"Όταν πρόκειται για Chopin, βρίσκω πάντα αφορμή..."

 

"F.Chopin", Ευγ.Ντελακρουά-Λούβρο

Χαίρεται, χαίρεται!
Όμορφη Κυριακή, ηλιόλουστη, φωτεινή, με όλα εκείνα τα εαρινά χάδια, που μας φτιάχνουν τη διάθεση!

26 Απρίλη σήμερα και το αγαπημένο μου ημερολόγιο με πληροφορεί για τη γέννηση του μεγάλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά...
Γνωστός σε όλους μας για τους θαυμάσιους πίνακες εμπνευσμένους από τους αγώνες των ελληνων..."Σφαγή της Χίου",..."Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου"...

Ομως εμένα, ως μουσικού, όταν ακούω Ντελακρουά κάτι άλλο αστράφτει το νου και τη θύμησή μου!
Φυσικά η φιλία του με τον γαλλοπολωνό Σοπέν και οι πίνακες, που φιλοτέχνησε γι'αυτόν.
Ένα πορτραίτο, που κοσμεί αίθουσα του Λούβρου, μέρος του εικαστικού, που ο Σοπέν παίζει πιάνο για την αγαπημένη του ερωμένη, συγγραφέα Γεωργία Σάνδη.
Το διπλό πορτρέτο κόπηκε στα δύο προκειμένου να πωληθεί ως ξεχωριστά κομμάτια, με την πιθανή πεποίθηση του τότε ιδιοκτήτη ότι οι δύο πίνακες θα πωλούνταν σε υψηλότερη τιμή.

Είναι γνωστά τα της σχέσης του Σοπέν με τη φεμινίστρια, μποέμ λογοτέχνιδα, που τον βοήθησε να εδραιωθεί στους καλλιτεχνικούς παρισινούς κύκλους.Μια σχέση ταραγμένη, αφού οι ιδιοσυγκρασίες τους ήταν τελείως αντίθετες.
Ομως η Σάνδη πάντα αποτελούσε τη μούσα του "ποιητή του πιάνου", παρότι ποτέ, δεν της αφιέρωσε κάποιο έργο.

Η Σάνδη ήταν και φιλόζωη,
Στο σπίτι τους εκτός από την ίδια, το Σοπέν και τα δυο της παιδιά υπήρχαν και δυο κατοικίδια.
Ο σκύλος Marquis και η γάτα Valdeck.

Λέγεται πως και τα δυο ενέπνευσαν στο συνθέτη δυο από τα γνωστότερα βαλς του.

Το πρώτο ειναι το Βάλς op.64 αρ.1, γνωστό και ως  "Βαλς του λεπτού", ονομασία που του δόθηκε λόγω του tempo του, molto vivace!
Mόνο ο Σοπέν μπορούσε να το εκτελεί σε 1'!
Όλοι οι άλλοι πιανίστες χρειάζονται 1,5'-2'.
Λέγεται ότι το εμπνεύστηκε από το σκυλάκι Marquis ,που έπαιζε κυνηγώντας την ουρά του!, εξ'ου και ο πρώτος τίτλος του: "Valse du petit chien" .

Το δεύτερο ειναι το "Βαλς της Γάτας".
Η Valdeck συνήθιζε να ανεβαίνει στο πιάνο του Σοπέν και να λικνίζεται ακούγοντας τις πιανιστικές μελωδίες του.
Εύκολα κανείς στη μέση περίπου του κομματιού (1:03)μπορεί να διακρίνει τον παιχνιδιάρικο αυτό βηματισμό της ναζιάρας  ψιψίνας πάνω στα πλήκτρα...
Απολαύστε τα!

Σίγουρα η μέρα θα'πρεπε να 'ναι αφιερωμένη στο Ντελακρουά, μα πάλι παρασύρθηκα...
Συγχωρέστε με...
Οι παλιές αγάπες πάνε, λένε, στον Παράδεισο...κι η μέρα σήμερα, φίλοι μου, σκέτος Παράδεισος...
Ανάμεσα στον Ηλιο, τα λουλούδια τ'ανθισμένα, το τραγούδι των πουλιών βρέθηκε και κείνος ο παλιός, άσβεστος έρωτας , που ακούει στο όνομα Φρειδερίκος...
Ερωτας , που προϋπήρξε εκείνου για τον Ντελακρουά ...
Δικαιολογούμαι λοιπόν...

kleo13 December 2018 at 01:13

Εξαιρετικο αθρο!!!
Μπραβο...
Ευχαριστω..ReplyDelete