Μουσικές αντηχήσεις "πάνω απ' τον τάφο" του Σοπέν...

 

"La mort de Chopin",  Felix -Joseph Barrias - National Museum Kraków

Ο Φρειδερίκος Σοπέν για την κηδεία του είχε ζητήσει να εκτελεστεί οπωσδήποτε το "Ρέκβιεμ" του Μότσαρτ. Υπήρξαν κάποια εμπόδια γι'αυτό, καθώς δεν επιτρεπόταν σε γυναίκες να τραγουδούν στις ενοριακές εκκλησίες και χρειάστηκε ειδική άδεια.

(Θυμίζουμε πως ο γαλλοπολωνός συνθέτης θαύμαζε απεριόριστα τον Μότσαρτ, ενώ στην πατρίδα του όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στα επτά του χρόνια ως πιανίστας, θαμπώνοντας τους ακροατές με τις ερμηνευτικές και εκφραστικες του ικανότητες χαρακτηρίστηκε ως "παιδί-θαύμα" και οι συμπατριώτες του τον αποκάλεσαν "Δεύτερο Μότσαρτ").

Στην κηδεία εκτελέστηκαν επίσης  το τέταρτο και τελευταίο μέρος της "2ης Σονάτας για πιάνο" του Σοπέν, γνωστού και ως "Πένθιμο Εμβατήριο".
Ένα μέρος σπαρακτικού ρυθμού, αντίστοιχου των χτύπων της καρδιάς κάθε μουσικόφιλου, όταν αναλογίζεται τη νεότητα του πολωνού συνθέτη, που μαράζωσε στα μόλις τριανταεννιά του χρόνια…

Τέλος, όπως επιθυμούσε,  στο επιβλητικό όργανο  εκτελέστηκε επίσης το "Πρελούδιό του Op. 28, Ν.4".

Η αργή, σπαρακτική μελωδία έκανε τον Αλφρέ Κορτό να το τιτλοφορήσει: "Πάνω απ' τον τάφο", ενώ ο Χανς φον Μπύλοβ αποκάλεσε το πρελούδιο "ασφυξία", λόγω της αίσθησης της απελπισίας και της βαθιάς απόγνωσης που αναδύει.

Οι αναλυτές σημειώνουν πως η σήμανση του Σοπέν στα τελευταία μέτρα της παρτιτούρας "smorzando-πεθαμένα"  αντανακλά το άσχημο προαίσθημα αυτού του ευαίσθητου πλάσματος, που με φινέτσα και άφθαστη ευγένεια αντιμετωπίζει ακόμα κι αυτή την ύστατη στιγμή του θανάτου...

Μεγαλόπρεπη και επιβλητική ακούγεται η αργή μελωδία στο δεξί χέρι, ακολουθώντας φθίνουσα μελωδική γραμμή συνοδευμένη από επαναλαμβανόμενες συγχορδίες, που κατεβαίνουν χρωματικά στο αριστερό. 

Να θυμίσουμε πως τα "24 Πρελούδια" ο Σοπέν τα συνέθεσε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μαγιόρκα και πολλές είναι οι ιστορίες που με το πέπλο τους τυλίγουν τις συνθέσεις αυτές, που αν και θα πρέπει να τοποθετηθούν στον χώρο της μυθοπλασίας, ωστόσο οι λάτρεις του συνθέτη αγαπάμε να συσχετίζουμε τη ζωή του αγαπημένου μας με το παραμύθι.

Σύμφωνα με την Σολάνζ, κόρης της Γεωργίας Σάνδη, ο ίδιος ο Σοπέν έδωσε στα πρελούδια από έναν τίτλο... 

Για το Πρελούδιο Ν.4  και το σπαραγμό που αναδύει έγραψε:

"Quelles larmes au fond du cloître humide?
Ποια δάκρυα χύνονται στα βάθη του υγρού μοναστηριού;" 

O τάφος του Σοπέν
Κοιμητήριο Pere Lachaise ,Παρίσι

Ο ποιητής του πιάνου Φρειδερίκος Σοπέν, έφυγε σαν σήμερα, 17 Οκτώβρη 1849.

Είναι θαμμένος στο κοιμητήριο του Pere Lachaise στο Παρίσι. Πάνω από τον τάφο του εύθραυστου συνθέτη στέκει μια Μούσα που θρηνεί.

Μπορεί να τάφηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου διέμενε, αλλά κατόπιν επιθυμίας του η καρδιά του μεταφέρθηκε στην αγαπημένη του Πολωνία. Κάθε μουσικόφιλος όταν θα βρεθεί εκεί προσκυνά στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη Βαρσοβία, που συνεχίζει να χτυπά η καρδιά του Ραφαήλ του πιάνου, ενός καλλιτέχνη που στο έργο του συνδυάζονται άψογα η συναισθηματική εκφραστικότητα, ρομαντική ευαισθησία και πνευματικότητα, με το ευγενές και αριστοκρατικό της πραγματικής καλλιτεχνίας.

 Chopin: "Prelude No 4, Op 28" εκτελεσμένο σε εκκλησιαστικό όργανο,
όπως ζήτησε ο ίδιος για την κηδεία του: