"Καμίλ Κλοντέλ - Το Βαλς"

 

Καμίλ Κλοντέλ  (8 Δεκεμβρίου 1864 - 19 Οκτωβρίου 1943)

Φαινόμενο της γλυπτικής η γαλλίδα Καμίλ Κλοντέλ με σημαντικότατο έργο, μα και πολυτάραχη ζωή.

"Εξέγερση ενάντια στη φύση!", γράφει ο Μιραμπό για την Καμίλ.

Από την εφηβεία της  η Καμίλ αναπτύσσει έντονο πάθος για τη γλυπτική, δείχνοντας έφεση στον πηλό, με μια μητέρα να αντιδρά σ'αυτό, με σύμμαχο όμως και υποστηρικτή τον πατέρα της.

Έτσι, έρχεται στο Παρίσι και στα δεκαοχτώ γνωρίζεται με τον Ροντέν στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Γίνεται δάσκαλός της και  μεταξύ τους αναπτύσσεται μια πολύ στενή σχέση, που εξελίσσεται σε έρωτα.
Ο έρωτας του κορυφαίου γλύπτη φαίνεται να'ναι σφοδρός, όπως μαρτυρούν οι ερωτικές επιστολές που της στέλνει!

Τέτοια ήταν η σαγήνη, που  ασκούσε η Κλοντέλ στον Ροντέν, που τον έκανε να παραδεχτεί πως εκτός από αξιόλογη και ταλαντούχα μαθήτριά του, τη συμβουλεύονταν για τα πάντα!

Λέγεται πως το περίφημο "Φιλί" του έχει πολλά στοιχεία, που του υπέδειξε η Κλοντέλ.

"The Kiss", Auguste Rodin

Εκτός από μαθήτριά του,γίνεται μούσα του, έμπνευσή του, μοντέλο του.
Το ταλέντο της ασύλληπτο και οι διακρίσεις πολλές.Πάντα όμως στη σκιά του Ροντέν, αφού ο κόσμος της τέχνης ανδροκρατείται!

Τα έργα της Κλοντέλ διακρίνονται για την έκφραση και το  πάθος  τους!
Φαίνεται, ο έρωτας της δίνει φτερά!

"La Valse"

Στο μυστηριακό και άκρως ποιητικό "Βαλς" της δημιουργεί με τα μαγικά της δάχτυλα....ένα ζευγάρι,αφημένο στο πάθος  και στη δίνη της μουσικής ν' ακολουθεί στα βήματα χορού το ρυθμό της καρδιάς, που χτυπά ακατάπαυστα...

Η βαθιά και ατέρμονη αγάπη της για τον Ροντέν, που δε μπορούσε να δείξει ανοιχτά, βρίσκει έκφραση στο σμίλεμα του μπρούτζου...Ένα πέπλο να καλύψει ευαίσθητες συναισθηματικές ζώνες, προκειμένου να αποφύγει την όποια κριτική...

"Bαλς", (λεπτομέρεια)

Ένα γλυπτό, που μοιάζει να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και σα να αφηγείται μια ερωτική ιστορία με άδοξο τέλος.Οπως το τέλος της δικής της σχέσης με τον Ροντέν,που σπάει το 1894.
Τότε, που ο Ροντέν, ενώ παρέμενε βαθιά ερωτευμένος μαζί της, της ανακοινώνει πως δεν μπορούσε να αφήσει τη  μακροχρόνια σύντροφό του Rose Beuret...

Η πορεία της δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς για μια τέτοια "ιδιοφυία" της τέχνης!
Το άσχημο όμως είναι περισσότερο ο κλονισμός του εύθραυστου ψυχισμού της, που θα αναγκάσουν την οικογένειά της να την εγκλείσει σε ψυχιατρική κλινική, όπου έμεινε μέχρι το θάνατό της το 1943, σε ηλικία 79 ετών.

Σε στιγμές παράνοιας και σχιζοφρένειας κατέστρεψε πολλά από τα έργα της.
Διασώζονται περίπου εκατό γλυπτά και σχέδια της, που περιμάζεψε ο Ροντέν και σήμερα εκτίθενται στο Μουσείο Ροντέν.

"Πρόσκληση σε βαλς" από την Καμίλ, μια ψυχούλα εύθραυστη, ταλαιπωρημένη, με εκδορές και πληγές, που αποτύπωσε στη μεγαλειώδη Τέχνη της!

"Invitation a la Valse op.65", Carl Maria von Weber

1. 
   
   
   
   Θανάσης Αλμπάντης12 December 2014 at 14:46
   
   Στην σκληρή πατριαρχική κοινωνία που ζούμε, οι γυναίκες δημιουργοί μένουν στο παρασκήνιο. Κι όμως, έχουν τόσο μεγάλη ευαισθησία, τόσο ,μεγάλη δημιουργικότητα, παρόλο που πατάνε γερά στη γη. Ίσως γιατί αυτές μας δίνουν τη ζωή κι αυτές είναι που την συντηρούν. Μπορεί οι άντρες να είναι "υψιπετείς", αλλά τους απογειώνουν οι γυναίκες είτε μητέρες είναι είτε ερωμένες. Δεν είναι τυχαίο που οι Αρχαίοι τις μούσες είχαν πηγή της έμπνευσης και τις Ώρες ως θεότητες της άνευ Ύβρεως ευημερίας. Η γλυκύτατη και άτυχη Καμίλ, σίγουρα επηρεάστηκε από τον Ροντέν, αλλά η επίδραση ήταν αμφίδρομη. Και τα έργα της... σ' αγγίζουν κατάκαρδα, ενώ του Ροντέν -εξαιρουμένου του Φιλιού- αναταράσσουν τη λογική μας. Ελπίδα, καταπληκτικές οι δημοσιεύσεις σου. Παρακαλώ να με ενημερώνεις, για να μη ξεχνιέμαι.ReplyDelete
   Replies
   
   ELPIDA NOUSA12 December 2014 at 16:17
   
   Σάκη, καλημέρα!
   Έχεις δίκιο να λες πως οι γυναίκες δημιουργοί μένουν στο παρασκήνιο.Ακόμα και στην εποχή μας!Εκτός εξαιρέσεων,βέβαια....(Διάβασε τη δημοσίευσή μου για τη Γιαγιόι Κασούμα, θα καταλάβεις τι εννοώ).
   Όλα εξαρτώνται από το ψυχικό σθένος, που διαθέτει καθεμιά!
   
   Όσο για την ευαισθησία και την δημιουργικότητα, κατ'εμέ δεν έχουν φύλο!
   Θεωρώ ευτύχημα όταν συμβιώνουν αντιλήψεις, που "αποθεώνουν ό,τι αγαπούν!"
   Δούναι και λαβείν,ένα αλληλοσυμπλήρωμα!Δύσκολο, μα όταν συμβαίνει είναι ένα θαύμα!
   
   Όμως, είναι που η κοινωνία, όσο μοντέρνα και να θέλουμε να τη βαφτίσουμε δεν ανέχεται αποκλίσεις από τους συμφωνημένους κανόνες,πολλές φορές...
   ...και η Καμίλ!...καημένη Καμίλ!... νοιώθω πως παραμερίστηκε στη διαδρομή του εραστή της προς τη δόξα και παρακολούθησε βήμα -βήμα τη βασανιστική της κάθοδο στην παραφροσύνη και σε μια ματαιωμένη ζωή...Τι κρίμα για ένα τέτοιο ταλέντο!
   
   Σ'ευχαριστώ για το επαινετικό σχόλιο.Η αλήθεια είναι πως ό,τι γράφω, το γράφω με πολλή αγάπη και πάθος.
   Γράφω την αλήθεια μου, που εγώ βαφτίζω "παραμύθι, αερικό, στην πλάτη μου φτερά" να πετάξω με τις σκέψεις μου στον ιδεατό μου κόσμο.
   
   Μιας και αναφέρθηκες σε μυθολογικές θεότητες, να σου απαντήσω ομοίως...και ακολουθώντας το τελετουργικό του Ξένιου Δία να σε καλωσορίσω και να σου πω πως πραγματικά χαίρομαι για την επίσκεψη στο νεοσύστατο κονάκι μου!
   Καλό σου ξημέρωμα!