"St Cecilia", Carlo Dolci |
Από τα ωραιότερα και πιο δημοφιλή έργα του Ντόλτσι είναι η "Αγία Καικιλία", που φιλοτέχνησε το 1671 και εκτίθεται στην Πινακοθήκη της Δρέσδης.
Ο Ντόλτσι απεικονίζει τη γυναίκα καθισμένη να παίζει εκκλησιαστικό όργανο, στοιχείο που υπαινίσσεται ότι η Αγία είναι προστάτιδα της μουσικής.
Η Αγία Καικιλία φιλοτεχνείται σε απαλά χρώματα και δροσερό και νηφάλιο ύφος, με τον καλλιτέχνη να υιοθετεί έναν φυσικό και καθόλου επιτηδευμένο τρόπο αποτύπωσης.
Εκλεπτυσμένες οι εικαστικές λεπτομέρειες: το χρυσό φωτοστέφανο, η πορφυρή κουρτίνα, η μαργαριταρένια καρφίτσα στο εντυπωσιακότατο, τούλινο φόρεμα, τα λευκά μπουμπουκιασμένα άνθη... Ο ζωγράφος απεικονίζει τα χέρια της Αγίας πάνω στα πλήκτρα σε στάση νωχελική και φιλήδονη, όπως αβρές είναι κι οι φωτοσκιάσεις, ικανές να μεταφέρουν αγαλλίαση, ηρεμία και το ευσεβές της ψυχής της Καικιλίας, προστάτιδος της τέχνης των ήχων...
"St Cecilia", Carlo Dolci, Hermitage |
Η προστάτιδα των μουσικών, Καικιλία, απεικονίζεται πάλι καθισμένη στο αρπίχορδο και ο Ντόλτσι με μεγάλη προσοχή μεταφέρει την υπέροχη υφή του πράσινου μεταξωτού της φορέματος, τη διάφανη μουσελίνα, τα χρυσά φινιρίσματα του ενδύματος και τις αστραφτερές πέτρες του κοσμήματος.
Η γυναίκα κοιτάζει κατάματα το θεατή. Το πρόσωπό της είναι ήρεμο και δεν αποκαλύπτει πνευματική έκσταση Αγίας. Μόνο το εκτυφλωτικό φωτοστέφανο θυμίζει στο φιλότεχνο θεατή ότι δεν πρόκειται για κοσμική ζωγραφική.
Ωδές στην Αγία Καικιλία έχουν γράψει πολλοί και διαφόρων εθνικοτήτων, συνθέτες. Επιλέγω να συνοδεύσω τα υπέροχα εικαστικά του Ντόλτσι με έναν επίσης ιταλό συνθέτη.
Ο Αλεσάντρο Σκαρλάτι έγραψε τη "Messa di Santa Cecilia" το 1720 , για πέντε σολίστ, χορωδία και ορχήστρα, που αφιέρωσε στον καρδινάλιο της Αραγονίας.
Ο Σκαρλάτι υιοθετεί ένα αρκετά καινοτόμο ύφος σε αυτή τη Λειτουργία, που χαρακτηρίζεται από ενέργεια και χάρη και προϊδεάζει τις λειτουργίες του Χάιντν . Οι αναλυτές έχουν χαρακτηρίσει τη σύνθεση ως "αξιοθαύμαστο έργο του συνόλου της εκκλησιαστικής μουσικής του συνθέτη, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, τόσο από άποψη μουσικού ενδιαφέροντος όσο και από τη στιλιστική σύνθεση των τάσεων της περιόδου".
Από τα 5 μέρη της Λειτουργίας: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus και Agnus Dei, επιλέγω να ακούσουμε το θριαμβευτικό "Gloria" με την εξαιρετικά περίπλοκη δομή του, καθώς στηρίζεται σε μια εντυπωσιακή 5φωνη φούγκα.
Scarlatti: St. Cecilia Mass - 2. Gloria:
Εκπληκτικής ομορφιάς και τα δύο εικαστικά του Ντόλτσι, Ελπίδα μου που τιμάς την ημερομηνία της γέννησής του σήμερα. Μεταξύ των δύο, επιλέγω το πρώτο που το πρόσωπό της εκπέμπει μια απίστευτη αγνότητα και ηρεμία, εκφράσεις που βλέπουμε σε πολλούς μουσικούς την ώρα που εκτελούν κάποια σύνθεση. Κατάφερε ο Ντόλτσι ν' αποτυπώσει το συναίσθημα που βγαίνει στον μουσικό όταν παίζει ένα μουσικό όργανο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το μεγαλόπρεπο Gloria του Σκαρλάτι, γεμάτο απ' την μεγαλοσύνη της μουσικής ατμόσφαιρας που δημιουργεί.
Πολύ ωραίο άρθρο, καλή μου φίλη κι ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα! Καλό βράδυ! ❤
Άζη μου, καλημερα!Ο Ντόλτσι θεωρειται μαστορας της μπαροκ περιοδου, με ενα στυλ ασυνήθιστο, κι έντονο το δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο. Φαινεται , ως Φλωρεντινος, να αγαπησε την τεχνη της Μουσικης, καθως απεικονισε δις (εχουμε και αρκετες μελετες με μολυβι) την Αγια Καικιλία.
ΔιαγραφήΤο πρωτο πορτραιτο ειναι περισσοτερο εκφραστικο, θα συμφωνησω με τους χαρακτηρισμους σου, παροτι ειναι προγενεστερο...
Το Γκλορια του Σκαρλατι, νομιζω ταιριαζε υφολογικα καλύτερα στα εικαστικα εργα, γι'αυτο και το επέλεξα, καλη μου φιλη!
Σ'ευχαριστω απο καρδιάς για τα καλά σου λογια για το αρθρο μου και τις ευστοχότατες παρατηρησεις σου!
Ευχομαι μια όμορφη, φωτεινη Τεταρτη! ❤