"Βραδυνή μαγεία με τον Άντον Μπρούκνερ...

Ο Άντον Μπρούκνερ γεννήθηκε σαν σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου 1824 στο Άνσφελντεν, ένα μικρό χωριό κοντά στο Λιντς της Άνω Αυστρίας. Ήταν το πρώτο παιδί μιας ταπεινής αγροτικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος του χωριού και οργανίστας στην τοπική εκκλησία, μια θέση που άσκησε ισχυρή επιρροή στον νεαρό Μπρούκνερ, καθώς ήρθε από νωρίς σε επαφή με τη μουσική της Εκκλησίας, τη φωνητική πολυφωνία και τη δομή του εκκλησιαστικού ύμνου.
Bαθιά θρησκευόμενος, συχνά δήλωνε: 
"Θέλουν να γράψω διαφορετικά. Σίγουρα θα μπορούσα, αλλά δεν πρέπει. Ο Θεός με έχει επιλέξει ανάμεσα σε χιλιάδες και μου έχει δώσει, από όλους τους ανθρώπους, αυτό το ταλέντο. Σ' Αυτόν πρέπει να δώσω λογαριασμό. Πώς λοιπόν θα στεκόμουν ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού, αν ακολουθούσα τους άλλους και όχι Αυτόν;"

Από πολύ μικρή ηλικία, ο Μπρούκνερ εντάχθηκε σε χορωδίες αγοριών, όπου απέκτησε βαθιά πρακτική γνώση της φωνητικής μουσικής και της χορωδιακής παράδοσης. Αυτή η εμπειρία θα άφηνε βαθύ αποτύπωμα στη μετέπειτα δημιουργία του, όχι μόνο στις μεγαλειώδεις συμφωνίες, για τις οποίες έγινε παγκόσμια γνωστός, αλλά και στα πολυάριθμα φωνητικά έργα του, που παραμένουν λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, αλλά ιδιαιτέρως αξιόλογα.

Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται μοτέτα, εκκλησιαστικοί ύμνοι, λειτουργίες, ύμνοι για χορωδία, καθώς και κομμάτια γραμμένα ειδικά για μουσικούς συλλόγους και ερασιτεχνικές χορωδίες, τα οποία μαρτυρούν την αφοσίωσή του στη μουσική της κοινότητας και το σεβασμό του για τη χορωδιακή παράδοση.

Ως ενήλικας, εργάστηκε επί σειρά ετών ως εκκλησιαστικός οργανίστας, πρώτα στο Άγιο Φλωριανό και αργότερα στο Λιντς, πριν μετακινηθεί στη Βιέννη, όπου υπήρξε καθηγητής αρμονίας και αντίστιξης. Η μουσική του χαρακτηρίζεται από βαθιά πνευματικότητα, εσωτερική ένταση και συμφωνική αρχιτεκτονική.
Αν και συχνά βρέθηκε σε σύγκρουση με το συντηρητικό μουσικό κατεστημένο της Βιέννης, κυρίως λόγω της υποστήριξής του στον Ρίχαρντ Βάγκνερ, τελικά κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση ως ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ύστερου Ρομαντισμού με τους αναλυτές, μαέστρους και ερμηνευτές να περιγράφουν τη μουσική του ως "μεγαλειώδη, ανεπιτήδευτη, αμετακίνητη και μεγαλοπρεπή"...

Όπως προαναφέραμε, ο Μπρούκνερ συνέθεσε και αξιόλογα φωνητικά έργα, τραγουδια για χορωδίες, που μαρτυρούν την εμπειρία που είχε αποκομίσει ως μέλος χορωδίας απ'όταν ήταν παιδί...

Έτσι, τη σύνθεση: "Abendzauber-Βραδινή μαγεία" για βαρύτονο, ανδρική χορωδία, 3 yodel-ερς και 4 κόρνα θα απολαύσουμε σήμερα με αφορμή τη γενέθλια επέτειο του σπουδαίου Γερμανού μουσουργού.

Οι στίχοι αναφέρονται σ'ένα φεγγαρόλουστο τοπίο το οποίο σκιαγραφείται με μια ασυνήθιστη μουσική παλέτα-επινόηση του μοναδικού Μπρούκνερ που καταφέρνει με πρωτότυπα μέσα να ζωγραφίσει το υποβλητικό, όλο μαγεία νυχτερινό ηχοτόπιο στις Αλπεις... Ο σολίστ ερμηνεύει με τη συνοδεία "βουητού".
Τα κόρνα αναλαμβάνουν το ρόλο των αλπικών κόρνων και οι γυναικείες φωνές μιμούνται ένα είδος γιόντελινγκ*...

Βραδινή σκηνή στις Αλπεις, λοιπόν, ένα από τα πιο ρομαντικά έργα του τιμώμενου Μπρούκνερ...


* Το yodeling αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της μουσικής παράδοσης των Άλπεων, ένα είδος τραγουδιστικού λαρυγγισμού.

Anton Bruckner: "Abendzauber-Βραδινή μαγεία":

"Η λίμνη ονειρεύεται ανάμεσα στους βράχους
το δάσος ψιθυρίζει απαλά,

της σελήνης το ασημόφως φωτίζει τη βουνοπλαγιά

και στου δάσους τα σκοτάδια τ΄αηδόνια κελαηδούν,

ενώ απ' τη λίμνη μαγικά αντηχούν ήχοι τραγουδιστοί..."

Η σύνθεση ανοίγει μυσταγωγικά με την ανδρική χορωδία να σιγοψιθυρίζει με ευλαβική απλότητα. Τα κόρνα, σαν μακρινά αλπικά καλέσματα, δημιουργούν ένα αίσθημα βάθους σαν να φτάνει ο ήχος από μια άλλη εποχή ή από την καρδιά του βουνού. Τα yodeling, προσθέτουν μια απροσδόκητη παιδική αθωότητα, έναν ήχο καθαρό και παράξενο, που μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στο ονειρικό και το πρωτόγονο.Η μουσική δεν κορυφώνεται, δεν φωνάζει. Κινείται με ευλάβεια, όπως θα κινούνταν κανείς μέσα σ’ έναν ιερό ναό της φύσης. Το "Abendzauber" είναι ένας ύμνος στη φύση, μια μουσική έκφραση της ευλογίας ότι υπάρχει ακόμη χώρος για σιωπή γεμάτη νόημα, για ένα βλέμμα που χάνεται στον έναστρο ουρανό, για μια ήρεμη ανάσα δίπλα στη λίμνη, λουσμένη στο σεληνόφως.