Η Αλφονσίνα και η Θάλασσα...

 

Ο σύντροφός της είχε αυτοκτονήσει πριν 2 χρόνια...
Στη βαθιά μοναξιά της ήρθε να προστεθεί και η αρρώστια. Διάγνωση: καρκίνος του μαστού...

Ήταν σαν σήμερα...25 Οκτωβρίου 1938 και η Αργεντίνα ποιήτρια Alfonsina Storni, μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες της Λατινικής Αμερικής την περίοδο του μοντερνισμού, ταχυδρόμησε στην τοπική εφημερίδα το τελευταίο ποιημά της: "Πάω για ύπνο".
Περπάτησε ως την παραλία στο Μαρ ντελ Πλάτα...
Μπήκε στη θάλασσα...
Προχωρούσε και χωνόταν στην υδάτινη αγκαλιά της ώσπου...εξαφανίστηκε...
Το άψυχο κορμί της ξεβράστηκε απ'τα κύματα μετά από πολλές ώρες...

Το Μνημείο για την Alfonsina Storni(Mar del Plata, Αργεντινή)
(britannica)

Σήμερα ένα λιτό ανάγλυφο με σκαλισμένη τη μορφή της στέκει στην ακροθαλασσιά να θυμίζει την ποιήτρια που η αιχμηρή, σαν λεπίδα ποίησή της ήταν ποίηση "μοιραίας ομορφιάς που αναπόφευκτα οδηγεί στο θάνατο"...

Ο θάνατός της, που βύθισε σε πένθος τους ανθρώπους της τέχνης της χώρας της, ενέπνευσε στον Ariel Ramírez το τραγούδι: "Alfonsina y el Mar - Η Αλφονσίνα και η Θάλασσα":

"Στην απαλή αμμουδιά

που τήνε γλείφει η θάλασσα

τα μικρά της βήματα δε θα γυρίσουν πια

κι ένα μοναχικό μονοπάτι 

γεμάτο λύπη και σιωπή

φτάνει ως τα βαθιά νερά

ένα μοναχικό μονοπάτι γεμάτο πόνο σκοτεινό

φτάνει ως πάνω στον αφρό.

Ο Θεός ξέρει ποια αγωνία σε συντρόφεψε

και ποιοι παλιοί καημοί σβήσανε τη φωνή σου

για να κοιμάσαι τώρα και να σε νανουρίζει

το τραγούδι των κοχυλιών

το τραγούδι που λέει

στο σκοτεινό βυθό της θάλασσας

το μεγάλο κοχύλι.

Πού πας Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου

ποια καινούρια ποιήματα

ψάχνεις τώρα να βρεις

μια αρχαία φωνή από άνεμο κι αλάτι

σου ραγίζει την ψυχή και σε καλεί κοντά της

κι εσύ να πας να τη φτάσεις σαν μέσα σε όνειρο

κοιμωμένη Αλφονσίνα

ενδεδυμένη τη θάλασσα.

Πέντε μικρές σειρήνες θα σε περπατήσουν

σε δρόμους από φύκια και κοράλλια

κι άλογα φεγγοβόλα του πελάγου

θα χορεύουνε γύρω σου

κι όλα τα πλάσματα του νερού

θα παίζουν χαρούμενα γύρω σου.

Χαμήλωσέ μου το φως ακόμα λίγο

άσε με να κοιμηθώ, βάγια μου, εν ειρήνη

κι άμα ρωτήσει εκείνος

μην του πεις πως υπάρχω

πες του η Αλφονσίνα δε θα γυρίσει

κι άμα ρωτήσει εκείνος

μην του πεις ποτέ πως υπάρχω

πες του πως έφυγα μακριά"

(Mτφ: Αγαθή Δημητρούκα)

Τους στίχους του τραγουδιού έγραψε ο ονομαστός Αργεντίνος διανοούμενος, Félix Luna. Ο συνθέτης, Άριελ Ραμίρεζ, από τους μεγαλύτερους εκφραστές της αργεντίνικης λαογραφίας και μουσικής, μέσα από λιτά επαναλαμβανόμενα λυγμικά μοτίβα παρουσιάζει την ιστορία της σπουδαίας ποιήτριας, σκιαγραφεί την ψυχολογία των τελευταίων στιγμών της, αποτίει φόρο τιμής σε μια προσωπικότητα που θαύμαζε, καθώς παρότι δεν γνωρίζονταν προσωπικά, αφουγκράστηκε την ψυχοσύνθεση και τις ανάγκες της μέσα από τις περιγραφές του πατέρα του, του οποίου η Αλφονσίνα υπήρξε μαθήτρια.

Το τραγούδι πρωτοερμηνεύτηκε από την Μερσέντες Σόσα, όμως έχει εκτελεστεί από αμέτρητους καλλιτέχνες, διαφόρων μουσικών ειδών. Το ακούμε στην κλασική του εκδοχή από τον Χοσέ Καρέρας.

"Alfonsina y el mar", Ariel Ramirez

Τον José Carreras συνοδεύει η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης