Παλαμάς, της λιμνοθάλασσας τα παιδικά χρόνια...

 

Ένα μικρό νησάκι απέναντι από το Μεσολόγγι, μέσα στη λιμνοθάλασσα στον Πατραϊκό κόλπο είναι η Κλείσοβα. Γνωστή από τη μάχη που έγινε εκεί κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης...

Τη λιμνοθάλασσα, τα κρυφά της μέρη σπιθαμή προς σπιθαμή, γνώριζε κι ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς, καθώς καταγόταν από το Μεσολόγγι και ως παιδί έζησε  σ' αυτούς τους τόπους...

"Κατάγομαι από παλαιά Μεσολογγίτικη οικογένεια…Ήμουν επτά ετών όταν έμεινα ορφανός από πατέρα και μητέρα και ήρθα να ζήσω  στο Μεσολόγγι με τον θείο μου Δημήτριο Παλαμά που ανέλαβε τη ανατροφή μου. Κοντά στη λιμνοθάλασσα μελετούσα...κυρίως Σολωμό και Μπάυρον..."

Ενα από τα ποιήματά του από την κατηγορία του "λυρικού" Παλαμά είναι και το "Εις το νησί της Κλείσοβας", ποίημα καλοκαιρινής διάθεσης, χαράς και αναπόλησης, όπου μαρτυρά πως ο Παλαμάς δεν υπήρξε  μόνο "ιδεαλιστής και εθνικός" ποιητής, όπως τον έχουμε κατά νου, αλλα και λυρικός με άφθαστη λεπτότητα και ευγένεια στην έκφραση...

"Εις το νησί της Κλείσοβας το ξακουστό

θα πάμε να περάσουμε το καλοκαίρι,

το ψάρι να χορτάσουμε λαχταριστό,

εγώ φτωχός ψαράς κι εσύ πιστό μου ταίρι.

Όσα ψαράδικα τραγούδια θα μου λες

θα στα πληρώσω με τα πλιο παχιά λαβράκια,

ψαράδικες κι οι δυο θα βάλουμε στολές,

θα είμαι για γέλια, και θα είσαι για φιλάκια..."

Με την παλέτα των λέξεών του ζωγραφίζει την ηρεμία της λίμνης, τις αχυροκαλύβες πάνω στους πασσάλους, το μικρό εκκλησάκι της Αγιατριάδας στο νησάκι της Κλείσοβας...

Παντού σε ήμερη κι ολάνοιχτη θωριά

το μάτι θα κυλά, και θα μας φοβερίζει

από της Πάτρας μόνο τη μεριά βαριά

μαύρ’ η Βαράσοβα, σαν άγριο μετερίζι.[...]

Η λίμνη μας, νυφούλα γελαστή, λαμπρή,

ματάκια γαλανά, τα ψάρια το προικιό της,

βραχιόλια οι καλαμωτές, εμείς γαμπροί,

κι εσύ η ευτυχία της, το όνειρό της!

Στο εκκλησάκι πό'φαγε την Αραπιά

κάθε γιορτή θ’ ανάφτουμε και μια λαμπάδα,

θα μ’ ερωτάς για δόξες που διαβήκαν πια,

και στίχους θα ονειρεύομαι για την Ελλάδα"

Τον τόπο όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, τον τόπο καταγωγής του τραγούδησε ο Κωστής Παλαμάς σε αυτό το ποίημα, αγαπημένοι φίλοι...

"Σε μια καλύβα μες στη λίμνη καθιστή

τη νύχτα θα φωλιάζουμε αποσταμένοι...

Αγάπη μου, στην Κλείσοβα την ξακουστή

καλοκαιράκι ολόχαρο μας περιμένει"

Στη Λιμνοθάλασσα της νοσταλγίας, βάζει τα θεμέλια της ποιητικής έκφρασής του, στη λιμνοθάλασσα της ρηχής θύμησης , της πλατιάς παιδικότητας, της ισχυρής μνήμης...Και παραμένουν απέραντες, άπειρες κι άσβηστες, οι λαχτάρες των πρώτων μας χρόνων, που φυσά νοσταλγικά του ακορντεόν η φυσούνα...

"Τα πρώτα μου χρόνια τ' αξέχαστα τα 'ζησα

κοντά στ' ακρογιάλι,

στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,

πλατιά και μεγάλη..."

[Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε σαν σήμερα, 13 Γενάρη 1859. Ένας τιτάνας της πνευματικής μας ιστορίας, μια φωτεινότατη μορφή, ψηλά στο Πάνθεο του Πνεύματος...]