Πέρασε ώρες λικνίζοντάς τη...
Άπειρες στιγμές, φιλώντας τα μικροσκοπικά χεράκια της...
Ανάσες αθωότητας κάνοντας γκριμάτσες, οσμές της μακρινής νιότης μ'ένα διασκεδαστικό "κού-κου"!!!
Κι έλιωνε κάθε φορά που η μικρή τον αποκαλούσε "P'tit Chopin" με κείνη τη γλυκιά, τρυφερή φωνούλα της...
Έβαζε το μαντίλι κι έκρυβε το πρόσωπό της παιχνιδιάρικα, λέγοντάς του: "Κού-κου, p'tit Chopin!!!"
Ήταν η κόρη της αγαπημένης του-ισπανικής καταγωγής-μέτζο σοπράνο, παιδαγωγού και συνθέτιδας, Pauline Viardot , φίλης και συνεργάτιδας του Φρειδερίκου Σοπέν.
Ήταν βαφτισμένη Λουίζ, όμως άρεσε στο Σοπέν να τη φωνάζει Λουιζέτα!
Το 1843, όταν η Λουιζέτ ήταν δεκαοκτώ μηνών, ήρθε στο σπίτι της Γεωργίας Σάνδη, στο Nohant, όπου έμενε με το Σοπέν, μεταμορφώνοντας με τη μαγική λάμψη του χαμόγελού της τη μοναχική, μονότονη ζωή του ζευγαριού.
Το κοριτσάκι έγινε η μικρή του μούσα, εμπνέοντάς του ένα από τα πιο τρυφερά πιανιστικά του έργα.
Αραχνοΰφαντη, λεπτή, κομψή κι αέρινη η μελωδική γραμμή που ακολουθεί ο ρομαντικός συνθέτης, θυμίζει λίκνισμα σε 6/8...
Μια ήρεμη, απαλή αιώρηση του αριστερού χεριού πάνω στην οποία στηρίζεται η λιτή, βηματική στο μεγαλύτερο μέρος της, μελωδία που ακολουθεί το δεξί.
Χρωματικές ανιούσες και κατιούσες, αποτζιατούρες, απλά διακοσμητικά στοιχεία ζωηρεύουν αραιά το ανάλαφρο, ανόθευτο μουσικό φόντο.
Ένα νανούρισμα, από αυτά, που μουρμουρίζει κάποιος σ'ένα μωρό για να κοιμηθεί κι αποτελεί μία από τις ωραιότερες εκφράσεις της αγάπης τους, με ευγένεια και τρυφερότητα.
Πρόκειται για μια σειρά παραλλαγών σε ρε ύφεση μείζονα γι'αυτό αρχικά ο Σοπέν είχε επιλέξει τον τίτλο "Variations".
Όμως η εικόνα της Λουιζέτ κυριαρχούσε πάντα με νοσταλγία κι αγάπη στη μνήμη του και καθώς εκείνη ήταν η αφορμή της έμπνευσης του κομματιού, το μετονόμασε σε "Berceuse".
Εκείνος, η Σάνδη και ο περίγυρός τους, που γνώριζαν, το αποκαλούσαν "Berceuse Louisette" και σε κάθε εκτέλεσή του έφερνε στο νου το ανθηρό χαμόγελο του μικρού κοριτσιού...
Μια από τις ωραιότερες δημιουργίες του Σοπέν, βαθιά λυρική, συγκινητική και τρυφερή...
Γαλήνια, ήρεμη, χαλαρωτική, σχεδόν υπνωτική, μαγικό καλωσόρισμα στο βασίλειο του ύπνου των τρυφερών πλασμάτων...
Το ακούμε σε μια εκτέλεση του λεπτολόγου βιρτουόζου Αρτούρο Μπενεντέτι Μικελάντζελι.
(Με αφορμή τη σαν σήμερα γέννηση του Φρειδερίκου Σοπέν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου