Η Μικρασιατική Ραψωδία και τα Κάλαντα των Φώτων...

 

"Φώτα, φως άγιας γιορτής γύρω λαμπυρίζει.

Άγιος Γιάννης Bαφτιστής το Xριστό βαφτίζει.

 

Σήμερα μες στο νερό, θάλασσα, ποτάμι,

ρίχνουν το χρυσό σταυρό, τ’ άγιασμα να κάμει.

 

Σ’ όλα τα νερά αγιασμός και σε μας ο φωτισμός.

Στου σπιτιού μας τη μεριά πάμε μ’ αναφτά κεριά"

(Στέλιος Σπεράντσας)

Χρόνια Πολλά και Καλοφώτιστα! 

Μεγάλη Γιορτή τη Χριστιανοσύνης σήμερα, τα Άγια Θεοφάνια, Επιφάνια ή Φώτα απλά όπως τα λέει ο λαός. Όνομα που προέρχεται από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που -σύμφωνα με τις Γραφές- συνέβη κατά τη Βάπτιση του Χριστού.

"Σήμερα τα Φώτα κι ο Φωτισμός

η χαρά μεγάλη κι ο Αγιασμός.

Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό

κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά.

Καλημέρα, καλησπέρα.
Καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά...",

τραγούδησαν χτες Παραμονή της Μεγάλης Γιορτής τα παιδιά τα Κάλαντα, που διασώζονται σε πολλές παραλλαγές σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας...

Τη χαρακτηριστική μελωδία τους έχει ενσωματώσει σε σύνθεση λόγιας μουσικής ο Γιάννης Κωνσταντινίδης.

Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω τίποτε για τον πολύπλευρο συνθέτη...

Μπορεί, το ευρύ κοινό να τον γνωρίζει με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης, που χρησιμοποιούσε για τις συνθέσεις του ελαφράς μουσικής, οι φανατικοί όμως μουσικόφιλοι σίγουρα υποκλινόμαστε στο ταλέντο του ως συνθέτης, πιανίστας και μαέστρος, από τις πιο διακεκριμένες προσωπικότητες της Ελληνικής Μουσικής του 20ού αι. και στην "κλασική" μουσική, όπου συνδύαζε αρμονικά το ελληνικό μουσικό ιδίωμα με τη δυτικότροπη κλασική δομή…

Αξιοποιώντας τον πλούτο του παραδοσιακού μέλους διεύρυνε την έννοια της Εθνικής σχολής παρατείνοντάς τη χρονικά.

Ο συνθέτης μας είχε γεννηθεί και μεγαλώσει σε εύπορη οικογένεια τη Σμύρνης σε ένα καλλιεργημένο περιβάλλον, που συνέβαλλε στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής προσωπικότητάς του. Την καλλιτεχνική φλέβα μάλλον την κληρονόμησε από τη μητέρα του που λάτρευε τη μουσική και ήταν εκείνη που τον επηρέασε στον καλλιτεχνικό του προσανατολισμό. 

Το διάστημα 1945-50 συνέθεσε  ένα από τα μεγάλα του συμφωνικά έργα, τη "Μικρασιατική Ραψωδία", που την αφιέρωσε στη μητέρα του.
Ο συνθέτης χαρακτήρισε το έργο αυτό: "μουσικό επιτύμβιο μιας ζωής και ενός κόσμου για πάντα χαμένων"...
Η  δημιουργία του φανερώνει έναν καλλιτέχνη με μεγάλη ευαισθησία, πλούσια μελωδικότητα, σπουδαίο ενορχηστρωτή, με βαθιά γνώση και επιδέξιο χειρισμό της αρμονίας.

Χαρακτηριστικός στη "Μικρασιατική Ραψωδία" του Κωνσταντινίδη είναι ο συνδυασμός λαϊκών σκοπών και ακουσμάτων παραδοσιακής μουσικής της γενέτειράς του, Μικρασίας.

Η σύνθεση χωρίζεται σε 3 μέρη:

Ι. Πρελούδιο και Οστινάτο, 

ΙΙ. Ιντερμέντζο και 

ΙΙ. Φινάλε

Η γνωστή σε όλους μας μελωδία από τα "Κάλαντα των Φώτων" γίνεται μοτίβο, η επεξεργασία του οποίου ενσωματώνεται στην εξαιρετική σύνθεση του Κωνσταντινίδη. 

"Όργανo βαστάει, κερί κρατεί

και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.

Άϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή

βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.

Ν' ανεβώ επάνω στον ουρανό

να μαζέψω ρόδα και λίβανο.

Καλημέρα, καλησπέρα..."

Γιάννης Κωνσταντινίδης: "Μικρασιατική Ραψωδία"
 το μοτίβο με τα Κάλαντα των Φώτων:

Η σύνθεση ολοκληρωμένη. Τα Κάλαντα των Φώτων ακούγονται στο 3:45:

Ευχές για Καλή φώτιση, αγιασμό σε όλους, κάθαρση και εξαγνισμό σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας!