Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη για το ημερολόγιο ημέρα, η παραπανίσια του Φλεβάρη, και "αποφράδα", που κάνει τη χρονιά δίσεκτη για τους προληπτικούς, αφού προστέθηκε για να φέρει αναταραχή, αναστάτωση και συμφορές μέσα στο Φεβρουάριο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη λατρεία των υποχθόνιων θεοτήτων.
Αυτή την ιδιαίτερη μέρα του δίσεκτου έτους, είναι γεννημένος ο Τζοακίνο Ροσίνι, (29 Φλεβάρη 1792) , που όμως, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν έτυχε των επιπτώσεων, που οι δεισιδαιμονίες αναφέρονται, αντιθέτως η τύχη ήταν με το μέρος του...με τη δόξα, την αναγνώριση και τη φήμη να τού κρατούν συντροφιά ως το τέλος της ζωης του!
Είναι ο πιο διάσημος "leaper" -όπως αποκαλούνται τα άτομα που γεννήθηκαν στις 29 Φεβρουαρίου- της κλασικής μουσικής!
Οι μουσικόφιλοι, σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλά από τα κωμικά του μελοδράματα. Ήταν, πράγματι, μοναδικός στην όπερα μπούφα. Ο Μπετόβεν τον είχε συμβουλεύσει να μη γράφει τίποτε άλλο..
Κουρέας της Σεβίλλης, Ιταλίδα απ'τ'Αλγέρι, Κλέφτρα κίσσα, Γουλλιέλμος Τέλλος κλπ, κλπ...
Οι σύγχρονοί του τον αποκαλούσαν "Σινιόρ Κρεσέντο", καθώς από τις καλύτερες στιγμές του Ροσίνι ήταν η χρήση της δυναμικής..Από τα ονειρικά πιανίσιμο σταδιακά στο δυνάμωμα των ήχων ως ένα ξέφρενο φορτίσιμο, που δονει και αναταράσσει τα φυλλοκάρδια!!
Οι μελωδίες του αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο, ενώ ενέπνευσε πλήθος συνθετών, χαρίζοντάς του και το προσωνύμιο : "Ιταλός Μότσαρτ".
Ο Ροσίνι όχι μόνο αναβίωσε και αναμόρφωσε την ιταλική όπερα, αλλά είχε επίσης τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη ολόκληρης της ευρωπαϊκής οπερατικής τέχνης του 19ου αιώνα. Ο Χάινε τον αποκάλεσε "Θεό των συνθετών" και είδε στον Ροσίνι "τον ήλιο της Ιταλίας να σκορπίζει τις ηχητικές ακτίνες του σε όλο τον κόσμο"...
Ετσι, σκέφτηκα να σας καλημερίσω με ένα έργο, μελωδικό ποτ πουρί από Ροσίνι...
Και να, τί εννοώ...
Την εποχή που μεσουρανούσε ο Ροσίνι, ήταν εποχή δημοτικότητας και για το κλαρινέτο.
Επειδή όμως ο συνθέτης είχε απορροφηθεί στη σύνθεση μελοδραμάτων κυρίως, δεν έχουμε πολλά έργα του γι'αυτό το όργανο.
Η τότε επικρατούσα μόδα για οπερατικές μεταγραφές, ενθάρρυνε τους βιρτουόζους κλαρινετίστες να μεταγράψουν άριές του για το δικό τους όργανο. Ανάμεσά τους ο Ερνέστο Καβαλλίνι, ένας από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους κλαρινέτου.
Τόσο, που μουσικά περιοδικά της εποχής του εγκωμίαζαν την εκπληκτική τεχνική του και την ομορφιά του ήχου του :
- η Gazzetta Musicale di Milano δήλωνε: "ο Cavallini είναι ο Παγκανίνι του κλαρινέτου!"
- Η Revue de Paris τον αποκαλούσε ως τον "καλύτερο κλαρινετίστα στο σύμπαν",
-ενώ η L'Italia Musicale έγραφε πως "το κλαρινέτο με τον Καβαλλίνι βρήκε τον Λιστ του!"
