Ανοίγεις το παράθυρο...λούζεσαι στο χρυσό του φιλί...Μπλέκεσαι στου ήλιου τα λυτά αχτιδόμαλλα...
Πιάνεις το φλυτζάνι να πιεις μια γουλιά απ'το καφέ σου και τα μάτια μισοκλείνουν αφού τα πυρπολεί το εκτυφλωτικό του φως...
Κι αναπολείς, κι αναπολείς...
Κι αφού δεν μπορείς ν'αντισταθείς τρέχεις να ξεφυλλίσεις το φωτογραφικό σου άλμπουμ, το γεμάτο καλοκαιρινές οσμές, μυρωδιές θάλασσας...Και νοσταλγείς την ηλιοκαμμένη σάρκα...
Tι θα λέγατε σήμερα για απογευματινό καφεδάκι στο Τυνησιακό Σίντι Μπου Σάιντ;
Ένα παραθαλάσσιο χωριό με καθαρά μεσογειακό χρώμα, που πνίγεται στο άσπρο, το μπλε και το ροδί της μπουκαμβίλιας.
Νοστιμότατο καφεδάκι με κάρδαμο ή σ'όποιον δεν αρέσει ο καφές, τσάι μέντας με κουκουνάρι
στο "Cafe Les Nattes"
με την υπέροχη θέα στη Μεσόγειο, στέκι που τιμούσαν άλλοτε ο Καμύ ή η Σιμόν ντε Μποβουάρ, γενικά στέκι καλλιτεχνών και διανοούμενων.
Χωρίς σκέψη στο κόσμιο και το ευπρέπειν,
ξαπλωμένη πάνω στα χειροποίητα υφαντά,
ανάπαυλα απ'τη λάβρα του ήλιου.
Μπακιρένια σαμοβάρια, παλιά φορητά
μαγγάλια και ξύλινοι κειμηλιακοί σοφράδες
ν'ακουμπήσεις τη στάχτη απ΄το τσιγάρο σου,
που νόμος ακόμα δεν έφτασε ν'απαγορέψει αυτή
την απόλαυση, αφού ο χρόνος εκεί μέσα μοιάζει
να'χει σταματήσει στο "τότε"...
Γραφικότατο το Σίντι Μπου Σάιντ με τα δαντελένια σκαλίσματα στα γαλάζια πορτοπαράθυρα κι ένα φως εκτυφλωτικό, που δεν μπόρεσαν για χρόνια να αποχωριστούν ούτε ο Πάουλ Κλέε, ούτε ο Άουγκουστ Μάκε, αλλά το φυλάκισαν στις εικαστικές τους δημιουργίες!
 |
| Paul Klee :"The Tunisian Journey", 1914 |
 |
| August Macke: "Cafe des Nattes- Sidi bou Said" |
Ιδιαίτερο το συναπάντημα μ'αυτό το Τυνησιακό χωριό, το σκαρφαλωμένο πάνω απ'το λουλακί της Μεσογείου, που θυμίζει κάτι από Κυκλαδίτικο νησί με το άσπρο των ασβεστωμένων σπιτιών, τις πήλινες πολύχρωμες γλάστρες στο κατώφλι τους και τα καφασωτά μπαλκόνια!
Την ευχάριστη αυτή περιήγηση στα λιθόστρωτα σοκάκια
περικλείει κι ένας τοπικός θρύλος, που προτρέπει κάθε
επισκέπτη ν'ανακαλύψει τη μεγαλύτερη καγκελόπορτα με τα
περίτεχνα δαχτυλίδια από σφυρήλατο σίδερο ώστε να
εξασφαλίσει έτσι την πολυπόθητη ευτυχία για παντοτινά...
Κάτι, πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ανάμεσα σε τόσες
σχεδόν πανομοιότυπες σε σχέδια και μέγεθος εξώπορτες!
πλακόστρωτα, αποζητάς να ξανασάνεις
αγναντεύοντας το μενεξεδί του πύρινου ακόμα
ήλιου, που ετοιμάζεται να δεχτεί πρόθυμα τα
υδάτινα χάδια της θάλασσας, απ'τα σκαλιά, που
ατένιζαν ο Αλμπέρ, ο Πάουλ κι η Σιμόν...
Κατεβαίνεις μερικά σκαλιά...Δεξιά κι αριστερά στους λευκούς τοίχους, ρόδες από αλλοτινές καράμαξες, ξεβρασμένα θαλασσόξυλα και μεγάλα πιθάρια με κάκτους της ερήμου.
Η ματιά σου ψάχνει ελεύθερο χώρο ν'αφεθεί.
Πλήθος πολύ, που'χει συνωστιστεί για ν'απολαύσει την τελευταία παράσταση της μέρας του μεγάλου πυροδότη πρωταγωνιστή.
Είναι βλέπεις η ώρα του δειλινού, μια δημοφιλής ώρα όπως εκείνη στη Καλντέρα της Θήρας, που όλοι σκαρφαλωμένοι στο λόφο και με τις μηχανές ανά χείρας προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν τους μύριους πορτοκαλορόδινους σχηματισμούς.
Το Cafe Des Delices είναι η ιδανική τοποθεσία.
Το "καφέ των απολαύσεων" με τους χτιστούς πάγκους, τους καλυμμένους με μαξιλαράκια στα παραδοσιακά τυνησιακά χρώματα...
Ανοιχτές ακόμα οι γαλάζιες ομπρέλλες του για την ηλιοπροστασία κι οι φοίνικες αγέρωχοι κι αταλάντευτοι να θυμίζουν πως βρίσκεσαι σε Αφρικανική γη.
Ο ουρανίσκος δροσίζεται από το κρύο πράσινο τσάι με αμυγδαλοφούντουκα κι η φωνή σου ανακατεύεται με κείνη του Πατρίκ Μπρουέλ, που απ'τα μεγάφωνα σού χαϊδεύει τ'αυτιά ενώ εσύ καμαρώνεις τον "φλογερό κύκνο που λούζεται στο πέλαο" !!
Πίνοντας την τελευταία γουλιά του καφέ, κλείνω το λεύκωμα των αναμνήσεων μ'ένα ανατρίχιασμα χρυσό, όμοιο με του ήλιου το κοίταγμα...
Patrick Bruel - "Au Café des Délices"
"Your memories become shrouded
As like an eclipse
A night filled with stars
On the port of Tunis
The breeze of the fan
Of your grandfather sitting
at the Café des Délices ..."
Λία Νάκη24 May 2015 at 11:48
Ταξίδι με όλες τις αισθήσεις στο πανέμορφο Σίντι Μπου Σάιντ μέσα από τη γλαφυρή γραφή σου, τις πανέμορφες εικόνες και τη μελωδία του Patrick Bruel! Σε ευχαριστούμε!ReplyDelete
Replies
ELPIDA NOUSA24 May 2015 at 11:57
Ευχαριστω πολύ, Λία μου!
Αγάπησα το Σιντι μπου σαιντ και γενικά την Τυνησία από τους πίνακες του Κλέε, που μου τα σύστησε στην εφηβεία μου, όταν αναζητούσα νοερα ταξιδια σε εικαστικές δημιουργίες...
Ετσι, ήταν όνειρό μου να ταξιδέψω στη χώρα, που μαγεψε αυτόν τον καλλιτέχνη με τα χρώματα, το φως και την αύρα της!
Αργότερα, επιθυμία μου να αγναντέψω τη θάλασσα απ'το "καφε των απολαύσεων", στο οποίο ο Μπρουέλ πνίγει την ερωτική του αναπόληση, μουσικά!
Τα αναζήτησα όλα όταν αξιώθηκα στο ταξίδι αυτό...και τα βρήκα, όπως μου τα είχαν διηγηθει οι αγαπημενοι μου καλλιτέχνες, φίλη μου!
Λες και περίμεναν εμένα να μου παρουσιαστουν μέσα στη γραφικότητα και την αυθεντικότητα τους!!Και πάλι ευχαριστω για την αναγνωση και το υπέροχο σχόλιο!Delete
Reply
σταματης μυλωνοπουλος24 May 2017 at 05:57
ποιητικη η περιγραφη σου(ήταν όνειρό μου να ταξιδέψω στη χώρα, που μαγεψε αυτόν τον καλλιτέχνη με τα χρώματα, το φως και την αύρα της!}ενας προορισμος..μια αυθορμητη επιθυμια..μια αιτια που το αποτελεσμα της..ελπιζω να το βιωσω συντομα..ομορφος ο κοσμος..ευχαριστω απο καρδιας..να εισαστε παντα καλα!!!ReplyDelete
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου