"Χρυσομαλλούσα", ακοίμητη λαχτάρα του Παλαμά...

 

"Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός",

γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου...


Ήταν σαν σήμερα 27 του Φλεβάρη 1943, καταμεσής της κατοχής, που ο τιτάνας των Ελληνικών Γραμμάτων, Κωστής Παλαμάς, άφηνε την τελευταία πνοή του...

Έτσι, το απομεσήμερο ικέτης, ανυπόμονος αοιδός αποζητά γλυκόλαλα ποιητικά Παλαμ-ίσια τερετίσματα,φίλοι μου!


"Καλά δεν ξέρω
ποια είναι η ομορφιά σου, 
κι αν το κορμί σου
κι αν η ψυχή σου, 
τάχα ποια δύναμη
στην εικόνα σου
με πάει μαζί σου. 


Δεν ξέρω αν είσαι
μια ορμή, μια ιδέα
κι αν είσαι η γλώσσα
μιας γνώμης θείας .
Κι αν είσαι η σάρκα
κι αν είσαι η γλύκα
της αμαρτίας

Καλά δεν ξέρω
ποια είναι η ομορφιά σου, 
κι αν είσαι η χάρη
κι αν είσαι η μούσα
κι αν είσαι υγεία
κι αν είσαι αρρώστια, 
χρυσομαλλούσα".

***

"Ήσυχη" η στιγμή του "ποιητή της μέρας", μπολιασμένη την τρυφεράδα του πρώτου σκιρτήματος...
Τα ποιητικά άνθια  του σε αφθονία κι ανάμεσό τους μια ορμή, μια ιδέα, η γλύκα της αμαρτίας, Χρυσομαλλούσα...
Διάχυτος ο ερωτισμός σε όλη την έκταση του ποιήματος, ο λόγος του στήνει του πόθου όλου, τα ξόβεργα!
Ηδονικές, ειδυλλιακές οι εικόνες του, εξυψώνουν το ερωτικό ένστικτο. Κάποιες στιγμές ενδύονται τύψεις βασανιστικές και τη σκοτεινιά από την αίσθηση της αμαρτίας.
Πάντα όμως πρωτόγνωρη η λαγνεία του λόγου του  και η ερωτική διάσταση -αν και περιθωριοποιημένη στο συνολικό του έργο- υπαρκτή.

Ακοίμητη λαχτάρα η τέχνη του,... με λεπτότατη, λυρική ευαισθησία κι η μελωδία σε μια τρυφερή ερμηνεία από την Ορχήστρα Νυκτών εγχόρδων Πάτρας...

"Χρυσομαλλούσα":

Ποίηση: Κωστής Παλαμάς - Μουσική: Μιχάλης Τερζής: