Ο Σαρλώ που πάντα συγκινεί...

(από: pinterest)

"— Και τούτος εδώ με το μπαστουνάκι;

— Αυτός είναι ο Σαρλός. Αυτόν θα δούμε σήμερα.

— Είναι εδώ; Ήρθε στην Άρτα;

— Όχι, μωρέ…

— Τότε πώς θα τον δούμε;

— Περίμενε, ντε…

— Στη φωτογραφία θα ’ναι;

— Ναι. Αλλά θα κουνιέται, θα περπατάει, θα τρέχει.
[...]
Τότε ο Σαρλός πήγε κατά τα σκουπίδια. Τον έβλεπε να περπατάει έτσι παρτσακλά, με το καπελάκι του το στρογγυλό, το στενό του το σακάκι, το αστείο του το μουστάκι, τα φαρδιά του τα παντελόνια, τα χοντρά του τρύπια παπούτσια και το μπαστουνάκι του κι ένιωσε την καρδιά του να ξαλαφρώνει λίγο.
[...]
Ήταν τόσο γλυκούλης και τόσο καλός ετούτος ο παράξενος αλητάκος."

(Ντίνος Δημόπουλος, "Τα δελφινάκια του Αμβρακικού", Κείμενα Ν.Ε Λογοτεχνίας)

Παρακολουθείστε ολόκληρη την ταινία στο παρακάτω βίντεο. Η συγκινητική σκηνή "στον κινηματόγραφο" με το Σαρλό στο 31:36:

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο γλυκούλης, παράξενος αλητάκος, που μιλούσε με τα μάτια και που η σιωπή του έλεγε περισσότερα από τα λόγια του, εκτός από ηθοποιός και σκηνοθέτης ασχολήθηκε και με τη μουσική, μια τέχνη στην οποία ήταν αυτοδίδακτος. 

Δεν γνώριζε να διαβάζει ή να γράφει παρτιτούρες και εμπειρικά έπαιζε βιολί, πιάνο και βιολοντσέλο. Έτσι, συνέθεσε αρκετές μουσικές για ταινίες του αλλά και υπέροχα τραγούδια!

Είχε πολλούς φίλους μουσικούς, που τούς ρώταγε ώστε να τού λύνουν οποιαδήποτε απορία περί μουσικής. 

Λάτρευε την κλασική μουσική και κυρίως το λαϊκότροπο στυλ των Ουγγρικών χορών του Μπραμς, το ιμπρεσιονιστικό ύφος του Ντεμπισί, την ανάλαφρη χορευτική μουσική του Τσαϊκόφσκι, τις παραμυθικές, ζωηρές μελωδίες του Κόρσακωφ, τα τρυφερά μουσικά αρώματα του Σοπέν, μα κυρίως λάτρευε την αισθητική, έντονης δραματικότητας, Βαγκνερική μουσική.

Συναναστρεφόταν με βιρτουόζους και τραγουδιστές της εποχής, όπως και συνθέτες, που μαζί τους συχνά ερμήνευε μουσικά έργα...Μενουχίν, Καζάλς, Χάσκιλ, Σαλιάπιν, Ρουμπινστάιν, Μενουχίν, Μπερνστάιν ή Ραχμάνινοφ.

(από: pinterest)

Oι συνθέσεις του δεν διακρίνονται από ιδιαίτερα ή πρωτότυπα μουσικά χαρακτηριστικά, όμως αναδύουν την ευαισθησία του Τσάπλιν, που με στόχο την έκφραση της αλήθειας ξεκινούσε με αφετηρία την καρδιά και το ένστικτό του. 

Μουσικές όλο ρομαντισμό και κομψότητα, μελωδίες του τσίρκου, των βαριετέ,  των μιούζικ χωλ ή των καμπαρέ αναμιγνύονται με κλασικού ύφους  μοτίβα και περιγράφουν τον κόσμο του Σαρλό, που σκορπά γέλιο και συγκίνηση.

Η πρώτη ταινία για την οποία συνέθεσε μουσική ήταν η "City Lights"  του 1931. 

Επίσης, για τη σύνθεση στην ταινία "Τα φώτα της ράμπας"  κέρδισε και το Όσκαρ. Το εισαγωγικό μουσικό θέμα της, που εχει τίτλο "The Terry Theme", είναι από τα δημοφιλέστερα και πιο αγαπητά, γι' αυτό και διασκευάστηκε πολλάκις.

Chaplin: "The Terry Theme"

Η διασκευή για βιολί και πιάνο:

Mε φωνή:

Ο σερ Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν είναι η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης κι ήρθε στον κόσμο σαν σήμερα, 16 Απριλίου 1889.