Ο θρύλος του Δράκοντα: Άη-Γιώργης και μυθικός Περσέας...

 

"San Giorgio e la principessa", Antonio Cicognara

Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ. Ασίας στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, μεγάλου διώκτη των χριστιανών. Κατατάχτηκε στο ρωμαϊκό στρατό κι  έφτασε στο αξίωμα του χιλίαρχου. Ως τροπαιοφόρος  άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και θρύλους, ανάμεσα στις οποίες δεσπόζει εκείνος που αναφέρεται στην εξόντωση του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας.

Σύμφωνα με το θρύλο, την πηγή απ' όπου έπαιρναν νερό οι κάτοικοι της Σιλήνας στη Λιβύη, την φύλαγε ένας δράκος, που  άφηνε το νερό να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Κάθε φορά αυτός που θα θυσιαζόταν οριζόταν μέσω κλήρου.
Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της κόρης του βασιλιά.

 August Macke: "Heiliger Georg"

Τότε, λέει η παράδοση εμφανίστηκε έφιππος ο Άη Γιώργης, σκότωσε το τρομερό τέρας και έσωσε την ζωή της νεαρής γαλαζοαίματης.

Στον παραπάνω θρύλο του Αγίου Γεωργίου, που σώζει τη βασιλοπούλα από το τέρας και στη συνέχεια στήνεται γιορτή από τους κατοίκους της Σιλήνας για να τού εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, στηρίζεται η σύνθεση του αγαπημένου βρετανού Σερ Έντουαρντ Ελγκαρ: "Banner of St. George -Το Λάβαρο του Αγίου Γεωργίου" .

Γράφτηκε κατόπιν παραγγελίας το 1897 για τους εορτασμούς του Ιωβηλαίου έτους της Βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας.
Το έργο, για χορωδία και ορχήστρα, ακολουθεί τον τύπο της καντάτας και το λιμπρέτο είναι βασισμένο σε μακροσκελές ποίημα του Shapcott Wensley.
Eκτυλίσσεται σε δυο σκηνές κι έναν επίλογο.
Από τη δεύτερη σκηνή θα ακούσουμε το χορωδιακό: "Δυνατά κλαίνε οι άνθρωποι, Έρχεται ο δράκος!

Elgar: "Banner of St. George-Loud cry the people, the dragon comes"

"Δυνατά κλαίνε οι άνθρωποι, Έρχεται ο δράκος!":

Καθώς από πολλούς υποστηρίζεται ότι οι Βιβλικές ιστορίες βασίζονται στην ανάπλαση-προσαρμογή μύθων από την αρχαία ελληνική μυθολογία, στην προκειμένη περίπτωση ίσως θα μπορούσαμε να συνδέσουμε το επεισόδιο της δρακοντοκτονίας του Αγίου Γεωργίου με την αντίστοιχη του μυθικού Περσέα.

"Ο Περσέας σκοτώνει το τέρας κι ελευθερώνει την Ανδρομέδα", Piero di Cosimo

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Ανδρομέδα ήταν κόρη του Κηφέα, βασιλιά των Κηφήνων και της Κασσιόπης και πεντάμορφη! Οι γονείς της καμάρωναν για το κάλλος της κόρης τους και καυχήθηκαν πως η Ανδρομέδα ήταν ομορφότερη από τις Νηρηίδες, τις κόρες του Ποσειδώνα.

"Perseus and Andromeda", Giuseppe Cesari

Ο θεός της θάλασσας εξοργισμένος για να τούς εκδικηθεί,  προκάλεσε καταιγίδα, πλημμύρισε την Αιθιοπία, κι έστειλε ένα θαλάσσιο τέρας, που κατασπάραζε τους πάντες, ανθρώπους και ζώα. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να σωθεί η χώρα, όπως απεφάνθη το Μαντείο: να θυσιαστεί η όμορφη Ανδρομέδα στο τέρας. Έτσι την έδεσαν σε ένα βράχο της θαλάσσιας ακτής, αφημένη στο έλεος του κτήνους.
Εκείνη τη στιγμή ο ήρωας Περσέας, γιος του Δία και της Δανάης, που επέστρεφε από τη σφαγή της Μέδουσας είδε τους γονείς της κοπέλας που παρακολουθούσαν από την ακτή βουτηγμένοι στην απόγνωση. Κοιτάζοντας την Ανδρομέδα, ο Περσέας θαμπώθηκε από την απαράμιλλη ομορφιά της!
Οι γονείς του υποσχέθηκαν πως αν κατάφερνε να τη σώσει, θα του τήν έδιναν γυναίκα του.Ο Περσέας δέχτηκε κι όταν μετά απο λίγο το τέρας αναδύθηκε από τη θάλασσα με το στόμα ορθάνοιχτο, έτοιμο να κατασπαράξει τη νεαρή Ανδρομέδα, το γενναίο παλικάρι το σκότωσε!

Tη σκηνή της δρακοντοκτονίας από τον Περσέα που έτσι σώζεται και η Ανδρομέδα, αποτυπώνει στην 4η Πράξη της λυρικής του τραγωδίας "Persée" ο Ζαν Μπατίστ Λυλλί, σύνθεση του 1682 και σε λιμπρέτο του Φιλίπ Κινώ.

Η πράξη διαδραματίζεται στην Αιθιοπική ακτή, όπου έχει ξεσπάσει καταιγίδα από τον οργισμένο Ποσειδώνα που ζητά να θυσιαστεί στο θαλάσσιο δράκοντα η κόρη του βασιλιά, Ανδρομέδα. Μπροστά στα απελπισμένα μάτια του βασιλιά, οι Τρίτωνες αλυσοδένουν την κοπέλα στο βράχο.
Ομως, την τελευταία στιγμή εμφανίζεται ο Περσεας που όλο ορμή ρίχνεται στο τέρας και το σκοτώνει.

Η καταιγίδα κοπάζει και οι Αιθίοπες πανηγυρίζουν τη νίκη τραγουδώντας: "Le monstre est mort-Το τέρας είναι νεκρό".

"Το τέρας είναι νεκρό.

Ο Περσέας νίκησε. 

Ο Περσέας είναι ατρόμητος. 

Όταν η αγάπη γεννιέται στην καρδιά,

τίποτε δεν είν' αδύνατο" 

Jean-Baptiste Lully: "Persée. Act IV, Le monstre est mort":