Τελικά, ο Νοέμβρης είναι σημαντικός μήνας για τους Βρετανούς.
Στις 5 του μήνα, γιόρτασαν με εντυπωσιακά πυροτεχνήματα τη Νύχτα του Γκάι Φοκς .
Σήμερα, 11 του Νοέμβρη ,είναι η "Μέρα Μνήμης" των πεσόντων στους πολέμους, που εδώ τη λένε Remambrance Day.
Όλοι, μικροί, μεγάλοι κυκλοφορούν με κόκκινες παπαρούνες στο πέτο του πανωφοριού τους.
Από την αρχή της προηγούμενης εβδομάδας είχαν αρχίσει να πωλούνται οι χάρτινες ή πλαστικές, χειροποίητες παπαρούνες, μία λίρα η κάθε μία, αντίτιμο, που θα δοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Η παπαρούνα έχει μια μακροχρόνια σχέση με την Ημέρα Μνήμης. Αυτό το διακριτικό κόκκινο λουλούδι έχει γίνει ένα ισχυρότατο σύμβολο!
Από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου, είναι οι μάχες που έγιναν στα λιβάδια της Φλάνδρας. Λιβάδια,που μετά το τέλος του πολέμου φύτρωσαν κατακόκκινες παπαρούνες.
Οι παπαρούνες καρφιτσώνονται στο πέτο ως σήμερα 11 Νοέμβρη, ημέρα υπογραφής της ανακωχής και του τέλους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ στις 11:00 ακριβώς κρατείται και σιγή δυο λεπτών, στη μνήμη των πεσόντων, αφού την "ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας του ενδέκατου μήνα" τέλειωσε επισήμως ο πόλεμος!
Η "Poppy Day" και το έθιμο της παπαρούνας που πωλείται από πλανόδιους πωλητές για φιλανθρωπικούς σκοπούς θεσπίστηκε από το 1919.Oμάδες εθελοντών χειρονακτών δημιουργούσαν τις παπαρούνες- σύμβολα, τις συσκεύαζαν κι έπειτα τις πωλούσαν, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με μεγάλη επιτυχία.
Παρότι είναι μεγάλη γιορτή, η μέρα είναι εργάσιμη.
Εορταστικές εκδηλώσεις γίνονται μόνο τη δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη, την "Κυριακή της μνήμης", όπως λέγεται.
Περιλαμβάνει καταθέσεις στεφάνων και μια σιωπηρή πομπή, που ξεκινά από την πλατεία Τραφάλγκαρ, διανύει όλη την Whitehall (η λεωφόρος που ενώνει την πλατεία με το κοινοβούλιο)ως το μνημείο άγνωστου στρατιώτη που γίνεται η κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των πεσόντων.
Φέτος, γιορτάζεται η εκατοστή επέτειος από τον Α' παγκόσμιο πόλεμο και οι Βρετανοί βρήκαν έναν ιδιαίτερο τρόπο να τιμήσουν τους νεκρούς τους.
Από το καλοκαίρι, ένα κατακόκκινο ποτάμι ξεχύθηκε περιμετρικά του Πύργου του Λονδίνου!
Ένα λιβάδι από παπαρούνες ... να το θαυμάσεις, να το περπατήσεις , να σε κάνει να θυμηθείς αποτρόπαιες σκηνές ενός από τους πιο αιματηρούς πολέμους που γνώρισε η ιστορία της ανθρωπότητας και να ορκιστείς πως θα πασχίσεις με νύχια και με δόντια για την ειρήνη στον κόσμο!
Αυτό το καλοκαίρι, ο Πύργος του Λονδίνου αγκαλιάστηκε από 888.246 πήλινες παπαρούνες...
Κόκκινες παπαρούνες...μια για κάθε απώλεια του βρετανικού στρατού.
Κάθε παπαρούνα τοποθετήθηκε με σεβασμό και αγάπη από εθελοντές γύρω από τον Πύργο του Λονδίνου και η περιμετρική τάφρος πλημμύρισε κόκκινο - σύμβολο μνήμης για τα θύματα του πολέμου.
Μια παπαρούνα για κάθε γενναίο στρατιώτη που χάθηκε στην μάχη.
Η εικαστική ιδέα που έχει τίτλο : "Blood Swept Lands and Seas of Red", (φράση από επιστολή ενός στρατιώτη που πέθανε στη Φλάνδρα) ανήκει στους καλλιτέχνες Paul Cummins και Tom Piper .
Οι πήλινες παπαρούνες θα μείνουν εκεί ως σήμερα, 11 Νοεμβρίου, ημερομηνία λήξης του πολέμου. Μετά, κάθε μια θα πουληθεί και τα έσοδα θα διατεθούν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα στρατιωτικών.
Πασίγνωστο στον Αγγλοσαξωνικό κόσμο είναι το ποίημα του Τζον Μάκρι, καναδού αντισυνταγματάρχη, ο οποίος υπηρετούσε ως νοσοκόμος αξιωματικός, που λέγεται ότι το έγραψε στις 3 Μαΐου του 1915 .
Την προηγούμενη ημέρα, ο συμμαχητής και φίλος του Αλέξις Χέλμερ είχε πέσει στην δεύτερη μάχη της Φλάνδρας.
Η παπαρούνα έγινε το σύμβολο των πεσόντων.
Η παπαρούνα, σύμβολο της ανυπολόγιστης θυσίας...
Κόκκινες παπαρούνες, μάχες, πόλεμος,....διεκδίκηση της ειρήνης, που μόνο με πολλές θυσίες αποκτιέται.
Και γράφοντας όλα αυτά σκέφτομαι πως είναι υποχρέωσή μας να λέμε στις νεότερες γενιές για την ιστορία, ώστε να μην χρειαστεί να ζήσουν ξανά τη φρίκη και να μην αναγκαστούν να δώσουν ξανά την αιματηρή μάχη γι' αυτά που σήμερα μπορεί να θεωρούμε ως δεδομένα.
Κι ανάμεσα σ'όλα, μου'ρχεται στο νου ένα απόσπασμα, που αναφέρεται στον Α' Παγκόσμιο, από τη "Ζωή εν Τάφω" του Μυριβήλη...
Ένα λουλούδι, μια παπαρούνα, μια "μικρή ευτυχία", φυτρωμένη ανάμεσα στη σαπίλα...
Ειρήνη, Ζωή, Ελπίδα. Αγάπη,Ομορφιά...
Ο πόλεμος, ακόμα και ο πόλεμος της καθημερινότητάς μας μάς σκληραίνει, μάς αλλοιώνει... Ας ξαναβρούμε την αξία της ζωής στα μικρά και τ'απέριττα...την παλιά μας ευαισθησία, την τρυφερότητα, την καλοσύνη, την αγνότητα και την παιδική μας αθωότητα...
"Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.
Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση..."
Η ζωή είναι παντού! Ακόμα και σε στιγμές αφόρητης μοναξιάς, πόνου, μελαγχολίας και βασάνων, ακόμα κι αν είναι κρυμμένη, όπως η παπαρούνα του Μυριβήλη...αρκεί να ψάξει κανείς, έστω και λαβωμένος να την βρει και να την προστατέψει...γιατί αν το θέλουμε, υπάρχει!
Από το ποίημα του Μάκρι είναι η έμπνευση για το τραγούδι "Poppy Day" των Siouxsie and the Banshees.
Μετά απ'όλα αυτά, που έμαθα, το ελάχιστο, που μπορούσα να κάνω, να αποτίσω συμβολικά φόρο τιμής στους πεσόντες με ένα στεφάνι από παπαρούνες ...
Το μέρος του κειμένου που αναφέρεται στο στολισμό του Πύργου του Λονδίνου για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α' Παγκοσμίου πολέμου δημοσιεύτηκε με τίτλο "Λιβάδι από παπαρούνες στον Πύργο του Λονδίνου" και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.
http://photoblog.nbcnews.com/_news/2011/11/09/8717172-britain-marks-the-90th-anniversary-of-its-remembrance-poppy-appeal
Wikipedia
http://www.britishlegion.org.uk/remembrance
http://www.classroomjr.com/memorial-day-worksheets/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου