Yeats: ένα ποίημα για τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για την Maud...

"Portrait of Yeats", John Singer Sargent 
(Μητροπολιτικό Μουσείο)

Ο Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θεωρείται από τις σπουδαιότερες λογοτεχνικές περιπτώσεις του 20ου αιώνα.

Ο Τόμας Έλιοτ τον χαρακτήρισε ως τον "μεγαλύτερο ποιητή του καιρού μας"!

Ο νομπελίστας δημιουργός απεβίωσε στις 28 Ιανουαρίου 1939, με την ημέρα του θανάτου του να χαρακτηριστεί ως "μια μέρα σκοτεινή και κρύα". 

Επηρεασµένος από τον Σέλεϊ και τους προραφαηλίτες, τους οποίους είχε γνωρίσει από τον ζωγράφο πατέρα του, προσχώρησε στο συµβολιστικό κίνηµα ερχόµενος σε επαφή µε το κίνηµα του Μαλαρµέ ώσπου εδραίωσε τη δική του ποιητική ταυτότητα. 

Τα ποιήματά του περιγράφουν την ιρλανδική ψυχή με ένα σπάνιο λυρισμό και ποιητικότητα, πλάθοντας μοναδικά το καλλιτεχνικό σύμπαν του.

Ο Γέιτς υπήρξε ένας ευπαρουσίαστος άνδρας, που πάντα πρόσεχε την εμφάνισή του ως εστέτ φορώντας βελούδινα σακάκια και παπιγιόν.
Το νεανικό του αέρα τονίζει στο πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο John Singer Sargent τονίζοντας τις γωνίες του προσώπου του το 1908 και ο ποιητής χαρακτήρισε "γοητευτικό και άκρως κολακευτικό", που βλέπετε παραπάνω και εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης.

Πάνω στις χορδές μιας άρπας θα γίνει σήμερα η τιμητική μας αναφορά στη στοχαστική ποίηση του ιρλανδού δημιουργού, μέσα στις αράδες της οποίας ξετυλίγονται εικόνες και σύµβολα, που αποκαλύπτουν το ιδιαίτερο ύφος της υποβλητικής και ενοραματικής ποιητικής του.

He Wishes for the Cloths of Heaven :

"Τα ουράνια τα μεταξωτά και χιλιοπλουμισμένα,

που ναι με μάλαμα από φως κι ασήμι δουλεμένα,

τα γαλάζια τα διάφανα και τα βαθιά βαμμένα

με φως, νύχτα και μούχρωμα, δικά μου αν τα 'χα ωστόσο,

θα 'θελα κάτω από τα δυο σου πόδια να τ' απλώσω.

Μα είμαι φτωχός και δεν κατέχω τι άλλο απ' τα όνειρά μου,

για να διαβαίνεις τ' άπλωσα στα πόδια σου, Κυρά μου.

Πάτα αλαφρά, γιατί πατάς απάνω στα όνειρά μου".

(Yeats: "70 Ερωτικά", εκδ. Εστία, μτφ: Μελισσάνθη)

Tο ποίημα δημοσιεύτηκε το 1899 και είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα του Yeats.
Οι αντιλήψεις και οι εμπειρίες του αφηγητή ξεδιπλώνονται μέσα από πολύχρωμη γλώσσα, παραπέμποντας σε ένα κόσμο ονειρικό, γεμάτο φως.
Οι αναλυτές ισχυρίζονται πως τα συναισθήματα που εκφράζονται αντικατοπτρίζουν τον προσωπικό φόβο του ποιητή για την αντίδραση της Maud, τον τρόμο του για την άρνησή της να τον αποδεχτεί ως ταίρι...

Η σύνθεση είναι για φωνή μέτζο, άρπα και χορωδία, που στήνουν ένα υποβλητικό σκηνικό για τους τελευταίους, επίσης υποβλητικούς στίχους: "Πάτα αλαφρά, γιατί πατάς απάνω στα όνειρά μου".

Maud Gonne, η μούσα του Γέιτς

Ο Γέιτς ξέρει τον τρόπο να μετουσιώνει στοχασμούς, βιώματα, πόθους και βαθιά συναισθήματα αναδύοντας το ρομαντικό ιδεαλισμό του, τη λαχτάρα για τον ανέλπιδο έρωτά του για την πανέμορφη, φλογερή επαναστάτρια Maud Gonne, που υπήρξε η μακροχρόνια αγάπη του και μούσα του...

Η Maud αρνήθηκε πολλές προτάσεις γάμου από τον Γέιτς γιατί πίστευε ότι η ανεκπλήρωτη αγάπη του γι' αυτήν ήταν ευλογία για την ποίησή του και ότι ο ο κόσμος πρέπει να την ευχαριστήσει που ποτέ δεν αποδέχθηκε τις προτάσεις του.
Όταν κάποτε ο ποιητής της είπε ότι χωρίς αυτήν δεν υπήρχε ευτυχία, εκείνη λέγεται πως απάντησε:

"Όχι, είσαι ευτυχισμένος γιατί γεννάς ωραία ποίηση απ' αυτό που εσύ αποκαλείς δυστυχία ... Ο γάμος είναι υπόθεση τόσο βαρετή. Οι ποιητές δεν πρέπει να παντρεύονται ποτέ και κάποτε ο κόσμος θα με ευχαριστεί που αρνήθηκα την πρότασή σου..."

 

Η ποίηση του Γέιτς στο "He Wishes for the Cloths of Heaven" είναι διάφανη και η μουσική προσέγγιση αναδύει την ψυχή του ποιητή, πλάθοντας μοναδικά το καλλιτεχνικό σύμπαν του... Μια ψυχή με ένα σπάνιο λυρισμό και ποιητικότητα..

Desmond Earle / Yeats: "He Wishes for the Cloths of Heaven":