Προσκεκλημένοι στη στέψη μιας βασίλισσας...

 

"Η στέψη της βασίλισσας Βικτωρίας - 28 Ιουνίου 1838",
Sir George Hayter

"Μπορεί να είμαι πολύ νέα και άπειρη , όμως είμαι πεπεισμένη

πως ελάχιστοι έχουν αληθινή καλή πρόθεση και βαθιά επιθυμία

να πράξουν το δικαιότερο και καλύτερο για τη χώρα, απ' ότι εγώ".

Αυτά σημειώνει η Βασίλισσα Βικτώρια στο ημερολόγιό της, λίγες ώρες μετά τη στέψη της, σαν σήμερα, 28 Ιουνίου του 1838, μόλις δεκαεννιά χρονών.

Ο  Sir George Hayter  απεικόνισε τη μεγαλοπρεπή τελετή στο αριστουργηματικά λεπτομερές εικαστικό του: "Η στέψη της βασίλισσας Βικτωρίας - 28 Ιουνίου 1838", ενώ ένα χρόνο αργότερα ο John Martin  δίνει την εξίσου εκθαμβωτική δική του εκδοχή με τον ίδιο τίτλο, αποτυπώνοντας μάλιστα και το γνωστό ατύχημα του 82χρονου Λόρδου Rolle, που στην προσπάθειά του να ανέβει τα σκαλιά, σκόνταψε και έπεσε δυο φορές, ωθώντας τη μέλλουσα Βασίλισσα να προβεί σε μια πράξη που έκανε αίσθηση και χαρακτηρίστηκε από πολλούς πράξη ευγένειας και καλοσύνης. Η Βικτώρια  κατέβηκε από τον πρόναο προκειμένου να βρεθεί κοντά στον γέροντα τιτλούχο.

"Η στέψη της βασίλισσας Βικτωρίας"
John Martin

Πορτρέτο της Βικτώριας,
 φιλοτεχνημένο την ημέρα της στέψης
Sir George Hayter

Η στέψη έγινε στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ και υπεύθυνος για τη μουσική ήταν ο αρχιμουσικός και δ/ντής της Βασιλικής Ακαδημίας, Sir George Thomas Smart, που είχε προετοιμάσει τις στρατιωτικές μπάντες ώστε να συνοδεύσουν την πομπή από και προς το Αβαείο. Εντός του Αβαείου είχε πάρει τη θέση της μεγαλειώδης ορχήστρα από 80 εκτελεστές, πλαισιωμένη από πολυμελή μικτή χορωδία από διπλάσιους σε αριθμό, τραγουδιστές.

Σάλπιγγες και κρουστά ήχησαν δυνατά και με άφθαστη λαμπρότητα, ενώ όταν η χορωδία άρχισε να ψάλλει το "God Save the Queen", αέρας πατριωτισμού φύσηξε απ' άκρη σ' άκρη.

Δεν γνωρίζουμε ποιος έγραψε τους στίχους και τη μουσική αυτού του χορωδιακού που αποτελεί και τον Εθνικό Ύμνο του Ηνωμένου Βασιλείου. Κάποιοι αναφέρονται στον John Bull, (σύνθεση του 1619), ενώ άλλοι πιθανολογούν πως  προέρχεται από παλιότερη ψαλμωδία.

"O Θεός είθε να σώζει τη μεγαλόψυχη Βασίλισσά μας

Πολλά χρόνια να ζήσει η ευγενής μας Βασίλισσα

Ο Θεός να σώζει την Βασίλισσα!

Στείλε τη νικηφόρα,

Ευτυχισμένη και δοξασμένη

Να μας κυβερνά για καιρό

Ο Θεός να σώζει την Βασίλισσα!"

Για την Ημέρα της στέψης υπήρξαν καλλιτέχνες που συνέθεσαν πρωτότυπους ύμνους, όπως ο William Knyvett  που είχε ετοιμάσει το: "This is the Day that the Lord hath made", που έψαλλε η χορωδία αμέσως μετά τον όρκο της νέας Βασίλισσας  και την ενθρόνισή της. Ένας-ένας οι Αρχιεπίσκοποι, Λόρδοι και στρατιωτικοί  γονάτιζαν και φιλούσαν το χέρι της Εστεμμένης.

Όμως, τα περισσότερα από τα έργα που ακούστηκαν ήταν του Φρειδερίκου Χαίντελ, που είναι θαμμένος στο Γουεστμίνστερ, καθώς υπήρχε παράδοση από το παρελθόν να εκτελούνται έργα του σε στέψεις Βρετανών μοναρχών.

Κατά τη διάρκεια της τελετής εκτελέστηκαν πέντε συνθέσεις του, συμπεριλαμβανομένου του δημοφιλούς χορωδιακού "Αλλελούια" από το ορατόριό του "Μεσσίας", η μοναδική φορά που ακούστηκε σε στέψη βασιλέα.

Ο Χαίντελ σε αυτή τη σύνθεσή του έβαλε "όλη την τέχνη και τη μεγαλοφυΐα του, ώστε αυτή να ξεπεράσει κάθε προηγούμενη, γιατί το θέμα της ξεπερνά κάθε άλλο, καθώς είναι ο ΜΕΣΣΙΑΣ", όπως είχε υπογραμμιστεί από τον λιμπρετίστα.

Πρόκειται για το αριστούργημα του Χαίντελ, που τον τοποθέτησε  στο βάθρο της αθανασίας, με το περίφημο Χορωδιακό  να χαρακτηρίζεται "μουσική επιτομή της θεϊκής Δόξας"!

Να θυμίσουμε πως καθώς αναμενόταν  τεράστια προσέλευση στην πρεμιέρα του ορατορίου που έλαβε χώρα  το Great Music Hall του Δουβλίνου το 1742, προκειμένου να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι θεατές, η διεύθυνση του θεάτρου ζήτησε από τους άνδρες θεατές να μη φέρουν σπαθιά και από τις γυναίκες να αποφύγουν να φορέσουν κρινολίνα.

Επίσης κατά την εκτέλεσή του είθισται το κοινό να σηκώνεται όρθιο. Μια παράδοση που καθιερώθηκε μετά την  πρώτη εκτέλεση του "Μεσσία" στο Λονδίνο παρουσία του βασιλιά Γεώργιου ΙΙ, που στάθηκε όρθιος µέχρι  το τέλος του χορικού, καθιερώνοντάς το ως παράδοση, όπως  έγινε και κατά τη διάρκεια της στέψης της Βασίλισσας Βικτώριας.

To απολαμβάνουμε σε μια εξαιρετική ερμηνεία από την Ακαδημία Παλαιάς Μουσικής υπό την δ/νση του Christopher Hogwood στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ, όπου πραγματοποιήθηκε και η στέψη της Βικτώριας σαν σήμερα, 28 Ιουνίου 1837.

Handel:  "Messiah  Halleluja" /  Christopher Hogwood:

Στην ετήσια επέτειο από τη στέψη της Βασίλισσας διοργανώθηκε μια φαντασμαγορική εορταστική εκδήλωση, στην οποία κλήθηκε ο Γιόχαν Στράους πατήρ να συνθέσει ένα πρωτότυπο έργο για το χορό που θα ελάμβανε χώρα στα Ανάκτορα του Μπάκινγχαμ.
Ο επικεφαλής της Βιεννέζικης δυναστείας παραμένοντας στο ύφος των χορευτικών δημιουργιών του ανταποκρίθηκε, γράφοντας ένα λικνιστικό βαλς η εισαγωγή του οποίου διακρίνεται για τις τυμπανοκρουσίες και την έντονη χρήση χάλκινων πνευστών και κρουστών, που παραπέμπουν στην ευχητήρια φράση: "Cheer to the Queen – Victoria!". Ακολουθεί ο κανόνας του Thomas Arne "Rule, Britannia" για να καταλήξει σε παραλλαγή με τον βρετανικό εθνικό ύμνο: "God Save The Queen".


Το βαλς που είναι το Op. 103 του συνθέτη, τιτλοφορήθηκε "Homage to Queen Victoria of England":

.