Μελίνα ... μια κραυγή!

 

Υπήρξε μια γυναίκα που συμπαρέσυρε όλους στα οράματά της.

Είναι η ΜΕΛΙΝΑ μας, που δίδαξε ως καθημερινό συναίσθημα και πράξη, το πάθος να αγωνίζεσαι  για τον πολιτισμό και την πατρίδα σου!

Μια προσωπικότητα ηφαίστειο!
Γυναίκα-φωτιά και λαμπάδιασμα!
Έκρηξη, ορμή, θύελλα και τρικυμία όπου χρειαζόταν!
Συχνά δε, και γυναίκα-δηλητήριο, καθώς δε μάσαγε τα λόγια της, όταν ένιωθε την αδικία ή κάτι να παραβιάζει τις αρχές της αξιοκρατίας και της ισότητας, όπως εκείνη τις είχε πάντα παντιέρα...Τότε έβγαζε νύχια σα λέαινα να σε κατασπαράξει...

Πάντα, επαναστατική, διεκδικητική, κόντρα σε τυποποιημένους ρόλους!
Γοήτευε με τη ζωντάνια, το θάρρος, τον αυθορμητισμό της...

Κάποτε επί υπουργίας της, που η χώρα ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση και είχε συνεννοηθεί για δάνειο με την Ιαπωνία, ο σχιστομάτης πρωθυπουργός ακύρωσε το ταξίδι του στη χώρα μας για τις απαιτούμενες υπογραφές, καθώς βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο.

Συμφώνησε να υπογράψει, μόνο αν η -με διεθνή ακτινοβολία- Μελίνα, δεχόταν να βοηθήσει με εμφανίσεις της στην εκστρατεία του.

Φυσικά, η Μελίνα δέχτηκε.

Ταξίδεψε στην Άπω Ανατολή, κι έφερε τα ναυαγοσωστικά κεφάλαια στην Ελλάδα.

Στην επιστροφή της λέγεται πως είπε στον Παπανδρέου:

"Χαλάλι για την πατρίδα! Γίνηκα και γκέισα για τη σωτηρία της!"

Αυτή ήταν η Μερκούρη!

Γοήτευε με τη ζωντάνια, την τόλμη και το δυναμισμό της...Με τη φιλοσοφία της και κείνο το γέλιο που' βγαινε γάργαρο κι αληθινό!

Γυναίκα με ακτινοβολία, παθιασμένη με ό,τι καταπιανόταν, ταγμένη στο υψηλό ιδεώδες!!

Δεν την φόβιζε τίποτε! Ούτε και η αρρώστια...

Έτρεμε μόνο μην ξυπνήσει κάποια μέρα και δεν την αγαπούν...

"Πεθαίνουμε όταν μας λησμονούν, κι αυτό είναι η μοναδική μου έγνοια και πόσο το απεχθάνομαι...Αυτό, το να μας λησμονούν".

Αφοπλιστική η ειλικρίνειά της, ένα ξεγύμνωμα της ψυχής χωρίς φόβους μη και χαρακτηριστεί απλοϊκή ή γραφική.

Η λησμονιά είναι για τη Μελίνα μαχαιριά, πληγή που το αίμα της τρέχει στην αιωνιότητα..

Φυσικά δεν συνέβη! Ποιος να λησμονήσει τη Μελίνα; Ποιός να σβήσει από τον ουρανό των ονείρων του το πιο λαμπρό του άστρο;
Ούτε θα συμβεί ποτέ αυτό για τη γυναίκα που με τη ζωή και το έργο της έχει περάσει στη σφαίρα των μύθων!
Για τη γυναίκα που μόνο ενέπνεε και συμπαρέσυρε όλους στα οράματά της.

Παραμένει στις καρδιές μας κι ας εγκατέλειψε τα εγκόσμια σαν σήμερα, 6 Μάρτη του 1994, μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Το φευγιό της προκάλεσε πρωτοφανείς εκδηλώσεις συγκίνησης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο!

Τελευταία ταινία της αξέχαστης Μελίνας ήταν η "Dream of Passion" του 1978 που σκηνοθέτησε ο καλός και πιστός της σύντροφος, Ζυλ Ντασέν. Το σενάριο υπέγραψε ο Μίνως Βολανάκης, ελεύθερα προσαρμοσμένο στο έξοχο κείμενο του Ευριπίδη από τη "Μήδεια".  

Ο μύθος της παιδοκτόνου Μήδειας μεταφέρεται στη σύγχρονη εποχή σε μια καταπληκτική ανάγνωση!Η Μελίνα Μερκούρη δείχνει να ταυτίζεται με το ρόλο, καθώς περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά της στοιχεία και σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής υψώνει μια κραυγή για την καταπίεση των γυναικών...

Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr