Εκτός από βιρτουόζος εκτελεστής υπήρξε μαέστρος, αλλά και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δημοκρατικών αξιών και της καλλιτεχνικής ελευθερίας και έκφρασης!
Το όνομά του "Μστισλάβ"- όπως έλεγε ο ίδιος- τού ταίριαζε απόλυτα αφού σημαίνει "θα εκδικηθώ τους εχθρούς μου με τη δόξα μου!"
Δεκαπεντάχρονος έδωσε το πρώτο κοντσέρτο του και το 1950 τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν.
Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ιδεών του αντιτάχτηκε σθεναρά και το 1974 αναγκάστηκε να φύγει για τις ΗΠΑ οικογενειακώς.
Αγαπούσε πολύ τη νεολαία και βοηθούσε ταλαντούχα παιδιά να εξελιχθούν στο βιολοντσέλο.
"Γίνομαι σαν εσάς και δεν θέλω να σκέφτομαι ότι εσείς κάποια στιγμή θα γίνετε σαν εμένα...απαπα...",
έλεγε χαριτολογώντας και ξεσπούσε σε γέλια.
Αποτελούσε για δεκαετίες κομβικό σημείο αναφοράς στο δέσιμο της δυτικής με την σοβιετική μουσική σκέψη.
Αγάπησε τα παιδιά και την ελευθερία της σκέψης. Λάβρος κατά των πολιτικών ταραχών δεν δίστασε να ξεσπάσει πολλές φορές υπερασπίζοντας την ειρήνη και την αυτοκυριαρχία των λαών.(tar)
Σχετικά με την Ελλάδα έλεγε πως "όλοι οι άνθρωποι της Τέχνης έχουμε την αίσθηση πως προερχόμαστε από τον Ελληνισμό"!
Συχνά έκανε διακοπές στη χώρας μας και απολάμβανε την ελληνική μουσική στις ταβέρνες.
 |
| (από: 2.bp.blogspot) |
Για τη γενέθλια επέτειό του λοιπόν, θα σας καλημερίσω με μια ζωντανή ηχογράφηση από τη Μόσχα, όπου συναντιώνται δυο μεγάλοι καλλιτέχνες, Ροστροπόβιτς και Ρίχτερ.
Οι δυο βιρτουόζοι εκτελούν τη "Σονάτα για cello και piano, Op. 119" του Προκόφιεφ.
Όταν ο Προκόφιεφ παρακολούθησε τη συναυλία του Ροστροπόβιτς το 1949 στην Cello Sonata του Μιασκόφσκυ, έμεινε έκθαμβος με την τεχνική και την εκφραστικότητά του, που αποφάσισε να γράψει και κείνος ένα έργο γι 'αυτόν.
Πρωτοπαίχτηκε σε μια μικρή αίθουσα στο Ωδείο της Μόσχας με σολίστ τον Ροστροπόβιτς και τον Ρίχτερ στο πιάνο.
Στα απομνημονεύματά του ο Ρίχτερ έγραψε:
"Πριν τη συναυλία, έπρεπε να εκτελέσουμε το έργο στην Ένωση Συνθετών, για να αποφασίσει για τη μοίρα του. Επρεπε να διερευνήσουν εάν ο Προκόφιεφ είχε δημιουργήσει ένα νέο αριστούργημα ή, αντίθετα, ένα κομμάτι που ήταν "εχθρικό προς το πνεύμα του λαού". Τρεις μήνες αργότερα, το παρουσιάσαμε στη σύνοδο ολομέλειας όλων των συνθετών, σε μια μικρή αίθουσα του ωδείου της Μόσχας, καθως δεν μπορούσαμε να το εκτελέσουμε δημοσίως..."
Οι δυο εκτελεστές, Ροστροπόβιτς και Ρίχτερ, λέγεται πως συχνά στο τελευταίο μέρος αντάλλασσαν και όργανα, καθώς ο Ροστροπόβιτς ήταν αρκετά καλός πιανίστας και ο Ρίχτερ, λίαν επιεικώς "συμπαθητικός εκτελεστής" του τσέλου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου