"Laughing Day and Song"

 

Παγκόσμια ΗΜΕΡΑ ΓΕΛΙΟΥ, σήμερα, καθώς από το 1998 έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται την 1η Κυριακή του Μάη.
Μην ξεχνάμε, φίλοι μου, πως το γέλιο μάς βοηθά να αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία ν'αντέχουμε τα όσα άσχημα μάς σερβίρονται καθημερινά!

"Lauphing Song", W.Blake

"Τραγούδι για Γέλια", Ουίλλιαμ Μπλέικ

"Όταν γελάνε τα δέντρα και κάνουν χαρές, 

όταν γελάνε και κάνουν λακκάκια οι πηγές, 

όταν γελάει ο αέρας και λέει εξυπνάδες 

και γελάνε οι λόφοι και γελάνε οι κοιλάδες,

όταν γελάνε τα χόρτα με φρέσκες φωνές, 

και γελάει η ακρίδα και γελάνε οι βοσκὲς, 

όταν η Μαίρη, η Σούζαν, η Έμυ, η Χαρά, 

τραγουδάνε γλυκά: "Χαχαχά, Χαχαχά",

όταν γελάνε οι κουρτίνες που έχουνε πάνω πουλάκια 

και γελάει το τραπὲζι που έχει γύρω-γύρω φρουτάκια, 

έλα, μπες στην παρέα, όπως τ᾿ άλλα παιδιὰ 

και τραγούδα μαζί τους: "Χαχαχά, Χαχαχά!"

(William Blake: "Τα τραγούδια της Αθωότητας", μετφ:Γ.Μπλάνας)

Στη διπλανή εικόνα βλέπετε την υπέροχη εικονογράφηση του ποιήματος του Μπλέικ, όπου αποτυπώνεται την υπαίθρια χαρούμενη γιορτή με τις πινελιές του ταλαντούχου καλλιτέχνη να υπονοούν το γέλιο της φύσης.

Αφηγηματικού χαρακτήρα και σε ύφος κάντρι είναι η προσέγγιση του Alan Tyler, βασικού εκπροσώπου του μουσικού είδους. Στρώνει χαλί απλής φόρμας και αρμονίας με κιθαρίσιες χορδές να πατήσει η γυναικεία φωνή, που ηχεί γάργαρα θυμίζοντάς μας την ευεργετική ιδιότητα του γέλιου. Η φύση μαζί της δείχνει το χαμογελαστό της πρόσωπο, το γεμάτο λάμψη και ελπίδα!

 Alan Tyler: "William Blake's Songs Of Innocence - Laughing Song":

Abbé Prévost - D. Auber: "MANON ΛΕΣΚΩ"

Πολλοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για αυτοβιογραφία του συγγραφέα του βιβλίου, μιας και ένας από τους ήρωές του, ο ιππότης ντε Γκριέ, είχε -όπως και κείνος- ατίθασο χαρακτήρα και προοριζόταν για ιερωμένος....
Μιλώ, φίλοι μου, για το μυθιστόρημα του Aββά Πρεβώ με τίτλο "Μανόν Λεσκώ", που ενέπνευσε ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά τρεις μουσουργούς να την μεταφέρουν στη μελοδραματική σκηνή...
Τον Μασνέ το 1884,... ακολουθεί μετά από 9 χρόνια ο Πουτσίνι...
Ομως, είχε προηγηθεί και των δύο η πιο σπάνια σήμερα ακουόμενη "Μανόν", εκείνη του Ντανιέλ Ωμπέρ, το 1856.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ με λίγα λόγια:

Η δακρύβρεχτη ιστορία της συγκινεί σε όποια εκδοχή:
Η νεαρή όμορφη ηρωίδα διψά για τη μεγάλη ζωή...Γνωρίζει, ερωτεύεται και συζεί με έναν υποδειγματικό νέο , που προοριζόταν για το εκκλησιαστικό αξίωμα.
Μια συκοφαντία τούς χωρίζει και όταν ο εραστής της μαθαίνει πως υπέκυψε στις υποσχέσεις ενός πλούσιου γέρου, δέχεται να ακολουθήσει το δρόμο της ιεροσύνης.
Μετά από κάποια χρόνια ξανασυναντιούνται και μέσα τους φουντώνει ο έρωτας και το πάθος!
Ο ντε Γκριέ γίνεται χαρτοκλέφτης για να ανταπεξέλθει στις παράλογες απαιτήσεις της Μανόν. Ακολουθούν δωροδοκίες, κατηγορίες για βαριές απάτες και ένας φόνος, που τούς αναγκάζουν να φύγουν μακριά για να κρυφτούν.
Φτάνουν στην έρημο όπου η Μανόν πεθαίνει από τις κακουχίες.

Η ΑΡΙΑ του ΓΕΛΙΟΥ:

Η όπερα του Ωμπέρ παρουσιάστηκε στο Παρίσι ελαφρώς παραλλαγμένη από την μυθιστορηματική υπόθεση, αλλά το άσχημο τέλος με το θάνατο της ηρωίδας δεν ενθουσίασε το γαλλικό κοινό κι έτσι την υποδέχτηκε χλιαρά.
Ξεχωρίζει, όμως, για τις δεξιοτεχνικές άριες των πρωταγωνιστών, ιδιαίτερα της Μανόν, που είναι ρόλος απαιτητικότατος και απαράμιλλης τεχνικής δυσκολίας!
Πολλές από τις άριες του ρόλου ερμηνεύθηκαν ανεξάρτητα, προκειμένου να αναδειχθεί το ταλέντο των διάσημων κολορατούρων!

Από τις άριες της Μανόν επιλέγω για σήμερα -λόγω ημέρας- την "ΆΡΙΑ του ΓΕΛΙΟΥ", γνωστή με τον τίτλο "C'est l'histoire amoureuse", που ακούγεται στο τέλος της 1ης πράξης.
Είναι από τις άριες που προτιμούσε για να προβάλλει την δεξιοτεχνική φωνή της η Αντελίνα Πάττι.

Αριστοτεχνικά καμωμένη η τσιριχτή φωνούλα κι είναι φανερό το γιατί έχει αυτόν τον τίτλο η άρια, καθώς η ηρωίδα μεταφέρει τη χαρούμενη ατμόσφαιρα της σκηνής παρασύροντας σε μια πρωτόγνωρη ευθυμία!
Βιρτουόζος όχι μόνο της φωνής αλλά και της διαμόρφωσης της διάθεσης, με θαυμαστή εξωστρέφεια η Μανόν τραγουδά σχεδόν κοροϊδευτικά, ιδιαίτερα στα σημεία που ακούγεται το σκαμπανέβασμα του γελαστικού επιφωνήματος: "Χαχαχα"...

Εκαθαμβωτική η Εντίτα Γκρουμπέροβα, καθένας μπορεί να αντιληφθεί σ'αυτήν την ερμηνεία περίσσευμα σαρκασμού και ειρωνίας...

D. F. Auber: "Manon Lescaut-Lauphing Song"/ Edita Gruberova

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου μπορείτε να διαβάσετε και το κείμενο εδώ.