπάθησε να εκφράσει τον ανεξέλεγκτο χείμαρρο άγριου πάθους, χαρακτηρίζοντας τη σύνθεση "όργιο από ήχους" και τη μπαλάντα "απεικόνιση της δαιμονικής εξουσίας της γυναίκας πάνω στον άνδρα".
Ο Νόβακ συνοψίζοντας την ιστορία δηλώνει:
"Ορμώμενος από κρυφή ανησυχία, ο Tόμαν την παραμονή της Ημέρας του Αγίου Ιωάννη αποφάσισε να επισκεφτεί την αγαπημένη του. Οι ανησυχίες του επαληθεύτηκαν, καθώς εκείνη τον είχε εγκαταλείψει για κάποιον άλλον. Μπήκε στο δάσος κι εκεί πέθανε στην αγκαλιά μιας από τις Νύμφες του".
Οι αναλυτές ξεχωρίζουν το έργο για τον υποκειμενικό χαρακτήρα του, καθώς διακρίνουν απεικονίσεις συναισθημάτων του συνθέτη. Ασυγκράτητα ερωτικά πάθη από προσωπικές εμπειρίες, αλλά και επιρροές από τη "Σαλώμη" του Ρ. Στράους που πρόσφατα είχε παρακολουθήσει. Κανείς διαβλέπει ξεκάθαρα στο μουσικό θυελλώδη ιστό της σύνθεσης την ηχητική συγγένεια με τη μουσική του Στράους. Περίπλοκη πολυφωνική υφή, παράφωνες συνηχήσεις, όπου τα λαϊκά θέματα πλέκονται έντεχνα με τις αιχμηρές αρμονίες, τους υπαινιγμούς του γαλλικού ιμπρεσιονισμού και τα παθιασμένα ηχοχρώματα από συνδυασμούς οργάνων που προβάλουν τα άγρια πάθη, τον τρόμο, την αγωνία και την αναταραχή. Υφές μεθυστικής έντασης και υποβλητικότητας, που εξέπληξαν θετικά ακροατές και κριτικούς.
ΙΙ. Λιγότερο γνωστός από τους συμπατριώτες του, Ντβόρζακ, Σμέτανα και Νόβακ είναι ο Ζντενκ Φίμπιχ. Ωστόσο ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων τσέχων δημιουργών, που εντυπωσίασε τους υπόλοιπους.
Η δική του εκδοχή του θρύλου "Toman a lesní panna - Ο Τόμαν και η νύμφη του δάσους" αποτελεί μια υποβλητική μουσική απεικόνιση, όπου το υπερφυσικό αναδεύεται με το τραγικό σε ισόρροπες δόσεις.
Είναι το τρίτο από τα έξι συμφωνικά ποιήματα του Τσέχου συνθέτη και κατά γενική ομολογία η καλύτερη από άποψη μουσικής δραματικότητας, δημιουργία του. Η σύνθεση προηγήθηκε εκείνης του Νόβακ. Η μπαλάντα του Τσελακόβσκι και ο δυνατός θρύλος που περιέγραφε, σαγήνευσε τον 25χρονο δημιουργό, που έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παράδοση.
Η αγάπη, η προδοσία, το πάθος, η απογοήτευση, η παρηγοριά, η άφεση στο πεπρωμένο-Νύμφη του δάσους, που αποτελούν την αφηγηματική δομή της μπαλάντας είναι επίσης τα στοιχεία με τα οποία θα συγκροτήσει τη μουσική ραχοκοκκαλιά της σύνθεσης και πάνω τους ο Φίμπιχ θα ξεδιπλώσει την μουσική ιδέα του.
Το μοτίβο του κόρνου αντιπροσωπεύει το νεαρό άνδρα, ενώ η Νύμφη αντανακλάται στα έγχορδα. Ένα λυρικό, ταραχώδες ρόντο από το κόρνο επιστρέφει για να δηλώσει τους ψυχικούς στροβιλισμούς του Τόμαν. Το επεισόδιο επεκτείνεται με ένα πλούσιας αρμονίας και παθιασμένης μελωδικής αίσθησης θέμα των τοξοτών για να οδηγηθεί μετατροπικά στη συναισθηματική κορύφωση του έργου. Η δραματική παλέτα του Φίμπιχ χαρακτηρίζεται για την ποικιλία σε αποχρώσεις και τις αντιθέσεις της. Γι' αυτό είναι αξιοπρόσεκτη η πολύχρωμη ενορχήστρωση του με το συνδυασμό κόρνων, τυμπάνων και εγχόρδων να σκιαγραφούν τις υποβλητικές σκηνές. Ιδιαίτερη πινελιά τα μέρη των τοξοτών που παίζουν χτυπώντας το ξύλινο μέρος του δοξαριού, αρκετά ασυνήθιστο σε μια παρτιτούρα της συγκεκριμένης συνθετικής περιόδου, ενώ διακριτικά συμμετέχουν και οι άρπες, υπογραμμίζοντας με το ξεχωριστό τους ηχόχρωμα το παραμυθικό στοιχείο της έμπνευσης.
Zdenek Fibich: "Toman a lesní panna":
Διευθύνει ο επίσης Τσέχος, Martin Turnovsky
Για τη σύνταξη του κειμένου αντλήθηκαν στοιχεία και από:
supraphon.com
allmusic.com
universaledition.com
H εικονογράφηση του θρύλου από s-antikvariat.cz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου