"Ουγκώ: ένα ιντερμέτζο για την Παναγία των Παρισίων"

 (Με αφορμή τα γενέθλια του μεγάλου δραματουργού, μυθιστοριογράφου και  ποιητή, του εκπροσώπου του γαλλικού ρομαντισμού, ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΟΥΓΚΩ σαν σήμερα 26 Φλεβάρη 1802)

"Φανταστείτε... Αλλά όχι! Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς εκείνη την τετράγωνη μύτη που θύμιζε ρύγχος, εκείνο το απαίσιο ξεδοντιασμένο στόμα, το μοναδικό στρογγυλό μάτι που κρυβόταν κάτω από μια κοκκινωπή τούφα που ήταν φρύδι, το δόντι που ξεπεταγόταν από τ' αποκρουστικά χείλη σα δόντι κάπρου... Όχι! Τέτοια ασχήμια δεν μπορεί να περιγραφτεί. Όπως δεν μπορεί να περιγραφτεί και η έκφραση που είχε εκείνο το πρόσωπο. Ένα μείγμα πονηριάς, σαστιμάρας και θλίψης...Είναι ο Κουασιμόδος: φώναξαν. Είναι ο κωδωνοκρούστης της Παναγίας! Το στοιχειό της μεγάλης εκκλησίας!...
[...]
Tην ίδια στιγμή είδε το πλήθος να παραμερίζει. 
Μια κοπέλα με αλλόκοτη φορεσιά και με ένα ντέφι στο χέρι πρόβαλε μέσα από τον κόσμο. Τη συνόδευε ένα μικρό, κάτασπρο κατσικάκι με χρυσωμένα κερατάκια. 
Το μοναδικό μάτι του Κουασιμόδου άστραψε. 
Είδε τη γυφτοπούλα που ο ίδιος είχε προσπαθήσει να απαγάγει την περασμένη νύχτα και που γι’ αυτήν είχε την αόριστη εντύπωση ότι τον τιμωρούσαν τώρα.[...]
 Η κοπέλα πλησίασε αμίλητη τον κατάδικο, που στριφογύριζε μάταια για να της ξεφύγει, και τραβώντας ένα παγούρι από τη ζώνη της το έφερε απαλά στα κατάξερα χείλη του. Και τότε, απ’ αυτό το ως τώρα ολόστεγνο και πυρωμένο μάτι είδαν ένα χοντρό δάκρυ να κυλά αργά σε όλο το κακάσχημο και παραμορφωμένο από τις συσπάσεις πρόσωπό του. Ίσως ήταν το πρώτο δάκρυ που είχε χύσει ποτέ ο άμοιρος..."

(Β. ΟΥΓΚΩ: "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ", από τη σειρά: "Τα βιβλία που αγαπήσαμε")

Ο Βίκτωρ Ουγκώ υπήρξε από τους επιφανέστερους Γάλλους ποιητές και δραματουργούς, μια πολύπλευρη, χαρισματική και πολυσχιδής προσωπικότητα, από τις φωτεινότερες μορφές του γαλλικού πανθέου...

 Τα έργα του "Άθλιοι", καθώς και η "Παναγία των Παρισίων" του οποίου διαβάσαμε απόσπασμα θεωρούνται τα αριστουργήματά του.

Ο αυστριακός συνθέτης Franz Schmidt ήταν ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης που διέπρεψε και ως βιρτουόζος του πιάνου και του τσέλου.

Υπήρξε αριστούχος μαθητής του Μπρούκνερ. Στη μουσική του, ο Schmidt ανέπτυξε τις βιεννέζικες κλασικές και ρομαντικές παραδόσεις που κληρονόμησε από τον Σούμπερτ, αλλά και τον μέντορά του, Μπρούκνερ. Υιοθέτησε  επίσης το εξωτικό "τσιγγάνικο" στυλ των Λιστ και Μπραμς.
Τα μνημειώδη έργα του με αρκετές καινοτομίες, απεικονίζουν τις νέες εξελίξεις στη μουσική σύνταξη που ξεκίνησε ο Mάλερ.


Από το παραπάνω αριστούργημα του Ουγκό "Η Παναγία των Παρισίων", ο Franz Schmidt εμπνέεται την ομώνυμη όπερά του.

Η "Notre Dame"  είναι από τα πιο γνωστά του έργα και παρουσιάστηκε το 1914.
Ο συνθέτης  προσέγγισε την όπερα γράφοντας πρώτα τα ορχηστρικά μέρη της, προσθέτοντας  τα φωνητικά, αργότερα, ενώ ενσωμάτωσε και υλικό από μια ημιτελή φαντασία του για πιάνο και ορχήστρα.
Η όπερα είχε εκπληκτική υποδοχή, όμως στη συνέχεια έπεσε στην αφάνεια.
Συχνά ακούγεται το "Intermezzo", που έχει χαρακτηριστεί ως "η πιο όμορφη τσιγγάνικη μουσική".

Σήμερα, παρουσιάζεται από ορχήστρες σαν ανεξάρτητο κομμάτι.

Franz Schmidt:  "Notre Dame-Intermezzo" / Karajan

Στο μπλογκ υπάρχουν αρκετά κείμενα που αφορούν τον Ουγκώ. Περιηγηθείτε!

Ath Samaras27 February 2019 at 01:41

Ευχαριστούμε Ελπίδα..!!
Replies

ELPIDA NOUSA3 March 2019 at 22:01

Εγώ ευχαριστώ για την προσοχή, Θανάση!