Φαρινέλι - Μεταστάζιο, οι "αγαπημένοι δίδυμοι"...

 

"Farinelli con amici"(λεπτομέρεια), Jacopo Amigoni

Θεωρείται ο διασημότερος καστράτο του 18ου αι. Ο Κάρλο Μπρόσκι, κατά κόσμον Φαρινέλι, γεννήθηκε σαν σήμερα, 24 Γενάρη του 1705 στην Απουλία.

Το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο "Farinelli" οφείλεται μάλλον  στους αδελφούς Farina, δύο πλούσιους και φιλόμουσους αδερφούς από τη Νάπολη, που  χρηματοδότησαν τις σπουδές του.

Η φωνή του, που χαρακτηριζόταν "των Αγγέλων" άγγιζε  απίστευτα φωνητικά ύψη. Ήταν ισχυρή και διαυγής, αιθέρια και ανατριχιαστικά κρυστάλλινη. Διακρίθηκε για την ακρίβεια της ερμηνείας και τις βαθιές φωνητικές φωτοσκιάσεις. 

Ο Φαρινέλι ξεκίνησε ως μαθητής του Νίκολα Πόρπορα, και για τη φωνή του που ξεπερνούσε τις τρισήμιση οκτάβες λέγεται πως είχε θεραπευτικές ιδιότητες!

Αναφέρεται  δε, πως ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος ο Ε' που έπασχε από χρόνια κατάθλιψη, βρήκε τη θεραπεία µε τη µουσική του διάσηµου ευνούχου, που για δέκα ολόκληρα χρόνια, ώρες ατέλειωτες τραγουδούσε στον βασιλιά...

Με τον γνωστό μας λιμπρετίστα Μεταστάζιο υπήρξαν δια βίου φίλοι, με τη σχέση τους να διακρίνεται από αμοιβαίο σεβασμό, αγάπη και θαυμασμό του ενός για το ταλέντο του άλλου.

Στο παραπάνω εικαστικό "Farinelli con amici- Ο Φαρινέλι με φίλους" του Jacopo Amigoni απεικονίζεται ο λιμπρετίστας Μεταστάζιο αριστερά, ο Φαρινέλι δεξιά και ανάμεσά τους η σοπράνο κοινή τους φίλη, Τερέζα Καστελίνι.

"Όπως στους δίδυμους,

η φωνή σου και οι σκέψεις μου

μαθαίνουν να πετούν προς τον Παρνασσό".

O Farinelli έφηβος

Αυτά γράφει ο Μεταστάζιο σ' ένα σονέτο του αφιερωμένο στον αγαπημένο του φίλο, Φαρινέλι...

Στενοί και καρδιακοί φίλοι, ο καθένας απευθυνόταν συχνά προς τον άλλο αποκαλώντας τον: "Caro gemello-Αγαπημένε δίδυμε". 

Κι αυτό, γιατί οι δυο τους είχαν κάνει το ντεμπούτο τους την ίδια μέρα, στο ίδιο μουσικό έργο.

Ο Φαρινέλι ήταν 15 χρονών και μαθητής του Πόρπορα, όταν ο ιταλός συνθέτης του ανέθεσε να τραγουδήσει το ρόλο του βοσκού Θύρση στη σερενάτα του: "Angelica e Medoro", το λιμπρέτο της οποίας είχε γράψει ο Μεταστάσιο.

Η υπόθεση της σερενάτας που παρουσιάστηκε στη Νάπολη για τον εορτασμό των γενεθλίων της αυτοκράτειρας στηρίζεται στους δυο βασικούς χαρακτήρες από το εκτενές ιπποτικό επικό ποίημα του Λουντοβίκο Αριόστο: "Μαινόμενος Ορλάνδος" ...

Ο Μεταστάσιο ήταν στα είκοσι, κι ένας πολλά υποσχόμενος λιμπρετίστας που είχε την πρώτη του ευκαιρία να  ακούσει τους στίχους του να τραγουδιώνται δημόσια, στο ίδιο έργο που ο έφηβος Φαρινέλι θα τραγουδούσε στη σκηνή για πρώτη φορά...

Το επιτυχημένο ξεκίνημά τους είχε και αντίστοιχη, λαμπρή πορεία, στην οποία αναδείχθηκαν ο μεν ένας ως ο μεγαλύτερος λιμπρετίστας και ο άλλος ως ο μεγαλύτερος τραγουδιστής της εποχής τους. 

Η προσφώνηση "caro gemello", εκτός από ταιριαστή αναμεσά τους, κρύβει και απίστευτη τρυφερότητα ανάμεσα στους δυο καλλιτέχνες...

Aπό τη σερενάτα του Πόρπορα ακούμε την άρια του Θύρση: "Non giova il sospirar".

"Δεν ωφελεί ο αναστεναγμός:

Σταμάτα να κλαις.

Ο Θύρσης δεν είναι πια δικός σου,

άπιστη νύμφη.

Απόλαυσε τη νέα σου αγάπη

κι ο Θύρσης θα ξανάβρει

νύμφη, αν όχι πιο όμορφη,
τουλάχιστον πιστή, πιότερο."

Ν. Porpora: "Angelica e Medoro",
Tirsi's aria: "Non giova il sospirar"
(Farinelli - Metastasio Debut)