Renata Tebaldi - Manon Lescaut: Γενέθλια και Πρεμιέρα

 

wiki

Αν ζούσε, σήμερα θα έκλεινε τα 96.
Έτσι, υποδέχομαι το νέο μήνα με Ρενάτα Τεμπάλντι και προτείνω να την ακούσουμε σε μια άρια από τη "Μανόν Λεσκό" του Πουτσίνι, μια όπερα που τη "στιγμάτισε" η 1η Φλεβάρη , καθώς σαν σήμερα το 1893 έκανε πρεμιέρα στο Τορίνο.

Η Τεμπάλντι, υπήρξε μια σπίντο λεντζέρα σοπράνο ασύλληπτων ικανοτήτων!
Ο μεγάλος Τοσκανίνι, όταν αναφερόταν σ'αυτήν συνήθιζε να τη χαρακτηρίζει "Voce D'Angelo - ΦΩΝΗ ΑΓΓΕΛΟΥ".
Θαυμάστηκε για το ηχόχρωμα, τον απίστευτο όγκο, τους πλούσιους αρμονικούς, την άριστη άρθρωση και τεχνική της!

Παρόλους τους δισταγμούς των συνεργατών του για τη σύνθεση της όπερας, μιας και με το ίδιο θεμα είχαν προηγηθεί ο Μασνέ και ο Ωμπέρ, ο Πουτσίνι πίστευε στη Μανόν του κι επομένως-όπως έλεγε- θα κέρδιζε τις καρδιές του κοινού, κάτι που επαληθεύτηκε...
Εξάλλου, παρομοιάζοντας την Μανόν με την Όπερα, χαριτολογώντας έλεγε πως "μια γυναίκα σαν αυτή μπορεί να έχει περισσότερους από έναν, εραστές..."
Με έντονα τα βεριστικά στοιχεία, η όπερα εστιάζει στη σύγκρουση ανάμεσα στην αρετή και την αμαρτία.

Renata Tebaldi and Manuel Ausensi
in Puccini's 'Manon Lescaut', 1959
Photo by A. Ras Rigau
pinterest

Θ'ακούσουμε την άρια "Sola, perduta, abbandonata" από την τελική πράξη...
"Μόνη, χαμένη, σε έρημη γη εγκαταλελειμμένη ...!"

Η Τεμπάλντι με την έντονη δραματικότητα στη φωνή της πείθει για την εσωτερική κενότητα και τη συναισθηματική μοναξιά που βιώνει η ηρωίδα, Μανόν...
Mια γυναίκα κυριευμένη από τα πάθη της κι εντέλει απελπισμένη...Εξαντλημένη, αναλογίζεται το παρελθόν της, τη ζωή της που κινούνταν στα άκρα και καταριέται τη μοίρα και τη θανατηφόρα ομορφιά της...
Οι μουσικές φράσεις εκφέρονται με απερίγραπτη οδύνη και τραγικότητα.
Εντυπωσιάζει ο λεπτεπίλεπτος τρόπος έκφρασης στην έναρξη της άριας, για να δηλωθεί η ασθενική φύση της ηρωίδας.

Hχεί βελούδινη, μα θρυμματισμένη...Ακριβής τοποθέτηση, εύθραστη εκφραστικά....Στρατευμένη με την ορχήστρα, η ένταση της φωνής αυξάνεται με στόχο μια εκπληκτική κορύφωση, λίγο πριν καταρρεύσει στην αγκαλιά του αγαπημένου της ντε Γκριέ...

Εναλλαγή μεταπτώσεων άκρως επικίνδυνη, αλήθεια, όμως η Τεμπάλντι καταφέρνει να ισορροπήσει στις απότομες μετατοπίσεις, με εσωτερική δύναμη και αυτογνωσία, που τής δίνουν αυτοπεποίθηση να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του μεγάλου δραματουργού, Πουτσίνι!

 "Sola perduta abbadonata-Manon Lescaut, Puccini- Renata Tebaldi:

Για την Τεμπάλντι μπορείτε να διαβάσετε παλαιότερο άρθρο εδώ.