«Rinaldo e Armida», Francesco Hayez-Accademia of Venice |
Γιατί μας ανυψώνει, μας τοποθετεί κάπως ψηλότερα απ’όλες τις μικρόψυχες αντιπαλότητες, απ’όλες τις οδυνηρές ρήξεις, τις γελοίες αναμετρήσεις, τις αντιθετικότητες και τα ξεσπαθώματα της σύγχρονης καθημερινότητάς μας.
Χωρίς τέχνη η ζωή θα ήταν ακατανόητη, άσχημη κι ανυπόφορη, δε νομίζετε, φίλοι μου;
Τα πάντα ρει…περνούν και φεύγουν, η Τέχνη μένει μοναχά κι όλα εκείνα τα συναισθήματα που δημιουργούν την πλήρωσή σου, το άπαν σου!
Τα πάντα περνούν και φεύγουν.
Η τέχνη όμως, αθάνατη….μια διαρκής παρουσία…αέναη στο ατέρμονο σύμπαν!
Διαρκής…αιώνια…
Παρήγορη σκέψη, ανακουφιστική κι ελπιδοφόρα…
Η καληνύχτα μου έρχεται με έναν ιταλό ζωγράφο της ρομαντικής περιόδου, που οι εικαστικές συνθέσεις του ξεχωρίζουν για τα μυθολογικά και ιστορικά, κυρίως, θέματα.
Ο Φραντσέσκο Χάγιεζ γεννήθηκε σαν σήμερα 10 Φεβρουαρίου 19791.
Eπίσης μεγάλη αδυναμία φαίνεται να είχε στις ερωτικές σκηνές, που αναδύουν μεθυστικό ερωτισμό και αισθησιακή αύρα.
Το έργο του «Ρινάλντο και Αρμίντα» εμπνέεται από την ηρωίδα του έργου του Τορκουάτο Τάσσο «Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ», τη μάγισσα, Σαρακηνή Αρμίδα, που αποπλανά τον ιππότη, σταυροφόρο Ρινάλντο και τον παρασύρει στους περίφημους κήπους της, συνώνυμοι των κήπων της ηδονής.
Είναι έργο του 1814 και ολοκληρώθηκε μετά από κάποιες διορθώσεις, που πρότεινε στον Χάγιεζ ο Κανόβα, ο οποίος ήταν θαυμαστής του!
Το εικαστικό τιμήθηκε με πολλά βραβεία, ανάμεσά τους και το ύψιστο «Unita gratificazione» της Γαληνοτάτης Βενετίας.
Το θέμα της Αρμίδας και του Ρινάρδου έχει εμπνεύσει αριστουργήματα μουσικών έργων (Χαίντελ, Λουλυ, Μοντεβέρντι, Γκλουκ, Χάυντν, Ροσίνι κλπ), όμως απόψε προτείνω να απολαύσουμε μια διάσημη άρια από το ομώνυμο δίπρακτο μουσικό δράμα του ιταλού Giuseppe Sarti, από τη Φαέντσα, στο έργο του οποίου είχε αδυναμία η Αικατερίνη η Μεγάλη της Ρωσίας και μάλιστα διετέλεσε αρχιμουσικός στην Αυλή της για κάποια χρόνια.
Η όπερα του Sarti εγκαινίασε και την Αίθουσα Μουσικής και Θεάτρου στο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης με τεράστια επιτυχία!
Επίσης, έχει καταγραφεί πως κάθε χορωδός αμείφθηκε με 10 ρούβλια (υψηλότατο ποσό για την εποχή) ενώ σε κάθε σολίστα, πλην της αμοιβής, προσφέρθηκε κι ένα ακριβό κόσμημα με πολύτιμους λίθους!
Η αυτοκράτειρα Αικατερίνη πλήρως ικανοποιημένη από την απόδοση των συντελεστών, αλλά κυρίως του Sarti, του πρόσφερε το υπέρογκο ποσό των 1200 ρουβλίων!!!
Πόσο σπουδαίο είναι τελικά η Τέχνη να εμπνέει, αλλά και να εμπνέεται από Τέχνη, φίλοι μου!!!
Tην άρια του Ρινάλντο, ρόλου γραμμένου για καστράτο, «Vedo l'abisso orrendo» από την πρώτη πράξη, την απολαμβάνουμε απόψε από τη χαρισματική σουδή μέτζο Ann Hallenberg.
Tα όνειρα βραδυπορούν απόψε...η ομορφιά της Τέχνης, μάς κρατά ξάγρυπνους...
Hara Nastou11 February 2016 at 00:09
Εξαιρετική σύνθεση της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής και της μουσικής, υπέροχο το μίγμα των τριών με καμβά το δικό σου έξοχο κείμενο! ΜΠΡΑΒΟ, ΕΛΠΙΔΑ!
Replies
ELPIDA NOUSA12 February 2016 at 06:11
Εγω ευχαριστω για το όμορφο σχόλιο, Χαρούλα μου!Η τεχνη εμπνέει, κι εμπνέεται, με στόχο την απογείωση πρωτίστως της ψυχής μας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου