"Aγαπάτε τον Μπραμς;...Γιατί;..."

 

"Aγαπάτε τον Μπραμς;"...

Κλασική η ατάκα που φτάνει στα χείλη μας σήμερα, ημέρα που έφυγε ο αγαπημένος συνθέτης, που πολλοί χαρακτηρίζουν ως το 1/3 του βαρέος πυροβολικού της γερμανικής μουσικής, των 3 "Β": Bach, Beethoven, Brahms...


Ας θυμηθούμε τα σχετικά λόγια του μαέστρου και συνθέτη Χανς φον Μπύλοβ:
"Πιστεύω στον Μπαχ, τον Πατέρα… στον Μπετόβεν, τον Υιό…και στον ΜΠΡΑΜς, το Άγιο Πνεύμα της μουσικής!"


"ΜΠΡΑΜΣ, ο ατημέλητος"

Ο Γιόχαν Μπραμς υπήρξε καλλιτέχνης που η μακριά γενειάδα του, το εκτεταμένο πρικοίλι και γενικά η "άκομψη" παρουσία του δημιουργούσαν την εικόνα ενός ατημέλητου, που αδιαφορούσε παντελώς για την εμφάνισή του.

Eπίσης ήταν επιρρεπής στο αλκοόλ και δεν φημιζόταν για την τάξη του, καθώς άφηνε τις στάχτες από τα τσιγάρα και τα πούρα του να σκορπίζονται παντού.

Ενα ευτράπελο περιστατικό αναφέρει δημοσίευμα της εποχής, όπου ο Μπραμς κατά τη διάρκεια διεύθυνσης ενός έργου του, κόντεψε να του πέσει το παντελόνι καθώς είχε ξεχάσει να φορέσει τις τιράντες συγκράτησής του!

"ΜΠΡΑΜΣ και ΕΝΤΙΣΟΝ":

Ο Μπραμς επίσης έχει την πρωτιά στην ηχογράφηση με φωνόγραφο, καθώς είναι εκείνος που προσκλήθηκε από τον Τόμας Έντισον, εφευρέτη του φωνόγραφου, να ηχογραφήσει στη νέα συσκευή του αναπαραγωγής ήχου.
Ο Μπραμς όμως κυρίως είναι ο συνθέτης που στο έργο του διακρίνουμε την ελευθερία, αλλά και την προσήλωση στην παράδοση, στον απλό άνθρωπο, τη ζωή στη φύση και τις ομορφιές της.
Συγκεκριμένα:

"ΜΠΡΑΜΣ και ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ":

Το 1848, Ούγγροι πρόσφυγες ήρθαν στο Αμβούργο, αναζητώντας καταφύγιο από τη βάναυση καταστολή της επανάστασής τους από τους Αυστριακούς.

Ο Μπραμς αγάπησε τη ζωηρόχρωμη λαϊκή μουσική και τους χορούς τους κι εμπνεύστηκε απ’ αυτή διάφορες συνθέσεις, όπως οι "Ουγγρικοί Χοροί".
Ζωντανοί, γρήγοροι, χαρούμενοι χοροί, γράφτηκαν για πιάνο με 4 χέρια αρχικά και στη συνέχεια κάποιοι μεταγράφηκαν για σόλο πιάνο ή ορχήστρα από τον ίδιο ή άλλους συνθέτες.
Να θυμίσουμε πως ο Μπραμς ανακάλυψε τον ενθουσιασμό της ουγγρικής παραδοσιακής μουσικής στα νιάτα του από τον Ούγγρο βιολονίστα Eduard Remenyi.
Όταν δε, κάποια χρόνια αργότερα δούλεψε με τον Remenyi συνοδεύοντάς τον στο πιάνο, εξοικειώθηκε με τα τσιγγάνικα ακούσματα και τους αυθεντικούς χορούς των Ρομά, τόσο ώστε ν’ αρχίσει τη σύνθεση αυτής της Συλλογής Χορών, δεδομένου πως υπήρχε και έτοιμο ακροατήριο.



Για σήμερα προτείνω να απολαύσουμε τον πιο δημοφιλή από τους "Ουγγρικούς χορούς", τον "Dance No. 5", που ξεχωρίζει για τη γρήγορη, ενεργητική μελωδική του γραμμή.

Προσωπικά, μού δίνει την εντύπωση πως μιμείται το άστατο πνεύμα της ουγγρικής λαϊκής μουσικής, με το τέμπο να συρρικνώνεται σε κάποια σημεία, δίνοντας χρώμα νωχελικό, που όμως απότομα επανέρχεται περισσότερο φρενήρες!

Το θέμα του βασίζεται σε ένα τραγούδι του Bela Keler με τίτλο: "Bartfai Csardas- Opus 31", το οποίο ο Μπραμς μελοποίησε θεωρώντας λανθασμένα πως ήταν παραδοσιακό.

Σας το προτείνω στην εκπληκτική ορχηστρική του εκδοχή(σε σολ) από την Ορχήστρα Σιμόν Μπολίβαρ της Βενεζουέλας και τον Γκ.Ντουνταμέλ στο πόντιουμ:

Η ΜΕΛΩΔΙΑ-ΕΜΠΝΕΥΣΗ:

Στο σύνδεσμο μπορείτε να ακούσετε και το τραγούδι του Κέλερ, που αποτέλεσε έμπνευση στη σύνθεσή του για τον Μπραμς (στο 2:04 εύκολα αναγνωρίζεις το θέμα):

ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ:

Ο 5ος Ουγγρικός Χορός ακούγεται και στην πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν: "Ο μεγάλος Δικτάτωρ", μια μεγαλοφυή σάτιρα των καταπιεστικών καθεστώτων.
Σκηνή δημιουργικής έμπνευσης, όπου οι δρόμοι της Τέχνης συναντιούνται μοναδικά σε ένα απολαυστικότατο "κόντρα ξύρισμα"!