"Ο Χαίντελ κι ο Μύθος της Σεμέλης"

 

 "Δίας και Σεμέλη", Tintoretto-National Gallery

Ο Δίας, βασιλιάς των θεών είναι ερωτευμένος με την όμορφη Σεμέλη, 

κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας. 

Οργισμένη η Ήρα όταν ανακαλύπτει την απιστία του θέτει σε εφαρμογή 

το σχέδιο εξόντωσης της Σεμέλης. 

Μεταμφιεσμένη, εμφανίζεται και πείθει την κοπέλα  να επιμείνει να δει τον εραστή της 

στη θεϊκή του μορφή, να φανερωθεί μπροστά της με όλη του τη δύναμη.

Κάτι που έκαμε ο θεός, για να την ευχαριστήσει. 

Ανήμπορη όμως να αντέξει στη θέα των αστραπών, που περιέβαλλαν τον Δία, 

η Σεμέλη έπεσε κεραυνοβολημένη. 

Στον παραπάνω μύθο που διέσωσε ο Οβίδιος στις "Μεταμορφώσεις" του στηρίζεται η όπερα του Χαίντελ: "Semele" που έκανε πρεμιέρα σαν σήμερα 10 Φεβρουαρίου 1744 στο Covent Garden του Λονδίνου, στο πλαίσιο μιας σειράς συναυλιών που πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής.

Το κοινό θεωρούσε πως το νέο Χαιντελικό έργο θα βασιζόταν στη Βίβλο. Έτσι, το ερωτικό θέμα του μύθου της "Σεμέλης" δεν ενθουσίασε.

Ο Χαίντελ επεξεργάζεται το μυθολογικό υλικό με το καλλιτεχνικό του τάλαντο και τη γόνιμη φαντασία του και δίνει ένα υψηλής ποιότητος  έργο, που όμως θεωρήθηκε "μιαρό" ως προς το περιεχόμενο κι ακατάλληλο για το αξιοπρεπές Λονδρέζικο κοινό, με αποτέλεσμα να κατέβει γρήγορα από τη σκηνή.

Η άρια "With fond desiring" της Σεμέλης, που προτείνω, προέρχεται από την δεύτερη πράξη της όπερας και συγκεκριμένα, από το σημείο, στο οποίο η κοπέλα εκφράζει  στο Δία τον φλογερό έρωτά της για κείνον και πόσο μελαγχολεί όταν δεν βρίσκεται κοντά της...
Δυνατά, ερωτικά αισθήματα που αντικατοπτρίζονται στη μελωδία από το μικρό  ορχηστρικό ritornello ως το βαθύ λυρισμό του φωνητικού τμήματος, χωρίς να λείπουν τα ξεσπάσματα, ένας φρενήρης μουσικός αναβρασμός, μια έξαρση, που υπαινίσσονται τους ενδόμυχους φόβους της Σεμέλης.
Κάτι που καταλαγιάζει με το χορωδιακό που ακολουθεί: "How engaging, how endearing", όπου ερωτιδείς και Ζέφυρος εγκωμιάζουν την ευφορία ψυχής των ερωτευμένων...Η μελωδική γραμμή του αφήνει ίχνη γοητείας και τρυφερότητος.

George Frideric Handel: "Semele"

Διευθύνει ο Χάρυ Μπίκετ, ειδικευμένος στη μπαρόκ περίοδο, ο ίδιος τσεμπαλίστας.