Ο Καραγάτσης, η δασκάλα και η Ρεζεντά

 

"Η πρώτη μου αγάπη, ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη από μένα, ίσως και πιο πολύ. Αμέσως θα φανταστείτε το αιώνιο ειδύλλιο, του αμούστακου έφηβου και της ώριμης γυναίκας....[...] Λοιπόν, όχι. Η πρώτη μου αγάπη, την εποχή που την αγάπησα, δεν ήταν παρά είκοσι χρονών. Εγώ ήμουν οκτώ.[...]

Το κέρινο ωραίο πρόσωπό της, που το κόβουν κόκκινα χείλια, σκοτωμένα βλέφαρα με πελώρια μαύρα τσίνορα, πάνω από μενεξεδένια καθαρά μάτια, ήταν ένα μείγμα αθώου κοριτσιού, και femme fatale. Μέσα στο μισοσκόταδο ενός συννεφιασμένου πρωινού, είχε μια πελώρια χάρη, και μισοάδολη, άθελη γοητεία. Αυτή ήταν η κυρία Νίτσα, η δασκάλα μου...[...]

Αυτό το τραγούδι το τραγουδούσαν τα παλιά χρόνια... έκαναν και καντάδες ήταν ένα τραγούδι πολύ νοσταλγικό - όπως εγώ, νοσταλγώ πάντα την Κα Νίτσα, τη δασκάλα μου...

Μικρή μου Ρεζεντά
με φοβίζει το χιόνι
μια βραδιά δεν ήρθες μόνη
Ρεζεντά, Ρεζεντά..."

(Μ.Καραγάτσης: " Ανέκδοτα νεανικά κείμενα-Η κυρία Νίτσα)

***

Ο σπουδαίος Καραγάτσης της γενιάς του '30 έγραψε στα 20 του αυτό το  τρυφερό, νοσταλγικό, εξομολογητικού ύφους κείμενο για την δασκάλα του στο Δημοτικό, για την οποία είχε νιώσει έναν πλατωνικό έρωτα.

Ο μεγάλος μας πεζογράφος πέρασε στην αιωνιότητα σαν σήμερα του Σταυρού, 14 Σεπτέμβρη του  1960. Στον τάφο του χαράχτηκε η φράση: "Οι μοναδικές ομορφιές είναι προνόμιο του θανάτου"  από "Το μεγάλο συναξάρι" του.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Ροδόπουλος, όμως καθιέρωσε το Καραγάτσης από το "καραγάτσι", ένα είδος φτελιάς στη σκιά του οποίου καθόταν όταν τα καλοκαίρια πήγαινε για διακοπές στη Ραψάνη. 

Το δέντρο, το καραγάτσι, βρισκόταν στον προαύλιο χώρο του ναού του Αγίου Αθανασίου. Ακουμπισμένος στον κορμό του διάβαζε τον αγαπημένο του Ντοστογιέφσκυ. Ισως από το ρωσικό "Μίτια" ( = Δημήτρης) υπέγραφε αργότερα ως Μ. Καραγάτσης.

Το δέντρο έπεσε κάποιο χειμώνα από δυνατό άνεμο. Ομως ξαναφυτεύτηκε στην ίδια μεριά, στην αυλή της εκκλησίας και όποιος επισκέπτεται την όμορφη Ραψάνη μπορεί να το δει, να ξαποστάσει στη σκιά του, να αγναντέψει τον κάμπο, να συνομιλήσει με τον Καραγάτση, καθώς η Κοινότητα έχει στήσει εκεί δίπλα μια προτομή του τιμώμενου σήμερα πεζογράφου μας, απ' όπου και οι φωτογραφίες από την τελευταία μου επίσκεψη.

Ο Καραγάτσης πάνω στο πεσμένο στο έδαφος από το δυνατό αέρα, καραγάτσι των εφηβικών του χρόνων
(από: rapsani.gr)

Στα χρόνια του, έκαναν και νοσταλγικές καντάδες, όπως γράφει στο κείμενο για τη δασκάλα του, την κ. Νίτσα, που τού την θύμιζε η γλυκιά Ρεζεντά...

"Μικρή μου Ρεζεντά
με φοβίζει το χιόνι
μια βραδιά δεν ήρθες μόνη
Ρεζεντά, Ρεζεντά..."

Η "Ρεζεντά" ήταν ένα από τα γνωστότερα τάνγκο της εποχής του '30. Οι στίχοι και η μουσική ήταν της Λόλας Βώττη και ξεδιπλώνει την απογοήτευση και απόγνωση του προδομένου έρωτα...