Η "Αρμίντα" από μια σύγχρονη Ροσινιάνα ερμηνεύτρια....

 

(bruceduffie)

Γεννημένη στην πόλη της Ιουλιέτας, τη Βερόνα, η ιταλίδα σοπράνο Cecilia Gasdia έμελλε να συνδέσει το όνομά της με την τραγωδία των μεγαλύτερων εραστών της ιστορίας, αφού το ντεμπούτο της στην όπερα έκανε με το ρόλο της Ιουλιέτας στο «Καπουλέτοι και Μοντέγοι» του Μπελίνι στη Φλωρεντία, ενώ πρωτοπαρουσιάστηκε και ενθουσίασε και στην αντίπερα όχθη του ωκεανού στη Metropolitan Opera το 1986 ως μια άλλη Ιουλιέτα, αυτή τη φορά στο μελόδραμα του Γκουνό, «Romeo et Juliette» δίπλα στο Ρωμαίο, που υποδυόταν ο Alfredo Kraus και υπό την μπαγκέτα του Placido Domingo.

Αποφάσισε να ασχοληθεί με την όπερα όταν στην εφηβεία της ήρθε σε επαφή με τις άριες της Μαρίας Κάλλας, για την οποία μέχρι σήμερα δηλώνει "τρελή για κείνη και τις ερμηνείες της" με ένα κοριτσίστικο ενθουσιασμό!

Ξεχώρισε σε ρόλους του συμπατριώτη της Tζοακίνο Ροσίνι, κύριο εκφραστή του μπελκάντο, που και η Κάλλας υπηρέτησε, κι έκανε κοινό και κριτικούς να μιλούν για το γλυκό ηχόχρωμα, τη διαυγή εκφορά, τον έξοχα εστιασμένο ήχο της μικροκαμωμένης, κομψής και λεπτεπίλεπτης Τσετσίλια, που «μοιάζει να ξεπήδησε από πίνακα του Ραφαήλ», όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε.

Επιλέγω, ως «Ροσινιάνα ερμηνεύτρια» κατ’ εξοχήν, να την ακούσουμε στην όπερα «Αρμίντα» του Ροσίνι μιας και το έργο παρουσιάστηκε σαν σήμερα 11 Νοέμβρη 1817 στη Νάπολη στην αρχαιότερη Όπερα στον κόσμο, Teatro di San Carlo από την εποχή των Βουρβώνων, για τον εορτασμό επαναλειτουργίας του μετά την μεγάλη πυρκαγιά που το είχε καταστρέψει την προηγούμενη χρονιά.
Ένα θέατρο θαυμαστό για την αρχιτεκτονική του, την πλούσια, επίχρυση διακόσμησή του και τα περίτεχνα ανάγλυφά του, με το βλέμμα των θεατών να τραβούν καταρχήν η οροφή με τη νωπογραφία του θεού της Μουσικής, Απόλλωνα να στεφανώνει φημισμένους καλλιτέχνες, ποιητές και μουσικούς και το ανάγλυφο στη σκηνή, που απεικονίζει το «Χρόνο και τις Ώρες»!

Η όπερα "Αρμίντα", που είναι  βασισμένη σε επεισόδιο από το έπος «Η ελευθερωθείσα Ιερουσαλήμ» του Toρκουάτο Τάσσο επικεντρώνεται στον ακαταμάχητο έρωτα της Αρμίδας μάγισσας με τον εχθρό της, ιππότη Ρινάλντο.

Ο ρόλος, από τους πιο απαιτητικούς του συνθέτη από το Πεζάρο, με δύσκολα περάσματα στην υψηλή περιοχή, γραμμένα από τον ερωτευμένο «ιταλό Μότσαρτ», (όπως ήταν το προσωνύμιο του Ροσίνι) για την ερμηνεύτρια και μέλλουσα σύζυγό του, Isabella Colbran, με σκοπό να αναδείξουν τα φωνητικά και υποκριτικά προσόντα της.

H "Αρμίντα", μία από τις μεγαλύτερες όπερες του Ροσίνι, μετά την πρεμιέρα της στη Νάπολη το 1817 ξεχάστηκε γρήγορα, ώσπου το 1952 αναβίωσε θριαμβευτικά από την Μαρία Κάλλας και έκτοτε θεωρείται ένα αριστούργημα.

Ακούμε την ιταλίδα κολορατούρα Τσετσίλια Γκάσντια στην τελευταία άρια της ηρωίδας μας: «Dove son io?… Fuggì!», όπου εγκαταλελειμμένη από τον ιππότη της, ανάμεσα στον έρωτα και την οργή, παραδίδεται στους δαίμονες της εκδίκησης...