-Ο δε Βέρντι, που τον θαύμαζε απεριόριστα έγραψε το σόλο κλαρινέτο στην έναρξη της 3ης πράξης της "Δύναμης του πεπρωμένου", γι 'αυτόν.
Το 1846 στη Σκάλα του Μιλάνου διοργανώθηκε συναυλία για τα εγκαίνια μιας προτομής του Rossini, που κοσμεί το φουαγιέ του θεάτρου.
Βρήκε την ευκαιρία λοιπόν, ο Καβαλλίνι κι έγραψε ένα έργο ειδικά για την περίσταση.
Τιτλοφορείται Capriccio "Fiori Rossiniani", ένα ποτ πουρί από μουσικά θέματα του Ροσσίνι για κλαρινέτο με συνοδεία πιάνου.
Βασιλιάς των ξύλινων πνευστών το κλαρινέτο, με τον γλυκό και παιχνιδιάρικο ήχο του ζαχαρώνει την καρδιά μας, φίλοι μου, αυτή τη μέρα που οι δεισιδαιμονίες έχουν φορτώσει με κακοτυχίες και γρουσουζιά. Κι αιτία γι'αυτό το ζαχάρωμα είναι ο "Κύκνος του Πέζαρο", Τζοακίνο Ροσίνι.
Καλή μας ακρόαση!
Ετσι, σκέφτηκα να σας καλημερίσω με ένα έργο, μελωδικό ποτ πουρί από Ροσίνι...
Και να, τί εννοώ...
Την εποχή που μεσουρανούσε ο Ροσίνι, ήταν εποχή δημοτικότητας και για το κλαρινέτο.
Επειδή όμως ο συνθέτης είχε απορροφηθεί στη σύνθεση μελοδραμάτων κυρίως, δεν έχουμε πολλά έργα του γι'αυτό το όργανο.
Η τότε επικρατούσα μόδα για οπερατικές μεταγραφές, ενθάρρυνε τους βιρτουόζους κλαρινετίστες να μεταγράψουν άριές του για το δικό τους όργανο. Ανάμεσά τους ο Ερνέστο Καβαλλίνι, ένας από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους κλαρινέτου.
Τόσο, που μουσικά περιοδικά της εποχής του εγκωμίαζαν την εκπληκτική τεχνική του και την ομορφιά του ήχου του :
- Η Revue de Paris τον αποκαλούσε ως τον "καλύτερο κλαρινετίστα στο σύμπαν",
-ενώ η L'Italia Musicale έγραφε πως "το κλαρινέτο με τον Καβαλλίνι βρήκε τον Λιστ του!"
-Ο δε Βέρντι, που τον θαύμαζε απεριόριστα έγραψε το σόλο κλαρινέτο στην έναρξη της 3ης πράξης της "Δύναμης του πεπρωμένου", γι 'αυτόν.
Το 1846 στη Σκάλα του Μιλάνου διοργανώθηκε συναυλία για τα εγκαίνια μιας προτομής του Rossini, που κοσμεί το φουαγιέ του θεάτρου.
Βρήκε την ευκαιρία λοιπόν, ο Καβαλλίνι κι έγραψε ένα έργο ειδικά για την περίσταση.
Τιτλοφορείται Capriccio "Fiori Rossiniani", ένα ποτ πουρί από μουσικά θέματα του Ροσσίνι για κλαρινέτο με συνοδεία πιάνου.
Βασιλιάς των ξύλινων πνευστών το κλαρινέτο, με τον γλυκό και παιχνιδιάρικο ήχο του ζαχαρώνει την καρδιά μας, φίλοι μου, αυτή τη μέρα που οι δεισιδαιμονίες έχουν φορτώσει με κακοτυχίες και γρουσουζιά. Κι αιτία γι'αυτό το ζαχάρωμα είναι ο "Κύκνος του Πέζαρο", Τζοακίνο Ροσίνι.
E.Cavallini "Fiori Rossiniani"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου