Translate

fb

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2021

"Γόνδολες στη λιμνοθάλασσα", ήχοι και τοπίο...

 

Francesco Guardi: "Gondole sulla laguna - Γόνδολες στη λιμνοθάλασσα" 


Καταγόταν από οικογένεια επιφανών Βενετσιάνων ζωγράφων, έτσι ο γεννημένος σαν σήμερα, 5 Οκτωβρίου 1712 ενετός καλλιτέχνης, Francesco Guardi, φυσικό ήταν να ασχοληθεί με την εικαστική τέχνη.
Γιος, και αδερφός επιφανών ζωγράφων αλλά και κουνιάδος του Τιέπολο, έζησε στη σκιά τους παρόλο ότι υπήρξε ο αντιπροσωπευτικότερος ζωγράφος της Veduta , δηλαδή της τέχνης της απεικόνισης τοπίων και πόλεων. 

Εκθαμβωτικές θεωρούνται σήμερα οι απεικονίσεις της Βενετίας με τις γεμάτες αυθορμητισμό, παλλόμενες και γρήγορες πινελιές του. Τεχνική, που οδήγησε τους ειδικούς στην απόδοση του όρου για τον Γκουάρντι: "pittura di tocco-ζωγραφική της αφής".



Το 1765 ο Γκουάρντι φιλοτέχνησε το εικαστικό: "Γόνδολες στη λιμνοθάλασσα", ένα έργο που διακρίνεται για τη μοναδική χρωματική ισορροπία του γκρίζου και φιλοξενείται σήμερα στο Μουσείο Poldi Pezzoli του Μιλάνου.

Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ποιητικής τοπιογραφίας του Φραντσέσκο Γκουάρντι που εδώ μεταφέρει με τα πινέλα του τη συγκίνηση που προκαλείται σε μια ουράνια στιγμή που αιχμαλωτίζει τη γαλήνη της Βενετσιάνικης  λιμνοθάλασσας.
Πρόκειται για ελαιογραφία που αποτυπώνει την κλειστή θάλασσα της Βενετίας, στην οποία ένας γραφικός γονδολιέρης κατευθύνει νωχελικά το πλεούμενο σε πρώτο πλάνο, ενώ στο βάθος τοποθετεί κτίσματα 
από το νησί Μουράνο να φωτίζονται θαμπά κάτω από το αμυδρό φως των ηλιαχτίδων.

Ο τιμώμενος σήμερα ζωγράφος φαίνεται να αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην αγαπημένη του υγρή πόλη με τον δικό της μυστηριακό χαρακτήρα και να παρασύρει με την εικαστική του δύναμη και ορμή τις αισθήσεις όσων κοντοσταθούν να παρατηρήσουν τον πίνακα.

Έναν  πίνακα με  ιδιαίτερους χρωματικούς συνδυασμούς, αλλά κυρίως με την αίσθηση μυστικισμού, που προκαλεί στο θεατή. 


***


"Εξοχης φωτοσκίασης, με το πλάνο να "ανοίγει"

με καταπληκτικό τρόπο μπροστά στα μάτια μου", 

λέει εντυπωσιασμένος για το έργο του Γκουάρντι ο πολυβραβευμένος γάλλος Hugues Dufourt, ένας σύγχρονος-κλασικός συνθέτης, που αρέσκεται στην αλληλεπίδραση της μουσικής του με την ζωγραφική.
Το 2001 εμπνέεται από το συγκεκριμένο έργο του Γκουάρντι τη δική του σύνθεση την οποία τιτλοφορεί: "La Gondole sur la lagune d'après Guardi". 

Ο συνθέτης καταφέρνει να μεταφέρει με δικά του προσωπικά μέσα, τον παλμό της λιμνοθάλασσας, τον ελαφρύ κυματισμό στην επιφάνεια των νερών, το χρωστήρα του ζωγράφου σαν μυστηριώδες πέπλο να την τυλίγει, καταγράφοντας στην παρτιτούρα ρεαλιστικά αλλά και παραμυθικά το ονειρικό τοπίο, ακολουθώντας τεχνικές φασματικής μουσικής...

Πρωτοπόρος σε μουσικές ιδέες, και με μια επίδραση από τη σύγχρονη γαλλική μουσική σχολή, αναδεικνύει ένα σύμπαν πλούσιο σε αρμονίες και ηχητικούς συνδυασμούς δηλώνοντας ότι ηχητικό φάσμα και νότες αποτελούν αδιαχώριστο σύνολο. Ηχόχρωμα, μελωδία, δυναμικές και αρμονία, συνδέονται μεν μεταξύ τους, ταυτόχρονα λειτουργούν δε, σαν αναπόσπαστο τμήμα του συνολικού ηχητικού φαινομένου. 


Hugues Dufourt : "La Gondole sur la lagune d'après Guardi":




2 σχόλια:

  1. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
    Έπρεπε να περάσουν σχεδόν δυόμισυ αιώνες για να βρεθεί ένας Hugues Dufourt να εμπνευσθεί απ' τον πραγματικά τόσο ζωντανό πίνακα του Francesco Guardi, καλή μου Ελπίδα και να γράψει την σύνθεση που αποθεώνει τον πίνακα με την μουσική του περιγραφή. Τόσο ρεαλιστική απεικόνιση της ηρεμίας της λιμνοθάλασσας, του γονδολιέρη που ήσυχα οδηγεί την γόνδολα στα νερά, το ελαφρά θολό, σχεδόν μαγεμένο τοπίο... Όλα σε χαλαρό ρυθμό, νωχελικό, χωρίς τίποτα να ταράζει αυτή την γαλήνη.
    Ευχαριστούμε πολύ, αγαπημένη μου Ελπίδα για την εξαιρετική αυτή αφιέρωση στην γέννηση του σημαντικού αυτού ζωγράφου. ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Azy μου, τoν Ιγκ Ντυφούρ τον γνωρισα πριν δυο χρόνια σε παρουσίαση εργων του σε έκθεση στο Μουσειο Frye . Καταλαβαινεις, θεωρω , το λογο που με προσελκυσε. Το μεγαλυτερο μερος των συνθεσεων του ειναι εμπνεύσεις από εικαστικά γνωστων ή λιγοτερο, ζωγραφων. Ο ηχος του συγχρονος με πρωτοποριακες τεχνικές, ακολουθει την εποχη και τη μουσικη εξελιξη χωρις να απαγκιστρωνεται εντελως από την "σιγουριά" της κλασικης, τουλαχιστον όσον αφορα τη δομη και την οργανωση των μουσικων ιδεων του. Παιζει με τα ηχοχρωματα για να πλησιάσει τη συλληψη του εικαστικου καλλιτεχνη και το πετυχαινει με μια μοναδικοτητα στην έκφραση οπως εδω στο περιφημο εργο-εμπνευση του Γκουαρντι.
      Ο,τι ακουγεται, μου θυμιζει λιγο από Ντεμπισι και Ραβελ αναμικτο με Βαρεζ ή Μπέριο...Νεωτεριστης, συγχρονος, χωρις ομως να γινεται βαρετός από συνεχομενες διαφωνες συνηχησεις και ακουσματα..
      Χαίρομαι που σου αρεσε η αναφορά μου που περιμενα την ημερα για να κοινοποιησω, και σ ευχαριστω για το τόσο ευστοχο κι εξοχο σχόλιο για τον πίνακα του ιταλου καλλιτεχνη!Η ηρεμια και νηφαλιοτητα που αποπνεει το εργο του "δινεται" σε μια ηχητική αποτυπωση εξαιρετικων ηχοχρωματων!
      Σε ευχαριστω από καρδιάς κι ευχομια μια γαληνια νυχτα, αγαπημενη φιλη μου! ❤

      Διαγραφή