 |
| Three Musicians - Picasso, Philadelphia Museum |
Είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, ιδρυτής του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη της μοντέρνας τέχνης.
Ο Ισπανός Πάμπλο Πικάσο κι ένας αγαπημένος πίνακάς του δίνει την αφορμή της καλημέρας. Μουσικού θέματος, φυσικά!
Ο Πικάσο επιλέγει τη μουσική ως θέμα για να εκφράσει τη χαρά της ζωής.
Στη σειρά έργων του "ΤΡΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ" η Comedia de l'arte φιγουράρει όλο χάρη στις μορφές του πιερότου και του κατεργάρη γελωτοποιού...
Οι μορφές είναι τρεις.
Ένας αρλεκίνος και ένας πιερότος αριστερά, που κρατούν μουσικά όργανα, βιολί και κλαρινέτο και δεξιά ένας καλόγηρος με μαύρο χιτώνα, με ακορντεόν και παρτιτούρα.
Η σύνθεση αποπνέει κωμική διάθεση...
Θυμίζει προετοιμασία για χορό μεταμφιεσμένων ή πρόβα ορχήστρας πλανόδιων μουσικών σε καρναβαλική γιορτή.
-"Μάσκες", όμως, "γιατί;" αναρωτιέμαι...
-Τα πρόσωπα φαίνεται, πίσω απ'τις μάσκες να λειτουργούν καλύτερα...δίνω την "αόριστα φιλοσοφημένη" απάντηση και προχωρώ.
Γωνιώδη σχήματα και μοτίβα σε έντονα, ζωντανά χρώματα.
Ως μη ειδική, οσφρίζομαι μια "ισχυρή" παιδικότητα, μια ξέγνοιαστη συναναστροφή, μια παρέα τριών φίλων που περνά καλά μαζί...
Αναπόληση όμορφων στιγμών αποτυπωμένη με τα μέσα που κανείς διαθέτει.
Και δω ο "κανείς", έχει παλέτα, πινέλα, χρώματα...έχει έμπνευση !!
Μάλλον δεν πέφτω πολύ μακριά...
Ο αρλεκίνος Πικάσο με το βιολί κάτω απ' το πηγούνι γρατζουνά με το δοξάρι φιλικά πειράγματα με αποδέκτες κοντινούς, δικούς του ανθρώπους.
Φαίνεται αστείος στη φαρδιά φορεσιά με τα κόκκινα και κίτρινα τρίγωνα, χρωματισμοί της σημαίας της πατρίδας του.
Κι οι φίλοι όμως μοιάζουν να το διασκεδάζουν.
Ο πρόσφατα (ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε το 1921 ) μακαρίτης Απολλιναίρ, ο καλός πιερότος, φυσά ηγετικές πνοές στο "Συναξάρι των ζώων" ...κι οι σκέψεις, "σαλτιμπάγκοι οδεύουν πλάϊ στων κήπων τις φραγές "!
Και δεξιά, ένας άλλος ποιητής και φίλος καρδιακός...ο Μαξ Ζακόμπ, ο παρ'ολίγον μοναχός ν'ανοιγοκλείνει τη φυσούνα.
Πείραμα, η απεικόνιση;
Αφηρημένη οπτική ιδέα;
Λαχτάρα για διασκέδαση, αναπόληση στιγμής ανέμελης;
 |
| Πάμπλο Πικάσο και Μαξ Ζακόμπ (artnet) |
Και κει που προσπαθώ να μπω στον ψυχισμό του καλλιτέχνη, δίνει το ράσο τη δεύτερη αφορμή! Μουσική, αυτή τη φορά.
Ο ρασοφόρος Μαξ Ζακόμπ, σημαίνων της Παρισινής avant-garde σκηνής στις αρχές του 20ου αιώνα γνωριζόταν με το μουσικό Πουλένκ.
Η εκτίμηση του Πουλένκ κι ο απεριόριστος θαυμασμός στο πρόσωπό του, βρίσκει χαραμάδα έκφρασης, πού αλλού;...στις νότες!
Πέντε από τα ποιήματά του μελοποιούνται σε μια σύνθεση -νανούρισμα...αέρινο όνειρο.
Κοιμήθηκα, ονειρεύτηκα ...κι όμως ονειρεύτηκα την πραγματικότητα.
Την πραγματικότητα τριών φίλων, που ντυμένοι τη χαρούμενη διάθεση, τοιμάστηκαν για χορό αιωνιότητας φορώντας μάσκες, γιατί η ψυχή του καλλιτέχνη λειτουργεί καλύτερα πίσω απ'τα προσωπεία...
Ο συνθέτης βρήκε τα ποιήματα δημοσιευμένα σε περιοδικό...
Επέλεξε να μελοποιήσει πέντε, αλλάζοντας μερικές φορές τους τίτλους τους.
Το "Νανούρισμα" είναι δύο ποιήματα στο ίδιο ύφος και χαρακτήρα, που ο Πουλένκ παρουσιάζει ενιαία. Η αγάπη και η εκτίμηση του Πουλένκ για τον Ζακόμπ εκφράζεται με σαφήνεια.
Λίγο νωρίτερα κι αμέσως μετά τη γνωριμία του Πουλένκ με τον Ζακόμπ το 1921, ο συνθέτης επιλέγει τέσσερα από τα ποιήματα του νέου φίλου του και τα μελοποιεί σε ύφος αρκετά πρωτοποριακό. Τα τραγούδια στην πρώτη τους παράσταση τον Ιανουάριο του 1922 προκάλεσαν καλλιτεχνική "ταραχή". Ένας κριτικός τα "ερμήνευσε" ως "είδος χλευασμού ή μυστηριώδους παρωδίας" κι ένα άλλος παραδέχτηκε πως "παρόλη την παραφωνία τους ο κύκλος τραγουδιών περιέχει μουσική, χρώμα κι εν τέλει, ζωή".
Ως μέλος της Ομάδας των 'Εξι, στο έργο του Πουλένκ απαντούν πολλά από τα στοιχεία της αισθητικής της ομάδας, οικονομία των μέσων, νηφαλιότητα, τάση απογύμνωσης και αίσθηση
του μέτρου.
Από τα "Quatre poèmes de Max Jacob" θα ακούσουμε το τρίτο του κύκλου με τίτλο: "Ο ποιητής και ο τενόρος":
Μέρος του κειμένου έχει δημοσιευτεί παλαιότερα στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου