(ellenkent) |
Ο Φραντς είναι αρραβωνιασμένος με τη Σβανίλντα, όμως η πανέμορφη κοπέλα, η "άλλη", όπως την αποκαλεί στον εαυτό του, φαίνεται να του έχει κλέψει την καρδιά...
Πώς να ομολογήσει πως είναι ερωτευμένος μαζί της;
Ένα βράδυ, η Σβανίλντα βλέπει τον Φραντς να στέλνει φιλιά στο άγνωστο κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά...
Αποφασίζει να δράσει προκειμένου να ξανακερδίσει την καρδιά του αγαπημένου της...
Η αναζήτηση στοιχείων για την πανώρια του μπαλκονιού την οδηγεί στον τρελό επιστήμονα και μάγο, Κοπέλλιους...
Μαθαίνει ότι αυτός έχει κατασκευάσει μια κούκλα, που αναζητά τρόπο να τής δώσει ζωή...
Η Σβανίλντα θέτει σε ενέργεια ένα πονηρό, ριψοκίνδυνο σχέδιο...
Αποφασίζει να υποδυθεί εκείνη την κούκλα και να συναντηθεί με τον Φραντς ...
Ακολουθούν πολλές χαοτικές σκηνές, λέγονται σκληρά λόγια, όμως σύντομα όλα ξεχνιούνται, με τους δυο νέους να οδηγούνται στα σκαλιά της εκκλησίας.
Το μπαλέτο, η χορογραφία του οποίου έγινε από τον Arthur Saint-Léon, παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα στις 25 Μαΐου 1870 στο Théâtre Impérial l'Opéra με τεράστια επιτυχία. Οι παραστάσεις όμως διακόπηκαν προσωρινά από τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και την πολιορκία του Παρισιού, αλλά τελικά αποτέλεσε το έργο που ανέβηκε περισσότερες φορές στην Opera.
Καθώς διανύουμε περίοδο καρναβαλική, ίσως θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε το πόσο η Κομμέντια ντελ Άρτε επηρέασε τη συγκεκριμένη όπερα...
Οι χαρακτήρες της "Copellia" βάφονται πολλά από τα χρώματα της λαϊκής ιταλικής αυτοσχεδιαστικής κωμωδίας, όπως θα διαπιστώσετε, προσφέροντας εύθυμη πινελιά στην έτσι κι αλλιώς ευχάριστη και ενδιαφέρουσα πλοκή με τις χαριτωμένες σκηνές μιμικής, που καθιέρωσαν τον Λεό Ντελίμπ ως πρωτεργάτη στη μουσική μπαλέτου, εδραιώνοντάς τον στην εκτίμηση του κόσμου, που μέχρι τότε εκτιμούσε μόνο την όπερα....
1. Ένας αφελής χωρικός, ρομαντικός και ερωτιάρης είναι ο Φραντς, μια εκδοχή του αθώου, ευκολόπιστου Αρλεκίνου...
2. Η Σβανίλντα, πανέξυπνη, αεικίνητη ερωτοχτυπημένη, σίγουρη για όσα νοιώθει και πράττει, παίρνει τη ζωή στα χέρια της και δρα αποφασιστικά, με πονηριά μεν, αλλά με καλό σκοπό και ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα...
Δεν είναι άλλη από μια Κολομπίνα της Κομμέντια ντυμένη έρωτα και πόθο κατάσαρκα, μπρίο, νάζι και σκέρτσο, όλα όπλα σε ένα σχέδιο οργανωμένο!
3. Ο Κοπέλιους έχει βλέψεις να "χρησιμοποιήσει" τον Φραντς, προκειμένου να δώσει ζωή στο δημιούργημά του, την κούκλα Κοπέλια.
Στο τέλος, αποκαλύπτεται και πείθεται να τα παρατήσει με ένα πουγκί χρυσά φλουριά...
Ίσως οι απόψεις σε αυτό το χαρακτήρα να διίστανται, αφού κάποιοι μπορεί να ανακαλύψουν στον Κοπέλιους στοιχεία του Ντοτόρε(σοφός, μορφωμένος αλλά και άπληστος στο χρήμα) και οι υπόλοιποι να τον ταυτίσουνν με τον Πανταλόνε(ευφυής μεν, παραδόπιστος δε).
Υπέροχη και κωμική η ιστορία της Coppélia, μια τρυφερή ιστορία αγάπης, που ανήκει στον εκλεκτό κόσμο των μπαλέτων του 19ου αιώνα!
Παρακολουθούμε τη σκηνή του φινάλε, όπου μετά το γάμο της Σουανίλντα και του Φραντς, όλοι εύθυμοι και περιχαρείς συμμετέχουν σε γιορταστικούς χορούς μέχρι πρωίας με άφθονο κρασί και κέφι!
Ο Ντελίμπ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει πλήθος λαϊκών μελωδιών, με τους κορυφαίας τεχνικής Νατάλια Οσίποβα(Σβανίλντα) και Βιατσεσλάβ Λοπατέν (Φραντς).
