«Κοκόσκα:Η Νύμφη των Ανέμων»

 

Γεννήθηκε σαν σήμερα, 1η Μαρτίου 1886.
Ο Όσκαρ Κοκόσκα, ο μεγάλος αυστριακός καλλιτέχνης, ο  πρωτοπόρος του εξπρεσσιονισμού!
Ο ζωγράφος, που στις φιγούρες του αναζήτησε τρόπους ανάδειξης της ψυχής…Έντονες, πλατιές oι πινελιές του, δίνουν χρώμα και σχήμα στα συναισθήματα…

Εκκεντρικός, αλλά ταυτόχρονα και ανθρώπινος, δραματικός, έντονος, με ιδιαίτερη έκφραση του ρομαντικού και της ευαισθησίας. Ένας εραστής της αλληγορίας.

Όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική, στο άκουσμα του ονόματός του πάντα έρχεται στο νου μας η σχέση του με την Άλμα Σίντλερ-Μάλερ.
Μεγαλύτερή του κατά επτά χρόνια έγινε η μούσα του, όπως μούσα είχε υπάρξει και τόσο άλλων μεγάλων ανδρών…..Μάλερ, Κλιμτ, Γκρόπιους, Βέρφελ…

Μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας έρωτας θυελλώδης, ένα παθιασμένο ειδύλλιο, σωστή τρικυμία!

Ο Κοκόσκα κτητικός, βίαιος και ασυγκράτητος, θαρρείς αφηνιασμένο άλογο, παραδομένος με όλη την αγριότητα στον έρωτά του για την Άλμα!
Το 1913 φιλοτεχνεί τον πιο γνωστό του πίνακα :  «Η Νύφη του Ανέμου»  ή «Τρικυμία» , μια ελαιογραφία, όπου απεικονίζει τον εαυτό του με την Άλμα αγκαλιασμένους, τυλιγμένους με μεταξωτά σεντόνια…
Εκείνη παραδομένη στο Μορφέα με μια ήσυχη έκφραση στο πρόσωπο, αντίθετα με τον ‘Οσκαρ που ξύπνιος κοιτάζει με επίμονο βλέμμα προσηλωμένος στο κάπου…
Μια αλληγορική εικόνα της αγωνίας και της αβεβαιότητας, που του γεννούσε η σχέση του με αυτή την γυναίκα..
Οι πινελιές του φανερώνουν αυτή την ταραχή, αυτή την παρορμητική αφή του χρώματος  με τον καμβά, το όραμά του, δυο σώματα παραδομένα στο πάθος μεν, με τις πτυχώσεις όμως να χωρίζουν τις ψυχές κι ας είν’ κι από μετάξι καμωμένες…
Η έμπνευσή του υποστηρίζει τις ενέργειες του σώματος, τα συναισθήματα, ακόμα και κείνη τη διαίσθηση φόβου της απόρριψης, που αποδίδεται σχεδόν πρωτόγονα…

Ο καλλιτέχνης στέκεται σχεδόν προφητικός στο μήνυμα που εκφράζει εικαστικά, καθώς γνωρίζουμε οι περισσότεροι πως για πολλά χρόνια δε μπόρεσε να αποδεχθεί το χωρισμό του από την Άλμα…χωρισμός που επέφερε η κτητικότητα του Όσκαρ Κοκόσκα, που έπνιγε την ερωμένη του…

«Το κυανό των ματιών σου αυτή τη νύχτα,

ανάκατο με το χρυσοκόκκινο της καρδιάς μου…

πόσο με φλογίζει η λάμψη του!

Κι ο μανδύας της θλίψης περικυκλώνει την ατέρμονη πτώση

με τα κόκκινα χείλη να  σφραγίζουν το ναυάγιο του εραστή…»

Όταν ο Κοκόσκα ολοκλήρωσε τη «Νύμφη του Ανέμου», ο ποιητής Γκέοργκ Τρακλ επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά τον ζωγράφο, παρατηρούσε το έργο του, το οποίο αποτύπωσε ποιητικά στο παραπάνω ποίημά του: «Η Νύχτα». 

H έξοχη ταινία του 2001 για τη ζωή της Άλμα Μάλερ, η οποία αναφέρεται και στην τρικυμιώδη σχέση της με τον Κοκόσκα έχει τίτλο «Η νύφη του Ανέμου»,τίτλος, που παραπέμπει στον πίνακα που της αφιέρωσε ο σαν σήμερα γεννημένος καλλιτέχνης.

Η αφίσα της ταινίας, αποτελεί έργο τέχνης και απεικονίζει την μούσα επιφανών ανδρών, Άλμα, ξαπλωμένη σε ένα ανάκλιντρο, στην αγκαλιά του εραστή της... με φόντο πλήθος λουλουδιών.

Το φόρεμά της, τα μαλλιά της, η πολυθρόνα, ακόμη και ο αέρας είναι γεμάτος με πολλά από τα στυλιστικά στοιχεία του Γκούσταβ Κλιμτ, που κι αυτός μπλέχτηκε για κάποιο διάστημα στα ερωτικά της δίχτυα...

Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr