Germaine Tailleferre: με έκφραση φεμινιστική...

 

Ήταν η μοναδική γυναίκα ανάμεσα σε πέντε άντρες. 

"Les Six" - Η Ταϊφέρ καθιστή αριστερά

Η Germaine Tailleferre (γενν. 19/4/1892) υπήρξε δραστήριο μέλος της λεγόμενης Ομάδας των Εξι, ανάμεσα στους άντρες συνθέτες, Φρανσίς Πουλένκ, Ντάριους Μιγιώ, Αρτύρ Χόνεγκερ, Ζωρζ Ωρίκ, Λουί Ντυρέ, που όπως είπε ο μέντορά τους, Ερίκ Σατί με  την αισθητική τους στόχευαν σ'ένα "νέο πνεύμα τέχνης που βρίσκεται μεν στην έκπληξη, όμως κυρίως το χαρακτηρίζει η επιστροφή στην κλασική φόρμα με σύγχρονη ευαισθησία..."

Ο Ερίκ Σατί λάτρευε τη μουσική της Ταϊφέρ και συνήθιζε να την αποκαλεί "fille musicale-μουσική κόρη του".

Όταν το 1929 ο γάμος της Ταϊφέρ διαλύθηκε μετά από ταραχώδη σχέση, εκείνη καταρρακωμένη ψυχικά βρίσκει καταφύγιο στη σύνθεση, από την οποία -όπως έλεγε- "έπαιρνε τροφή για να ζει..."

Λέγεται πως τα "Έξι Γαλλικά τραγούδια" της, σύνθεση εκείνης της περιόδου, αποτελούν τη βαθιά φεμινιστική της έκφραση.  Τα τραγούδια βασίζονται σε ποιήματα του 15ου και του 18ου αιώνα, όλα αναφορές σε καταστάσεις γυναικών που αντιμετώπισαν  οικογενειακές δυσκολίες και ερωτικές απογοητεύσεις, με έμφαση στις τραγικές συνθήκες της ζωής των γυναικών εκείνων των εποχών.

Πρόκειται για καθαρά αυτοβιογραφικό συνθετικό έργο αν αναλογιστούμε ότι (πέρα από το ότι στις μουσικές της σπουδές αντιτάχθηκε ανοιχτά ο πατέρας της Ζερμαίν που δεν θεωρούσε τη μουσική ένα επάγγελμα για τις γυναίκες) λίγο καιρό πριν ο σύζυγός της καρικατουρίστας Ραλφ Μπάρτον, αποπειράθηκε να την  πυροβολήσει ενώ ήταν έγκυος με αποτέλεσμα να αποβάλλει. Ακολούθησε ένα δύσκολο διαζύγιο και η αυτοκτονία -εν τέλει- του συζύγου.

Τα τραγούδια μπορούν να αναγνωριστούν ως απάντηση της  Tαϊφέρ σε αυτό το τραυματικό γεγονός, ιδιαίτερα το 1ο και το 3ο με τίτλους:  "Χωρίς πίστη" και "Ο σύζυγός μου με δυσφήμησε"... 
Μέσα από τη διαδικασία σύνθεσης, η Tαϊφέρ συνήλθε ψυχολογικά κι ανέκαμψε από τη μελαγχολία και την τραυματική εμπειρία της, ακολουθώντας τη συμβουλή που κάποτε τής είχε δωσει ο Πάμπλο Πικάσο(ο ζωγράφος ανήκε στον ευρύ κύκλο των καλλιτεχνών φίλων της μαζί με τους Κοκτώ, Απολιναίρ, Μπρακ, Μοντιλιάνι, Ραβέλ, Στραβίνσκυ, Ντιάγκιλεφ κ.α): 
"Να ανανεώνεσαι συνεχώς. Ν' αποφεύγεις τη χρήση συνταγών που ήδη έχεις χρησιμοποιήσει".
 'Ηταν το "καλύτερο μάθημα σύνθεσης, που έλαβα ποτέ", θα ομολογήσει αργότερα η Ταϊφέρ...

Η μουσική της γαλλίδας συνθέτιδας από την Ομάδα των Έξι έρχεται σε αντίθεση τόσο με το Βαγκνερικό ύφος, όσο και τις ιμπρεσιονιστικές δημιουργίες που επικρατούσαν στην εποχή της.
Χαρισματικότατη και πολυτάλαντη, είναι κανείς ν' απορεί  με την παντελή έλλειψη αυτοπεποίθησης και εκτίμησης των έργων της από την ίδια*, καθώς τα θεωρούσε παρακατιανά κι ικανά "μόνο για να διασκεδάζουν", ενώ πληρούν αρμονικά και δομικά όλες τις προδιαγραφές μουσικών έργων της εποχής της με την αισθητική πειραματική διάθεση να τα χαρακτηρίζουν... 

*"Γράφω μουσική γιατί με διασκεδάζει", δήλωνε συχνά. "Μπορεί να μην είναι και τόσο σπουδαία μουσική, όμως εκφράζει χαρά, είναι ανάλαφρη, προσιτή και κάποιες φορές συγκρίνεται με αυτή των μεσοαστών του 18ου αι, κάτι που με κάνει πολύ περήφανη".

Germaine Tailleferre: "Six Chansons françaises":