Αψεγάδιαστο στυλ, εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ερμηνευτική δεινότητα, που σε αφήνουν άφωνο από τα Μπαλέτα Μπολσόι!
Leo Delibes: "Coppelia-finale scene", Bolshoi Ballet:
Το "Κοππέλια" είναι ένα κωμικό μπαλέτο σε μουσική του γεννημένου σαν σήμερα 21 Φλεβάρη 1836, Λεό Ντελίμπ και λιμπρέτο που βασίζεται σε δύο ιστορίες του Χόφμαν: το "Ζάντμαν" και την "Κούκλα".
H αναγνώριση και καθιέρωση του Ντελίμπ ουσιαστικά έγινε το 1870, με την μεγάλη επιτυχία αυτού του μπαλέτου, που μέχρι σήμερα παραμένει η δημοφιλέστερη και πλέον αντιπροσωπευτική του σύνθεση.Καθώς διανύουμε περίοδο καρναβαλική, ίσως θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε το πόσο η Κομμέντια ντελ Άρτε επηρέασε τη συγκεκριμένη όπερα...
Οι χαρακτήρες της "Copellia" βάφονται πολλά από τα χρώματα της λαϊκής ιταλικής αυτοσχεδιαστικής κωμωδίας, όπως θα διαπιστώσετε, προσφέροντας εύθυμη πινελιά στην έτσι κι αλλιώς ευχάριστη και ενδιαφέρουσα πλοκή με τις χαριτωμένες σκηνές μιμικής, που καθιέρωσαν τον Λεό Ντελίμπ ως πρωτεργάτη στη μουσική μπαλέτου, εδραιώνοντάς τον στην εκτίμηση του κόσμου, που μέχρι τότε εκτιμούσε μόνο την όπερα....
1. Ένας αφελής χωρικός, ρομαντικός και ερωτιάρης είναι ο Φραντς, μια εκδοχή του αθώου, ευκολόπιστου Αρλεκίνου...
2. Η Σβανίλντα, πανέξυπνη, αεικίνητη ερωτοχτυπημένη, σίγουρη για όσα νοιώθει και πράττει, παίρνει τη ζωή στα χέρια της και δρα αποφασιστικά, με πονηριά μεν, αλλά με καλό σκοπό και ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα...
Δεν είναι άλλη από μια Κολομπίνα της Κομμέντια ντυμένη έρωτα και πόθο κατάσαρκα, μπρίο, νάζι και σκέρτσο, όλα όπλα σε ένα σχέδιο οργανωμένο!
3. Ο Κοπέλιους έχει βλέψεις να "χρησιμοποιήσει" τον Φραντς, προκειμένου να δώσει ζωή στο δημιούργημά του, την κούκλα Κοπέλια.
Στο τέλος, αποκαλύπτεται και πείθεται να τα παρατήσει με ένα πουγκί χρυσά φλουριά...
Ίσως οι απόψεις σε αυτό το χαρακτήρα να διίστανται, αφού κάποιοι μπορεί να ανακαλύψουν στον Κοπέλιους στοιχεία του Ντοτόρε(σοφός, μορφωμένος αλλά και άπληστος στο χρήμα) και οι υπόλοιποι να τον ταυτίσουνν με τον Πανταλόνε(ευφυής μεν, παραδόπιστος δε).
Η πρεμιέρα το 1870 στο Παρίσι είχε πρωταγωνίστρια στο ρόλο της Σβανίλντα την 16χρονη τότε ταλαντούχα μπαλαρίνα Giuseppina Bozzacchi, που συγκινεί πολύ με την τραγική της κατάληξη.
Πέθανε στα δεκαεπτά της, ένα χρόνο μετά τη μπαλετική επιτυχία της, ανήμερα στα γενέθλιά της από ασιτία κατά τη διάρκεια του γαλλο-πρωσικού πολέμου, που εν τω μεταξύ -όπως προαναφέραμε- είχε ξεσπάσει...
Υπέροχη και κωμική η ιστορία της Coppélia, μια τρυφερή ιστορία αγάπης, που ανήκει στον εκλεκτό κόσμο των μπαλέτων του 19ου αιώνα!
Παρακολουθούμε τη σκηνή του φινάλε, όπου μετά το γάμο της Σουανίλντα και του Φραντς, όλοι εύθυμοι και περιχαρείς συμμετέχουν σε γιορταστικούς χορούς μέχρι πρωίας με άφθονο κρασί και κέφι!
Ο Ντελίμπ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει πλήθος λαϊκών μελωδιών, με τους κορυφαίας τεχνικής Νατάλια Οσίποβα(Σβανίλντα) και Βιατσεσλάβ Λοπατέν (Φραντς).
Αψεγάδιαστο στυλ, εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ερμηνευτική δεινότητα, που σε αφήνουν άφωνο από τα Μπαλέτα Μπολσόι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου