 |
| Η Winnaretta Singer στο πιάνο (pinterest) |
Winnaretta Singer:
Γεννήθηκε σαν σήμερα, 8 Γενάρη του 1865 στη Νέα Υόρκη...
Κόρη του επιχειρηματία και εφευρέτη της ραπτομηχανής, Ισαάκ Σίνγκερ, η Βιναρέτα έμεινε στην ιστορία ως μαικήνας των τεχνών.
Το σαλόνι της υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα καλλιτεχνικής και μουσικής ζωής της εποχής της!
Ο γάμος της το 1893 με τον πρίγκιπα Edmond de Polignac, ερασιτέχνη συνθέτη, την έφερε σε επαφή με την ελίτ της γαλλικής κοινωνίας.
 |
| Γκαμπριέλ Φωρέ |
Ο πρώτος μουσικός μέντορας της Βιναρέτα ήταν ο Γκαμπριέλ Φωρέ, που στη συνέχεια έγιναν και στενοί φίλοι...
Μάλιστα η φιλία της με τον Φωρέ υπήρξε καθοριστική για την απόφασή της να ιδρύσει το δικό της μουσικό σαλόνι:
"Η φιλία μου με τον Φωρέ μ' έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο δύσκολο ήταν για τους νέους Γάλλους συνθέτες να ακουστούν και προωθηθούν τα έργα τους στο κοινό.", γράφει στα απομνημονεύματά της η Βιναρέτα.
Και συνεχίζει:"Ο Γκαμπριέλ είναι μέρος σ' αυτό το συνονθύλευμα αναμνήσεών μου από τη μουσική στο Παρίσι. Μου είναι δύσκολο να βρω από πού ν' αρχίσω να μιλάω για αυτόν. Δεν είχε συμπληρώσει ακόμη τα τριάντα, όταν τον πρωτοσυνάντησα. Είχε ήδη γράψει μια σειρά από όμορφα νυχτερινά, λήντερ και άλλες συνθέσεις για πιάνο που μας έπαιζε συχνά σε βραδινέ συγκεντρώσεις. Από την πρώτη στιγμή κέρδισε τον ενθουσιασμό μου για τις δημιουργίες του, που μου φαίνονταν -όπως και τώρα, μισόν αιώνα μετά- άξιες να τοποθετηθούν δίπλα σε κείνες του Σοπέν ή του Σούμαν. Εμφανισιακά, η σκούρα του επιδερμίδα, τα κυματιστά γκρίζα μαλλιά του και το υπέροχα βαθύ βλέμμα του, το έντονα εκφραστικό, ήταν στοιχεία της γοητευτικής προσωπικότητας του που τον έκαναν αμέσως συμπαθή στους γύρω του".
Ο γάλλος συνθέτης Γκαμπριέλ Φωρέ είναι πολύ πιθανό να είχε αναπτύξει ερωτικά συναισθήματα για τη νεαρή κοπέλα, της οποίας το πνεύμα και τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες, θαύμαζε ...
 |
| Βενετία, το Palazzo Volkoff της Βιναρέτα |
"Μαγικό μέρος η Βενετία, και η ζωή εδώ, επίσης! Δε νομίζω πως υπάρχει λέξη που θα χαρακτήριζε τα όσα ζούμε, το ρομαντισμό, την όλη ατμόσφαιρα... Ίσως η λέξη "θείο", αλλά κι αυτή νομίζω υστερεί να το περιγράψει, όπως επίσης δεν υπάρχει λέξη να αποτυπώσει το θαυμασμό μου και... αχ!....και κάτι περισσότερο που αισθάνομαι για την οικοδέσποινα",
γράφει ο Γκαμπριέλ Φωρέ σε επιστολή του σε κοινή τους φίλη για την περίοδο που φιλοξενούνταν από τη Βιναρέτα στο περίφημο ανάκτορο, Palazzo Volkoff στη Βενετία.
Η Βιναρέτα είχε ετοιμάσει ένα ήσυχο δωμάτιο της έπαυλης με πιάνο για να δουλεύει ο Φωρέ, το οποίο όμως δεν χρησιμοποίησε και τόσο. Η πριγκίπισσα είχε ξεχάσει τη λατρεία του συνθέτη στον καφέ. Έτσι, προτιμούσε να δουλεύει τις συνθέσεις του στην πλατεία του Αγίου Μάρκου και το Καφέ Φλοριάν κι ας είχε θόρυβο, αναταραχή και περίσσιο βουητό από το πλήθος Βενετσιάνων που πηγαινοέρχονταν.
Στη Βενετία είχε προσκληθεί μαζί με άλλους κοινούς φίλους με το ζεύγος Πολινιάκ, ανάμεσά τους το ζωγράφο Ερνέστ-Άνζ Ντυέζ και τη σύζυγό του, Aμελί...
Η σχέση Φωρέ και Βιναρέτας παρέμεινε πλατωνική, φυσικά. Μεταξύ τους όμως, δυνάμωνε μια ειλικρινής φιλία, που κράτησε μέχρι το θάνατο του Φωρέ το 1924.
Ο συνθέτης τής ήταν πάντα εξαιρετικά αφοσιωμένος...Εκείνη τον τίμησε, καθώς όπως έλεγε: "ο Γκαμπριέλ είναι παρών σε κάθε μουσική ανάμνησή της".
Η σύζυγος του Ντυέζ, Αμελί ήταν τραγουδίστρια και απολάμβαναν την ερμηνεία της στα νέα τραγούδια του Φωρέ.
Ο κύκλος τραγουδιών αφιερώθηκε στη Βιναρέτα κι ο Φωρέ έγραψε στη φίλη του πως με αυτόν τον κύκλο εγκαινίαζε μια νέα μουσική φόρμα στο είδος της σουίτας.
Το ποιητικό κείμενο των τραγουδιών ήταν από τις "Fêtes galantes" του σπουδαίου συμβολιστή, Πωλ Βερλαίν.
Λεπτεπίλεπτες οι συνθέσεις, αντανακλούν ρομαντισμό, γλαφυρότητα, λυρισμό κι ευαισθησία και θυμίζουν τις ζωγραφικές περίφημες "fetes galantes" (σκηνές από υπαίθριες γιορτές), όρος που δημιουργήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία ειδικά για τους πίνακες του Antoine Watteau) με τα χαρακτηριστικά ωραία χρώματα, τον απαλό φωτισμό και τα ειδυλλιακά θέματα. Ιδιαίτερα οι σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τον έρωτα και τη ζωή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου