CHOPIN: "Πρελούδιο της Σταγόνας της Βροχής"

 

(φωτο από imgur)

"Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα;

Τί θέλουν να πουν;..."

Τ.Λειβαδίτης

Τι να γυρεύει άραγε Σαββατιάτικα ένα ψιχουλάκι ποίησης στο δρόμο μας;
Άρχισε σιγανά η βροχή...Τριγύρω λασπωμένο χύνεται το σούρουπο...
Συλλογισμοί τίγκα στην υγρασία...Χωρίς ομπρέλα κι η βροχή δυναμώνει...
Μια καλοσύνη, ζάχαρη που νότισε, μα η γεύση αναλλοίωτη είν' η βροχή...

Πλαφ, πλαφ σε τέμπο presto πηχτές πέφτουν οι σταλαγματιές...
Πηχτές κι ολοστρόγγυλες...
Ραγδαίες, γράφουν στο χώμα τα δικά τους σύμβολα...μ'αγωνία, προσμονή, ταραχή κι ελπίδα...
Η βροχή θεριεύει, ο ήχος γίνεται επίμονος.Ένας ήχος που μετουσιώνεται σε νότες...


Καλό απόγευμα, φίλοι μου!Στάζει ο ουρανός απόψε...
Ας κάνουμε σεργιάνι στους μουσκεμένους δρόμους του...


Από τα γνωστότερα Πρελούδια του Chopin  είναι το "Op. 28, No. 15", σε ρε ύφεση Μείζονα, το επονομαζόμενο και "της σταγόνας της βροχής".

    "F.Chopin, The Raindrop Prelude", A.I. Keller από την  Steinway & Sons Collection

Λέγεται πως το συνέθεσε ένα βράδυ στη Μαγιόρκα, που είχε έντονη κακοκαιρία και βροχόπτωση. Του το ενέπνευσε η αγωνία του για τη Σάνδη και το γιο της, που αργούσαν να επιστρέψουν λόγω των καιρικών συνθηκών.
Όπως αναφέρει η ίδια η Σάνδη στην αυτοβιογραφία της ένα βράδυ στη Μαγιόρκα καθώς η ίδια και ο γιος της Mωρίς, επέστρεφαν από την Πάλμα έπεσαν σε φοβερή καταιγίδα...
Όταν μπήκαν στο Μοναστήρι που έμεναν, βρήκαν έναν αλλόφρονα Σοπέν που αναφώνησε: "Αχ! Πίστευα πως ήσασταν νεκροί!"

Καθώς έπαιζε στο πιάνο του οραματίστηκε τους αγαπημένους του να χάνονται στη δίνη των ορμητικών νερών...

Η Σάνδη δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρελούδιο, όμως οι αναλυτές αναγνωρίζουν στο Πρελούδιο op. 28 τις μυστηριώδεις αρμονίες της φύσης , που ο συνθέτης μετέτρεψε σε μουσικές σκέψεις και που ζητά να εκτελούνται sostenuto δηλαδή συγκρατημένα, ομαλά και με όλη τους τη διάρκεια.

Μπορεί να'ναι και μυθοπλασία, όπως πολλές από τις ιστορίες σχετικά με έργα του Σοπέν, όμως το ψευδώνυμο ταιριάζει αρκετά καθώς η επαναλαμβανόμενη νότα του (λα ύφεση), που ακούγεται από το αριστερό χέρι θυμίζει τον μονότονο, επαναλαμβανόμενο ήχο της βροχής...

(φωτο από: last.fm)

Το "πρελούδιο της βρόχινης σταγόνας" έχει ερμηνευτεί από αμέτρητους πιανίστες.
Όμως βρίσκω την εκτέλεση του Χόροβιτς εκφραστικότατη και ως την πιο πειστική στο ύφος του Σοπέν ακόμα και από κείνη του Κορτώ, του κατεξοχήν Σοπενιστικού ερμηνευτή, που θεωρώ πως με την γρηγορότερη ταχύτητα που εκτελεί το κομμάτι αλλοιώνεται η αίσθηση της υγρής ατμόσφαιρας στη μουσική εικόνα, που πλάθεται από το συνθέτη...Βέβαια, αυτό είναι εκτίμηση προσωπική....