Ο βιρτουόζος του βιολιού Rodolphe Kreutzer...

Τον γνωρίζουμε ως αποδέκτη της αφιέρωσης της "Σονάτας Νο.9 για Βιολί" του Μπετόβεν, που φέρει και το όνομά του, αν και ποτέ δεν έπαιξε το έργο, δηλώνοντας πως το έβρισκε ακατανόητο.

Πρόκειται για τη "Σονάτα Κρόυτσερ" και τον βιρτουόζο,  Rodolphe Kreutzer, στη μνήμη του οποίου γράφεται το σημερινό κείμενο.

Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1831 στη Γενεύη και αναπαύεται στο κοιμητήριο του Pere Lachaise του Παρισιού.

Ο διάσημος στην εποχή του βιρτουόζος του βιολιού αρχικά διδάχτηκε μουσική από τον Γερμανό πατέρα του, που υπηρετούσε ως μουσικός στις Βερσαλλίες και στη συνέχεια από τον Στάμιτς.

Ένας καταπληκτικός και δεξιοτέχνης ερμηνευτής, ο Κρόυτσερ θαυμάστηκε από τη Μαρία Αντουανέτα, που έγινε άτυπα προστάτιδά του.

Ήταν γνωστός για τον τρόπο, που κρατούσε το δοξάρι, αλλά και τον υπέροχο και διαυγή ήχο των εκτελέσεών του.
Έπαιζε σε ένα βιολί Stradivarius, κατασκευής 1731, που σήμερα φέρει το όνομά του: "The Kreutzer violin", αμύθητης αξίας, που σε δημοπρασία η τιμή πώλησής του άγγιξε τα 10 εκατ. δολάρια!

Ο τάφος του Κρόυτσερ στο Παρίσι

Από τα πιο γνωστά έργα του είναι τα Καπρίτσια και οι Etudes για βιολί, που αποτελούν θεμελιώδεις παιδαγωγικές σπουδές για το όργανο, κυρίως εκείνες που στοχεύουν στην επέκταση του αριστερού χεριού στην ανοικτή θέση, χαρακτηριστικό που ενισχύει την ικανότητα εκτέλεσης και εκτιμήθηκε πολύ από το Μπετόβεν.

Έγραψε επίσης περί τις σαράντα όπερες, όμως ανάμεσα στα έργα του για βιολί, σπουδαία θέση κατέχουν και τα κονσέρτα του.

Η ταξινόμηση-επισήμανση των κονσέρτων για βιολί του Κρόυτσερ έγινε με αριθμούς, αλλά και γράμματα, κάτι που συχνά προκαλεί σύγχυση.
Έτσι, τα κοντσέρτα από το 1 έως το 12 αριθμώνται με τους αντίστοιχους αριθμούς (1-12), ενώ τα κοντσέρτα 13 έως 19 αναγνωρίζονται με τα γράμματα: A έως G.

Το  13ο Κοντσέρτο με το χαρακτηριστικό του γράμματος [Α] είναι γραμμένο σε Ρε μείζονα, διαπνέεται από βαθύ λυρισμό, προβάλλει την δεξιοτεχνική γραφή του σολιστικού οργάνου και ακολουθεί τον τριμερή τύπο (γρήγορο-αργό-γρήγορο), του κονσέρτου της κλασικής περιόδου:

1.Allegro 

2.Adagio 

3. Rondo

Το πρώτο μέρος ακολουθεί τη φόρμα σονάτας (έκθεση-ανάπτυξη-επανέκθεση) με τα δυο θέματα  να εισάγονται αρχικά από το σύνολο της ορχήστρας. Στη συνέχεια μεταφέρονται στο σολίστα, που τα παρουσιάζει με μετατροπία, ενώ η ορχήστρα συμμετέχει εναλλάξ σε έναν δεξιοτεχνικό διάλογο με το βιολί, που οδηγεί στην δεξιοτεχνική αυτοσχεδιαστικού χαρακτήρα, καντέντσα.

Το δεύτερο μέρος είναι αργό και μελωδικό, ένα adagio σε μορφή οπερατικής άριας με ιδιαίτερα λυρικό ύφος.

Το φινάλε, γρήγορο και επίσης δεξιοτεχνικό σε μορφή ρόντο με υπέροχες παρεμβάσεις από τον σολίστα, είναι μέρος απολύτως απολαυστικό και διασκεδαστικό.

Rodolphe Kreutzer: "Violin Concerto No.13 - Lettre A":

Παλαιότερο κείμενο για τον Rodolphe Kreutzer και την όπερά του "Ο θάνατος του Άβελ" μπορείτε να διαβάσετε εδώ.