Ένας Αμερικανός στο Παρίσι βαδίζει στα ανθηρά μονοπάτια της μουσικής και του χορού...

 

Λατρεμένη μουσική, αξέχαστη ταινία!

 Καθε φορά,που τη βλέπω, από τους τίτλους αρχής έχω στα χείλη ένα ελαφρό μειδίαμα!

Θες το όμορφο στόρυ, θες η ανάλαφρη, ταξιδιάρικη μουσική, θες οι χορευτικές φιγούρες, θες ο συνδυασμός τους....εμένα μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση...

Τι θα λέγατε αυτό το φθινοπωρινό βραδάκι να ταξιδέψουμε -έστω και νοερά- στην Πόλη του φωτός μ' έναν Αμερικάνο να μάς ξεναγεί στις ομορφιές της γαλλικής πρωτεύουσας της δεκαετίας του '20;

Με αφορμή τη σημερινή γενέθλια επέτειο του Τζωρτζ Γκέρσουιν απολαμβάνουμε το συμφωνικό ποίημά του: "Ενας Αμερικανός στο Παρίσι" στην μιούζικαλ εκδοχή του.

Κατά δήλωση του ίδιου του συνθέτη με αυτό το έργο στόχευε να απεικονίσει την εντύπωση που προκαλεί το Παρίσι σ΄έναν επισκέπτη Αμερικανό! Καθώς περιηγείται στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης, ακούει τους θορύβους της, τις μουσικές κι εν γένει γεύεται την γαλλική ατμόσφαιρα. 

Για να το πετύχει, ο Γκέρσουιν τολμά να προσθέσει νέα όργανα και ήχους στην ορχήστρα, όπως τσελέστα, σαξόφωνα, μέχρι και κορναρίσματα αυτοκινήτων!...Ολα καλά, μέχρι τη στιγμή που την ατμόσφαιρα κατακλύζουν δωδεκάμετρα  blues να δηλώσουν τη νοσταλγία για την πατρίδα...
Το τοπίο ξεκαθαρίζει γρήγορα...Αποφασίζει να χαρεί την ξεγνοιασιά και τον ερωτισμό της πανέμορφης πόλης κι επιστρέφει χορεύοντας και διασκεδάζοντας πάνω σε γαλλικούς, διασκεδαστικούς ρυθμούς.
Το Παρίσι έχει την τελευταία κουβέντα... Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία της πόλης, ιδιαίτερα τις φωτισμένες νύχτες με το όνειρο να κυριαρχεί στον ουρανό του, παρέα με την ασημόχρωμη σελήνη κι έναν έρωτα λάγνο... 

Όταν ο Γκέρσουιν συνέθετε το  έργο, ζήτησε πληροφορίες για το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι της μπελ επόκ που ακούγονταν στο Παρίσι ώστε να το ενσωματώσει στη σύνθεσή του. 

Όλοι συμφώνησαν στο "La matchiche", ένα τραγούδι σε ρυθμό ανάλαφρου εμβατηρίου, αρκετά χορευτικό και στο μουσικό ιδίωμα της θαρθουέλα. (Είναι το γνωστό μας "Στο Ζάππειο μια μέρα" που και στην Αθηναϊκή κοινωνία έκανε πάταγο).

Το 1951 ο Vincente Minnelli σκηνοθετεί το μιούζικαλ "Ένας Αμερικανός στο Παρίσι" με πρωταγωνιστές τους Gene Kelly και Leslie Caron.
Τους στίχους πάνω στην ονειρική μουσική του Γκέρσουιν έγραψε ο αδερφός του Άιρα και τα Όσκαρ έπεσαν βροχή...

Εκτός από τη μουσική και τις χορογραφίες, ευρηματικά και φαντασμαγορικά ήταν και τα σκηνικά, που παραπέμπουν σε εικαστικά έργα των Ρενουάρ, Βαν Γκογκ, Λωτρέκ, απ' όπου θα παρακολουθήσουμε μια σκηνή στην Παριζιάνικη Πλατεία Ομονοίας, όπου εύκολα κανείς μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στα μουσικά μοτίβα εκείνο της "La matchiche", που ενισχύει  το πνεύμα του Παρισιού...

Μαγεία ίσως είναι η πιο κατάλληλη λέξη, να περιγράψει την αίσθηση που αφήνει αυτός ο συνδυασμός μουσικής, χορού, εικόνας! Ο αγαπημένος Γκέρσουιν γνωρίζει τον τρόπο να καλλιεργεί τη χαρά της ζωής κι ακολουθεί τα ανθηρά μονοπάτια της με ρυθμό και ακατάπαυστη μουσική!

Εnjoy!!!

George Gershwin: "An American In Paris", Gene Kelly and Leslie Caron