Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά, όμως δεν έκαιγε γιατί του αντιστεκόταν με την δροσερή αύρα του ένα ανεμάκι που σε χάιδευε τρυφερά…
Το βάδισμα αργό ανάμεσα σε πρασάτ και βιχάρες...
Τα φωτογραφικά κλικ ηχούσαν σε μια μονότονη διάρκεια.
Όλα ερειπωμένα κι από τα περισσότερα κτίσματα το μόνο που είχε απομείνει ήταν λιγοστά, ραγισμένα κοκκινότουβλα στη βάση τους.
Οι Βούδες μέσα στις παλιές γαλαρίες, αποκεφαλισμένοι...
Ήμουν στην Αγιούταγια.Τη δεύτερη μετά το Σουκοτάι, αρχαία πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης.
Διάχυτη η μεγαλοπρέπεια στο χώρο και η περιήγηση ανάμεσα στα απομεινάρια της παλιάς αυτής πόλης, είναι σα να κάνεις ταξίδι σε παρελθόντα χρόνο.
Ανάμεσα στα ερείπια, ναοί και αποκεφαλισμένα αγάλματα του Βούδα.
Μακριά από τον κεντρικό ναό και κάπως απομονωμένα υπήρχε κόσμος πολύς...
Στριμώχτηκα ανάμεσα στα κορμιά των τουριστών, ανασήκωσα τις μύτες των ποδιών μου για να δω καλύτερα...και...ναι!..
Ένα κεφάλι Βούδα βρισκόταν σφηνωμένο ανάμεσα σε ρίζες!!!
Όταν οι Βιρμανοί κυρίευσαν την πόλη, με μανία κατέστρεφαν ό,τι εύρισκαν…
Έτσι αποκεφαλίστηκαν όλα τα αγάλματα του θεού.
Ένα, παράπεσε στο χώμα και ξεχάστηκε εκεί, όπου μ' ευλάβεια και σεβασμό άνοιξαν την αγκαλιά τους οι ρίζες ενός δέντρου και το τύλιξαν σφιχτά!
Στο κύλισμα του χρόνου ρίζες και πέτρινο θραύσμα έγιναν ένα και βλέποντάς το κανείς από κοντά τού προκαλείται άφθαστος θαυμασμός και δέος!
Αναλογίζεσαι πως το θείο σκύβει χαμηλά κι ανακαλύπτει εκεί την αγάπη…Κι η αγάπη αντέχει απ’όποιον βανδαλισμό και καταστροφή…
Θρύλοι, που μαρτυρούν τους σοφούς συμβολισμούς, όπου οι ρίζες ενός δέντρου είναι οι εμπειρίες του παρελθόντος, τα ακλόνητα θεμέλια που το κρατούν ζωντανό και όρθιο στη μάχη της επιβίωσης. Το δέντρο μετέχει στο μυστήριο της συνέχειας της ιερής ιδέας και με την αντοχή του συσχετίζεται με τη δύναμη και μακρά διάρκεια του θείου ως ιδέα αναγκαία.
Οι Βουδιστές θεώρησαν θαύμα το ότι στις ρίζες ενός δέντρου έχει σχηματισθεί η μορφή του Βούδα και κάνουν ουρές για να προσκυνήσουν!
Δικαίως, το μνημείο, αλλά και όλη η αρχαία πόλη έχει περιληφθεί στη λίστα Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Rania21 January 2017 at 08:09
εκπληκτική αφήγηση
ReplyDelete
ELPIDA NOUSA22 January 2017 at 00:43
Ευχαριστώ, Ράνια μου!
Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια, ένοιωσα την ενέργεια του χώρου...
ReplyDelete
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου