Πέρι Κόμο, Chopin και Brahms...

Ήταν σαν σήμερα 12 Μαΐου 2001 όταν είπε καληνύχτα, έπεσε στο κρεβάτι, κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε ποτέ...έτσι...σιγανά, αθόρυβα, όπως η μουσική του με το φίνο, ανεπαίσθητο άρωμα και τους νοσταλγικούς τόνους...

Θυμάμαι, το μικρό δισκάκι είχε λιώσει από τη συχνή χρήση του, αφού ο μουσικόφιλος και ρομαντικός μπαμπάς μου θεωρούσε τον Πέρι Kόμο με τη μεταξένια φωνή, τον αμερικανό Γ. Βογιατζή, που διατυμπάνιζε πως .. "χωρίς αγάπη η ζωή, είναι αδύνατη"...και γυρνώντας στη μαμά μου -χωρίς ντροπές- τής σιγοψιθύριζε...:

"Μέχρι το τέλος του χρόνου, κι όσο του Μάη τα ρόδα θ'ανθίζουν,εγώ θα σ'αγαπώ!-Till the end of time..."



Η μελωδία αυτού του ρομαντικού τραγουδιού, φίλοι μου, παίρνει έμπνευση από την "Ηρωική Πολωνέζα" του Φρειδερίκου Σοπέν.

Θυμίζουμε πως οι  Πολωνέζες, όπως και οι Μαζούρκες, βασίζονται σε λαϊκούς ρυθμούς της Πολωνίας, και είναι συνθέσεις στις οποίες εκφράζεται το φλογερό πατριωτικό πάθος.

 Αρχικά, η πολωνέζα ήταν αριστοκρατικός χορός σε αργό τρίσημο ρυθμό, με μεγαλόπρεπο, εμβατηριακό χαρακτήρα.
Ο Σοπέν εμπλούτισε την αρμονική γλώσσα της σύνθεσης, τής προσέδωσε  λαμπρότητα στο ύφος, αναδεικνύοντας και την πιανιστική δεξιοτεχνία της.

Στην "Πολωνέζα σε λα ύφεση μείζονα op.53", την επονομαζόμενη "ηρωική", το θριαμβευτικό ύφος και η μεγαλοπρέπεια συναντώνται με τους λυρικούς τόνους.

Ο χαρακτηρισμός "Ηρωική" οφείλεται στην ερωμένη του Σοπέν, Γεωργία Σάνδη.
Παρόλη την απροθυμία του συνθέτη να δίνει περιγραφικά ονόματα στη μουσική του,  όταν η Σάνδη  άκουσε την πολωνέζ, διέκρινε τον φλογερό πατριωτισμό του, λέγοντας πως σε αυτή τη μελωδία ο γαλλοπολωνός δημιουργός σκιαγραφείται "περισσότερο Πολωνός κι από την ίδια την Πολωνία"!

Είναι έργο της ωριμότητας του Σοπέν, χρονολογείται περί το 1842 και θεωρείται από τα απαιτητικότερα πιανιστικά κομμάτια με έντονο ρυθμό, χρωματικά ξεσπάσματα, μελωδική γενναιότητα, περήφανη ορμή, ενέργεια, και μια "βίαιη κομψότητα".

Θυμόμαστε πως ο Σούμαν αναφερόμενος στις Σοπενιστικές Μαζούρκες είχε παραλλήσει τις συνθέσεις  με "κανόνια κρυμμένα κάτω από λουλούδια".
Κάλλιστα ο χαρακτηρισμός θα ταίριαζε και στην "Ηρωική" Πολωνέζα...Μια σύνθεση υψηλής αισθητικής, που αποδεικνύει πως ένας παλιός, αριστοκρατικός χορός, μπορεί με την ευρηματικότητα και  τη μουσική φαντασία του δημιουργού να μεταμορφωθεί σε ύψιστο σύμβολο  αντίστασης.

Ο Σοπέν σε αυτή τη σύνθεση "πονάει, πασχίζει, υποφέρει, μα κυρίως ελπίζει, φωνάζει, τονώνει, κι οραματίζεται...ως συνάνθρωπος", θα γράψει ο συνθέτης Νικηφόρος Ρώτας, γιος του ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Βασίλη Ρώτα στο  βιβλίο του "Πώς ακούμε μουσική"...

Την απολαμβάνουμε από τα μαγικά δάχτυλα του Άρθουρ Ρουμπινστάιν:

Chopin: "Polonaise No 6 In A Flat Major Op 53 “Heroic” - Arthur Rubinstein

Βάλτε ένα λικεράκι και απολαύστε το τραγούδι του Πέρι Κόμο "Till the end of time":

Ο Πέρι Κόμο γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια και ήταν το έβδομο από τα δώδεκα παιδιά μιας οικογένειας Ιταλών μεταναστών...

To βασικό του επάγγελμα ήταν κουρέας, όμως πάντα τραγουδούσε με τη βελούδινη, τροβαδουρίστικη φωνή του. Μια φωνή που γνώριζε από πάντα -θαρρείς- τον τρόπο να κεντά τα συναισθήματα...
Ήταν αυτοδίδακτος ,έχοντας μόνο μια μικρή θητεία στην εκκλησιαστική χορωδία τη πόλης που μεγάλωσε.
Εικοσάχρονος παντρεύεται και μπαίνει στη μπάντα του Φρέντι Καρλόνε...
Ανήκει στη στόφα του "καλού παιδιού" αυτό το αγόρι με τη συμπαθητική όψη, που τραγουδά ρομαντικές, καθαρές μελωδίες φορώντας την πλεκτή μάλλινη ζακέτα του, outfit που λάνσαρε με μεγάλη επιτυχία και ταυτίστηκε με την εικόνα του ευαίσθητου, ρομαντικού, τρυφερού και αγνών προθέσεων χαρακτήρα, ελκυστικός και άξιος συναναστροφής. Από κει και πέρα η καριέρα του είναι γνωστή...

Ο Κόμο θεωρείται επίσης πρωτοπόρος σε ό,τι αφορά τα τηλεοπτικά σόου. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που παρουσίασε τηλεοπτική εκπομπή κατά τη δεκαετία του 50, το ιστορικό The Perry Como Show, που διήρκεσε 29 χρόνια...

Ένα επίσης τραγούδι που έκανε επιτυχία ο Πέρι Κόμο είναι το  "Catch A Falling Star". Σύνθεση των  Paul Vance και Lee Pockriss, που η ερμηνεία του Κόμο του χάρισε και ένα Γκράμμι...

Το τραγούδι είναι μελωδικά βασισμένο σε ένα μοτίβο από έργο κλασικής και πάλι μουσικής. Πρόκειται για θέμα από την  χαριτωμένη, εύθυμη  και ενθουσιαστική, "Ακαδημαϊκή Εισαγωγή" του Γιόχαν Μπραμς, που ο συνθέτης συνέθεσε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το  Πανεπιστήμιο του Breslau, που του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα. 

Ο Μπραμς με μια ειρωνική διάθεση έγραψε την Ουβερτούρα, το 1880, ίδια περίοδο με την "Τραγική" γι ' αυτό συνήθιζε να λέει εστιάζοντας στην αντίθεσή τους πως "η μια κλαίει και η άλλη γελάει".

Το τραγούδι από τον Πέρι Κόμο:

Το θέμα του το εντοπίζουμε στο 4:31 στο παρακάτω βίντεο, εκτέλεση της Ακαδημαϊκής Εισαγωγής υπό την μπαγκέτα του Λ. Μπερνστάιν:

Academic Festival Overture, Op. 80, Johannes Brahms:

 

.

Βούλα Λίβα12 May 2018 at 10:51

Υπέροχες μουσικές , υπέροχες αναρτήσεις , υπέροχη κυρία μου καλό σας βράδυ !!!!ReplyDelete



ELPIDA NOUSA17 May 2018 at 05:21

Ευχαριστώ από καρδιάς για την εκτίμηση, αγαπητή Βούλα!Καλό απόγευμα!ReplyDelete