Κουρέας της Σεβίλλης: ο πρωταγωνιστής Φίγκαρο...

 

«Ο κουρέας της Σεβίλλης, Rossini»
Καρτ-ποστάλ από μια σειρά με όπερες,
που κυκλοφόρησαν στα τέλη του 19ου αι.
(από: lookandlearn.com)

Θεωρείται από τις δημοφιλέστερες κωμικές όπερες:
"Ο Κουρέας της Σεβίλλης" του Τζοακίνο Ροσίνι έκανε πρεμιέρα σαν σήμερα, 20 Φλεβάρη 1816 στη Ρώμη.

Η διάσημη Όπερα Μπούφα, του 24χρονου Ροσίνι ολοκληρώθηκε σε είκοσι τέσσερις ημέρες! 
Δεν μάς εκπλήσσει η ταχύτητα με την οποία ο Ροσίνι τελείωσε την κωμική όπερα, καθώς η «Σταχτοπούτα» του ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα μήνα, ενώ μόλις 18 μέρες χρειάστηκαν για την  «Ιταλίδα στο Αλγέρι»!
Το λιμπρέτο του «Κουρέα» βασίστηκε πάνω στην ομώνυμη γαλλική κωμωδία του Μπωμαρσαί.

Η πρεμιέρα στο θέατρο «Αρζεντίνα» της Ρώμης -το οποίο είχε δώσει και την παραγγελία- ήταν μεγάλο φιάσκο, που όμως δεν οφειλόταν στη μουσική ή τις ερμηνείες, αλλά γιατί το θέατρο είχαν  κατακλύσει φανατικοί οπαδοί του Παϊζιέλο -που κάποια χρόνια νωρίτερα είχε συνθέσει όπερα βασισμένη στο ίδιο θέμα- θέλοντας να επισημάνουν την «αντιγραφή» του Ροσίνι.

Σύμφωνα με την υπόθεση, ο κόμης Αλμαβίβα γνωρίζει την όμορφη Ροζίνα και την ερωτεύεται. Ο ηλικιωμένος κηδεμόνας της, Ντον Μπάρτολο, προορίζει τη νέα για τον εαυτό του. Έτσι ο κόμης με τη βοήθεια του πονηρού και πολυμήχανου κουρέα Φίγκαρο, που επινοεί διάφορα τεχνάσματα, τελικά πετυχαίνει το σκοπό του και παντρεύεται την κοπέλα μετά από πολλά ευτράπελα επεισόδια.

Οι βασικοί χαρακτήρες της όπερας θα μπορούσε κανείς να πει πως αποτελούν έμπνευση από την Commedia del arte.

1) Ο γεροξεκούτης και τσιγκούνης ντον Μπάρτολο, πόσο θυμίζει τον πανούργο γέρο, λάτρη των γυναικών, μίζερο, αλλά και ευφυή, ικανό έμπορο, έτοιµο να κάνει τα πάντα προκειµένου να τσεπώνει χρήµατα, Πανταλόνε!

2) Ο Αλμαβίβα κι η Ροζίνα, δυο ερωτευμένοι που παλεύουν για την αγάπη τους, ίδιοι κι απαράλαχτοι με τους Innamorati.

3) Κι ο Ντον Μπαζίλιο, ο δάσκαλος μουσικής στη Ροσινιάνα όπερα, πόσο όμοιος με τον ξερόλα, παρακμιακό, πολυμαθή διανοούμενο Ντοτόρε!

4) Τέλος, ο Φίγκαρο, ο δαιμόνιος υπηρέτης, όμοιος σε χαρακτηριστικά με τον Τρουφαλδίνο της Κομμέντια, που σπέρνει την ίντριγκα γύρω του προκειμένου να πετύχει το σκοπό του.

Ο Φίγκαρο, δεν είναι υπηρέτης με την έννοια του υπηρετώ, αλλά του εξυπηρετώ...
Είναι ο ευφυής και τολμηρός, ο πολυπράγμων, στο πρόσωπο του οποίου ο Μπωμαρσαί σαρκάζει την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής(λίγο πριν τη Γαλλική Επανάσταση) προβάλλοντας το ανθρώπινο δικαίωμα της ισοτιμίας.

Tito Gobbi στο ρόλο του Φίγκαρο
i.pinimg

Χαρακτήρας, που κρίνει τα πάντα και παλεύει να ανατρέψει τα πάντα!
Τολμά μέσα από κωμικοτραγικές περιστάσεις να κριτικάρει όλους, ενώ μπρος του παρελαύνουν συκοφάντες, ψεύτες, άτομα εξουσίας κοινωνικής και οικονομικής, που νομίζουν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν τους πάντες μόνο και μόνο επειδή έχουν χρήμα και δύναμη!
Μέσα από το κωμικοσατιρικό περνά το μεγαλειώδες μήνυμα πως ακόμα και ο υπηρέτης-λαός έχει τα κότσια κάποια στιγμή να κάνει την ανατροπή.

Προτείνω να ακούσουμε την πασίγνωστη και δεξιοτεχνικότατη άρια του σκερτσόζου, πανέξυπνου Φίγκαρο: "Largo al Factotum" και μάλιστα με Τίτο Γκόμπι, τον κορυφαίο, ιταλό βαρύτονο, μαθητή του Τζούλιο Κρίμι με διεθνή ακτινοβολία.
Το καθαρό, ακτινοβόλο τίμπρο του και η φωνητική του σταθερότητα τον ανέδειξαν στην κορυφογραμμή των λυρικών ερμηνευτών!

""Λα λα λα λα...Τόπο στον άνθρωπο για όλες τις δουλειές!

Λα, λα λα λα Α, τι όμορφη ζωή, τι ευχάριστη ζωή,

για έναν κουρέα ….περιοπής!

Α, μπράβο, εύγε σου Φίγκαρο!

Λα λα λα λα…Έτοιμος για όλα, νύχτα κι μέρα,

Η καλύτερη τύχη για έναν κουρέα,

τέτοια ζωή δεν βρίσκεται.

 Λα λα λα λα λα…

Ξυράφια κι χτένια, νυστέρια και ψαλιδιά,

 όλα στις διαταγές μου, όλα είναι δω.

 Κι υπάρχουν και τα "τυχερά" 

για τις δουλειές με τις κυρίες, με τους κυρίους…

Έϊ, Φίγκαρο, Φίγκαρο, Φίγκαρο, Φίγκαρο…..

Αμάν, τι φούρια! Αμάν, τι πλήθος!

Φίγκαρο εδώ, Φίγκαρο εκεί, Φίγκαρο πάνω, Φίγκαρο κάτω!

τόπο στον άνθρωπο που τα κάνει όλα!"

Ο "Κουρέας τη Σεβίλλης" είναι ένα έργο που πρόσφερε στο δημιουργό του άφθαστη φήμη και δόξα! Όπως γράφει και ο μέγας Σταντάλ στο δοκίμιό του: "Η ζωή του Ροσίνι":
"Μετά το Ναπολέοντα, βρέθηκε ένας άλλος άνδρας, ο Ροσίνι, για τον οποίο ακούει κανείς καθημερινά, στη Μόσχα όπως και στη Νάπολη, στο Λονδίνο όπως και στη Βιέννη, στο Παρίσι όπως και στην Καλκούτα".

Tito Gobbi :"Largo al Factotum-Barbiere di Siviglia, Rossini"
από την ομώνυμη ταινία του 1955: